ΔΙΑΒΟΛΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Ἡ ἱστορία, ἔδειξε ὅτι οἱ ἄνθρωποι κάθε γενιᾶς, θεωροῦν τὴ δική τους γενιὰ ξεχωριστὴ ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἐκπλήρωση κάποιων προφητειῶν. Εἰδικὰ ἡ γενιὰ ποὺ ἔζησε στὴν ἀλλαγὴ τῆς 1ης μετὰ Χριστὸν χιλιετίας, καὶ αὐτοὶ ποὺ ζοῦν στὴν ἀλλαγὴ τῆς 2ης, θεώρησαν τὴν ἀλλαγὴ αὐτή, ὡς τέρμα τῆς ἱστορίας τοῦ παλαιοῦ κόσμου, καὶ ἀρχὴ τοῦ νέου. Στὰ ἐσχατολογικὰ αὐτὰ σενάρια, πρωταγωνιστοῦν σήμερα πλῆθος θρησκειῶν, ἀπὸ Ἀντβεντιστικές, μέχρι σχισματικές της Ὀρθοδοξίας.

Ἐδῶ, θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὶς παρερμηνεῖες ποὺ κάνουν στὰ λόγια του Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ λεγόμενη ΄΄Ἐλεύθερη ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς΄΄, καὶ τὸ Ἀντβεντιστικὸ παρακλάδι, ποὺ μετονομάστηκε σὲ ΄΄Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά΄΄.

H Παρερμηνεία τοῦ Ματθαῖος 24/κδ΄

Οἱ δύο αὐτὲς ὁμάδες, διδάσκουν ὅτι ἀπὸ τὸ 1914 ὑπάρχει ἐκπληρώσῃ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου, ὅτι δῆθεν βρισκόμαστε στην τελευταία γενιά, καὶ για τὸ λόγο αὐτό, σήμερα ἐκπληρώνονται τὰ λόγια Τοῦ στην Ἁγία Γραφή, στα Εὐαγγέλια: Ματθαῖος 24/κδ΄ , Λουκᾶς 21/κα΄ καὶ Μᾶρκος 13/ἰγ΄.

Ὑποστηρίζουν λοιπόν, ὅτι ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ αἰῶνα μας, ὑπάρχει αὐξήσῃ τῶν πολέμων, τῆς ἐγκληματικότητας, τῶν ἀσθενειῶν, τῆς πεινᾷς, ἀλλὰ καὶ τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου. Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ἀποσποὺν τὴν προσοχὴ τῶν ἀφελῶν καὶ ἀπληροφόρητων, καὶ κανοῦν ὀπαδούς, αὐτούς που βιάζονται να δουν τὸ τέλος τοῦ κόσμου.

Ἂς δοῦμε λοιπόν, τὴν ἀναίρεση τῶν διδασκαλιῶν τῶν ΄΄Μαρτύρων τῆς Σκοπιᾶς΄΄, ποὺ ἔχουν μακρὰ παραδοση σὲ ἀποτυχημένες προβλέψεις τοῦ τέλους. Τὸ ἐπιχείρημα τούς, ξεκινάει ἀπὸ τὰ λόγια τῶν ἀποστόλων πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ, ὅταν τὸν ῥώτησαν ΄΄κατ' ἰδίαν΄΄: ΄΄εἰπὲ ἡμῖν, πότε ταῦτα ἔσται καὶ τὶ τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ συντελείας τοῦ αἰῶνος;΄΄ (Ματθαῖος 24/κδ΄ 3). Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀπαντᾷ σὲ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, στα ἑπόμενα ἐδάφια:

Ματθαῖος 24/κδ΄ 4 - 14: ΄΄4. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπεν αὐτοῖς: Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσει, 5. πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες: "Ἐγὼ εἶμι ὁ Χριστός", καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν. 6. Μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων. Ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε. Δεῖ γὰρ γενέσθαι, ἀλλ' οὔπω ἐστὶν τὸ τέλος. 7. Ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος, καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους. 8. Πάντα δὲ ταῦτα, ἀρχὴ ὠδίνων... 14. Καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ, εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.

Τὰ παραπάνω λόγια τοῦ Κυρίου χρησιμοποιοὺν οἱ αὐτοαποκαλούμενοι ΄΄Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά΄΄, για να μας ποὺν ὅτι δῆθεν: ΄΄Σήμερα, καὶ εἰδικὰ ἀπὸ τὸ 1914, ἔχουμε περισσοτέρους πολέμους, πεῖνες, ἀρρώστειες, σεισμοὺς καὶ ἔγκλημα, ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐποχή. Καὶ ἐπιπλέον, σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο κηρύττεται σὲ ὅλο τὸν κόσμο, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐποχή. Αὐτὰ αποτελούν ένα σύνθετο σημείο του τέλους, και έτσι γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στον καιρό τού τέλους΄΄.

Εάν αυτά τα λόγια τα έλεγε μόνο η ξενόγλωσση ηγεσία τής οργάνωσης αυτής, θα ήταν δικαιολογημένη ως ένα βαθμό. Το να τα επαναλαμβάνουν όμως και οι Έλληνες οπαδοί της, είναι απαράδεκτο. Επειδή, οι ξένοι, δεν γνωρίζουν την Ελληνική στην οποία γράφτηκαν τα Ευαγγέλια, και ίσως δεν μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Κυρίου. Οι ΄Ελληνες ΄΄Μάρτυρες΄΄ όμως, θα έπρεπε να γνωρίζουν τη μητρική τους γλώσσα, και να μη δέχονται τέτοιες παρερμηνείες σαν αγράμματοι! Ας δούμε λοιπόν προσεκτικά τα λόγια τού Κυρίου, και ας ντραπούν οι Έλληνες εκείνοι, που αντί να διορθώσουν τους ξενόφερτους (άσχετους) δασκάλους τής Σκοπιάς, διαδίδουν κιόλας τις παράλογες θεωρίες τους.

Το ΜΗ σημείο

Τι ρωτούν λοιπόν οι μαθητές τού Κυρίου;

΄΄πότε ταύτα έσται και τι το σημείον τής σης παρουσίας και συντελείας τού αιώνος;΄΄ (Ματθαίος 24/κδ΄ 3).

Οι μαθητές εδώ, ρωτούν δύο πράγματα ταυτόχρονα. Πότε θα γίνει η καταστροφή τού Ναού τής Ιερουσαλήμ, (Ματθαίος 24/κδ΄ 1,2), και ποιο θα είναι ΄΄το σημείο΄΄ τής παρουσίας τού Κυρίου, και τής συντελείας τού αιώνος.

Προφανώς οι μαθητές, πίστευαν ότι αυτά τα δύο πράγματα, θα γίνονταν μαζί, γι' αυτό τα βάζουν στην ίδια ερώτηση. Η απάντηση τού Κυρίου λοιπόν, απαντά ταυτόχρονα και στα δύο ερωτήματα. Προτού όμως ο Κύριος τους απαντήσει άμεσα, τους δίνει μία προειδοποίηση:

΄΄Βλέπετε μη τις υμάς πλανήσει, 5. πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες: "Εγώ ειμι ο Χριστός", και πολλούς πλανήσουσιν. 6. Μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων. Οράτε μη θροείσθε. Δει γαρ γενέσθαι, αλλ' ούπω εστίν το τέλος΄΄.

Είναι φανερό εδώ, ότι δεν τους απαντάει άμεσα για το σημείο τού τέλους. Αντιθέτως, αντί να τους δώσει το σημείο τού τέλους, εδώ τους δίνει ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΜΗ ΤΕΛΟΥΣ. Τους λέει πότε ΔΕΝ θα είναι το τέλος.

Προειδοποιεί λοιπόν ο Κύριος, ότι αν δουν κάποιους να λένε ότι ΄΄είναι ο Χριστός΄΄, ή αν δουν ΄΄πολέμους και ακούσουν για πολέμους, δεν πρέπει οι Χριστιανοί να θορυβηθούν, επειδή όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Δεν θα είναι όμως το τέλος΄΄.

Αντιθέτως, άνθρωποι σαν τους οπαδούς τής Σκοπιάς και τών λεγομένων Πεντηκοστιανών, πλανήθηκαν, περιμένοντας το τέλος.

Στα παραπάνω, η εταιρία Σκοπιά απαντάει: ΄΄Τα λόγια τού Χριστού ως εδώ, μιλούν για απλούς πολέμους που θα γίνονταν σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, και που δεν θα αποτελούσαν σημείο τού τέλους. Το σημείο τού τέλους όμως, βρίσκεται στα αμμέσως επόμενα λόγια τού Κυρίου, που δίνουν εικόνες παγκοσμίων πολέμων και μεγάλων αναταραχών΄΄.

Ας δούμε λοιπόν προσεκτικά και τα παρακάτω λόγια τού Κυρίου: ΄΄7. Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους. 8. Πάντα δε ταύτα, αρχή ωδίνων...΄΄ (Ματθαίος 24/κδ΄ 7,8).

Για μία φορά ακόμα, φαίνεται η άγνοια τής Ελληνικής γλώσσας, τών ανθρώπων αυτών που θέλουν να περνιούνται για δάσκαλοι. Τι λέει εδώ; ΄΄Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος...΄΄

Τι σημαίνει η λεξούλα: ΄΄γαρ΄΄; Η λέξη ΄΄γαρ΄΄, σημαίνει: ΄΄επειδή΄΄. Και σύμφωνα με την Ελληνική γραμματική, όταν στη δεύτερη πρόταση υπάρχει η λέξη ΄΄επειδή΄΄, αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για επεξήγηση τής προηγουμένης προτάσεως. Με άλλα λόγια, ο Κύριος εδώ, δεν μιλάει για κάτι διαφορετικό από πριν, αλλά συνεχίζει να λέει αναλυτικότερα, ποια ΔΕΝ θα είναι τα σημάδια τού τέλους, ώστε να μην πλανηθούν και νομίσουν ότι είναι το τέλος. Και έρχονται σήμερα κάποιοι, που τα ίδια λόγια που λέει ο Κύριος για να μη νομίσουμε ότι είναι το τέλος, τα χρησιμοποιούν για να αποδείξουν το αντίθετο!

Τέλος ή ΑΡΧΗ;

Και για όσους συνεχίζουν να μη καταλαβαίνουν την Ελληνική γλώσσα, ο Κύριος τονίζει, ότι αυτά όχι μόνο δεν είναι σημεία τού τέλους, αλλά ΄΄αρχή ωδίνων΄΄. Αν λοιπόν είναι ΄΄αρχή΄΄, πώς πρόκειται για σημεία τού τέλους; Αντιθέτως, πρέπει να συνεχιστούν οι ΄΄ωδίνες΄΄ επί μακρόν, ώσπου να γίνει το τέλος.

Παγκόσμιοι πόλεμοι;

Γιατί όμως λέει: ΄΄Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν΄΄; Δεν δίνει αυτό εικόνα Παγκοσμίων πολέμων; Ίσως ρωτήσει κάποιος.

Η απάντηση είναι όχι. Ακόμα όμως και αν πράγματι μιλούσε για παγκοσμίους πολέμους, και πάλι, είδαμε ότι δεν θα αποτελούσαν σημείο τού τέλους.

Ας δούμε όμως κάποια εδάφια, που μιλούν με τον ίδιο τρόπο χωρίς να μιλούν για παγκοσμίους πολέμους, όπως το Β΄ Χρονικών 15/ιε΄ 6:

΄΄και εφθείρετο έθνος υπό έθνους, και πόλις υπό πόλεως΄΄.

Ησαϊας 19/ιθ΄ 2: ΄΄Και θέλει σηκώσει Αιγυπτίους κατά Αιγυπτίων, και θέλουσι πολεμήσει έκαστος κατά τού αδελφού αυτού, και έκαστος κατά τού πλησίον αυτού. Πόλις κατά πόλεως, βασιλεία κατά βασιλείας΄΄.

Είναι φανερό, ότι σε αυτά τα εδάφια δε μιλάει για παγκοσμίους πολέμους, αν και χρησιμοποιούνται ακριβώς τα ίδια λόγια με τού Κυρίου Ιησού Χριστού. Ομοίως και ο Κύριος, δεν μιλάει για παγκοσμίους πολέμους όπως θέλει η Σκοπιά, αλλά για διαφόρους πολέμους, που θα γίνονταν στη διάρκεια τής ιστορίας.

Οι ιππείς τής Αποκάλυψης. Για το ίδιο θέμα, μας διαβεβαιώνει και η Αποκάλυψη, στο κεφάλαιο 6/ς΄ , από το 1 ως το 11 εδάφιο. Εκεί, περιγράφεται το άνοιγμα τών πέντε πρώτων σφραγίδων. Πρόκειται για τους τέσσερεις ιππείς, δηλαδή για τον Κύριο Ιησού Χριστό, που ΄΄εξήλθε νικών και δια να νικήσει΄΄ και για τον πόλεμο, την πείνα και το θάνατο.

Μετά τον ερχομό τού Κυρίου, πράγματι, όπως είπε στο Ματθαίος κδ΄ που εξετάζουμε, θα υπήρχαν πόλεμοι, πείνες και θάνατος. Όλα αυτά όμως, δεν θα ήταν το τέλος, αλλά ΄΄αρχή ωδίνων΄΄. Είναι οι πρώτες σφραγίδες, και όχι οι τελευταίες! Και αυτό, φαίνεται και στα εδάφια 10 και 11, όπου στο άνοιγμα τής 5ης σφραγίδος, δίνεται απάντηση στη βιασύνη τών ψυχών για το τέλος: ΄΄και ερρέθη αυτοίς ίνα αναπαύσονται έτι χρόνον μικρόν, έως πληρωθώσιν και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών, οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί΄΄. Είναι σαφές, ότι οι τέσσερεις ιππείς, δεν ήταν το σημείο τέλους.

Ομοίως, το κήρυγμα τού Ευαγγελίου προηγείται τού τέλους, αλλά δεν είναι εμφανές πόσο ακόμα θα απλωθεί ως το τέλος.

Ενδεικτικά, θα αναφέρουμε το εδάφιο: Κολοσσαείς 1/α΄ 23: ΄΄...τού ευαγγελίου ου ηκούσατε, τού κηρυχθέντος εν πάση κτίσει τη υπό τον ουρανόν΄΄

Ήδη λοιπόν από τότε, το ευαγγέλιο κηρύχθηκε σε όλη την οικουμένη. Και αν σκεφθούμε ότι σήμερα τεράστιες χώρες όπως η Κίνα και το Μπαγκλαντές μένουν σχεδόν ανευαγγέλιστες, ο καιρός τού τέλους είναι απροσδιόριστος. Και ας μη ξεχνάμε, ότι τα λόγια τού Κυρίου, πουθενά δε μιλούν για αύξηση τών δεινών (σεισμών, ασθενειών, πολέμων, κλπ). Μόνο για την ανομία λέει ότι θα πληθυνθεί, αλλά χωρίς να την αναφέρει ως σημείο τού τέλους. (Ματθ. 24/κδ΄ 12).

Τα δεινά και το αληθές ουράνιο σημείο

Όσο για την υποτιθέμενη αύξηση τών δεινών αυτών στον αιώνα μας, τα στοιχεία που παραθέτουν οι θρησκείες αυτές, είναι παραποιημένα, πράγμα που δείχνουμε σε άλλη μελέτη.

Ο χειρότερος αιώνας τής ιστορίας, ήταν ο 14ος! Ο 20ός, είναι ίσως ο καλύτερος αιώνας τής ιστορίας, γι' αυτό υπάρχει και η πληθυσμιακή αύξηση, λόγω μειωμένων θανάτων.

Μα τότε, πού βρίσκεται η απάντηση τού Κυρίου περί ΄΄τού σημείου΄΄;

Η απάντηση τού Κυρίου για το σημείο, βρίσκεται στο εδάφιο: Ματθαίος 24/κδ΄ 30: ΄΄και τότε φανήσεται το σημείον τού υιού τού ανθρώπου εν ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί τής γης, και όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον επί τών νεφελών τού ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής΄΄.

Το ΄΄σημείο΄΄ λοιπόν, είναι ουράνιο, και θα το δουν όλες οι φυλές τής γης, ταυτόχρονα με την παρουσία τού Κυρίου.

Όλα τα άλλα είναι πλάνες (Λουκ. κα΄ 8).

ΟΙ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

Η εσχατολογική υστερία, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών Προτεσταντικών ομάδων, κυρίως Πεντηκοστιανών και Αντβεντιστικών. Η μικρή τους εμπειρία στην ανθρώπινη ιστορία, τους κάνει εξαιρετικά απρόσεκτους στις ανεύθυνες προβλέψεις τους για το τέλος, ώστε συνεχώς να διαψεύδονται και να ρεζιλεύονται.

Οι δύο γνωστότερες τέτοιες ομάδες στη χώρα μας, είναι οι οπαδοί τής πολυεθνικής εταιρίας Σκοπιά, και οι λεγόμενοι ΄΄ Ελεύθεροι Πεντηκοστιανοί΄΄. Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν βρει χρήσιμο να προβλέπουν συνεχώς κοντινές ημερομηνίες για το τέλος, και έτσι να προσελκύουν αφελείς οπαδούς, οι οποίοι ανυπομονούν για άμεσα οφέλη από τη θρησκεία τους.

Οι Έσχατες Ημέρες άρχισαν στον καιρό τών αποστόλων

Αυτό που συχνά λένε οι ΄΄Μάρτυρες τής Σκοπιάς΄΄, είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες (από το 1914) βρισκόμαστε στις έσχατες ημέρες, δηλαδή στις τελευταίες ημέρες αυτού τού κόσμου. Έτσι, ψάχνουν για εκπληρώσεις όλων τών εσχατολογικών προφητειών στις ημέρες μας, με αποτέλεσμα να καταστρατηγούν το αληθινό τους νόημα. Γι' αυτό, όλη τους η δογματική είναι καθαρή εσχατολογία, και χάνουν το πραγματικό νόημα τού ευαγγελίου.

Λόγω τών αποτυχημένων ψευδοπροφητειών τους, χρειάζεται συχνά να αλλάζουν τις χρονολογίες τού υποτιθέμενου τέλους. Από τα τέλη τού περασμένου αιώνα που πρωτοεμφανίστηκαν, ως σήμερα, συνεχώς μιλούν για τις ΄΄έσχατες ημέρες΄΄, και διδάσκουν ότι το τέλος τού κόσμου είναι ΄΄κοντά΄΄.

Κατά την Εκκλησία τού Κυρίου όμως, οι Έσχατες Ημέρες, δεν είναι μία μικρή περίοδος λίγων μόνο δεκαετιών. Είναι μία μακρά περίοδος πολλών αιώνων, που άρχισε από την πρώτη έλευση τού Κυρίου, και θα τελειώσει στη δεύτερη.

Ίσως φαίνεται παράξενο, το ότι πρόκειται για μία τόσο μακρά περίοδο, εφ' όσον λέγεται: ΄΄έσχατες ΗΜΕΡΕΣ΄΄. Αν όμως συγκριθεί με τις χιλιετηρίδες τής ανθρώπινης ιστορίας, το διάστημα αυτό είναι πολύ μικρό. Πρόκειται για την τελευταία περίοδο τού παλαιού κόσμου. Ας δούμε όμως μερικά εδάφια από την Αγία Γραφή, που μας παρέδωσε η Εκκλησία τού πρώτου αιώνα, τα οποία δείχνουν τις θέσεις τής Εκκλησίας για το θέμα τών ΄΄Εσχάτων Ημερών΄΄.

Εβραίους 1/α΄ 1: ΄΄Ο Θεός...επ' εσχάτου τών ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν Υιώ...΄΄ Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, οι ημέρες του ήταν έσχατες, (τελευταίες), και άρχισαν από τον καιρό τής πρώτης έλευσης τού Ιησού Χριστού. Δεν λέει ΄΄εκείνων΄΄, αλλά ΄΄τούτων΄΄!

Το ίδιο φαίνεται και από τα λόγια τού ιδίου αποστόλου, στην επιστολή του στον Τιμόθεο, στο Β΄ Τιμόθεον 3/γ΄ 1 - 5: ΄΄Εν εσχάταις ημέραις, θα είναι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι... βλάσφημοι... και τούτους απόφευγέ τους΄΄. Για να μπορεί να τους αποφεύγει ο Τιμόθεος, σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι τών ΄΄Εσχάτων Ημερών΄΄, θα υπήρχαν ήδη στην εποχή του. Συνεπώς, ο απόστολος Παύλος είχε κατά νου τη δική τους εποχή!

Με τα λόγια τού αποστόλου Παύλου, συμφωνεί και ο απόστολος Πέτρος, που στην Α΄ Πέτρου 1/α΄ 20, λέει για τον Ιησού Χριστό: ΄΄ο οποίος (Ιησούς Χριστός) ήταν μεν προορισμένος προ καταβολής κόσμου, φανερώθηκε δε επ' εσχάτου τών χρόνων...΄΄ Η εποχή τής πρώτης ελεύσεως τού Κυρίου Ιησού Χριστού λοιπόν, ήταν οι ΄΄έσχατοι χρόνοι΄΄.

Και ο Ιούδας όμως, ο αδελφός τού Κυρίου Ιησού Χριστού, στην επιστολή του στο Ιούδας 17 - 19 λέει: ΄΄Αλλά εσείς αγαπητοί, θυμηθείτε τους λόγους που προείπαν οι απόστολοι τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που σας έλεγαν ότι: "επ' εσχάτου τού χρόνου, θα υπάρχουν εμπαίκτες..."΄΄ Αυτοί είναι (όχι ΄΄θα΄΄ είναι) οι αποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεύμα μη έχοντες΄΄.

Οι απόστολοι λοιπόν, προσδιόριζαν τα χρόνια εκείνα, ως τελευταία, μια και ο Ιούδας, μας αποκαλύπτει ότι οι άνθρωποι για τους οποίους μιλούσαν οι απόστολοι, (΄΄είναι΄΄) ΗΤΑΝ στον καιρό του.

Ομοίως αναφέρεται και η Α΄ Κορινθίους 10/ι΄ 11, για τα τέλη τών αιώνων, στην εποχή τών αποστόλων. ΄΄...γράφτηκαν για νουθεσία ημών, προς τους οποίους τα τέλη τών αιώνων έφθασαν΄΄.

Στα παραπάνω θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα παραδείγματα.

"Έσχατες Ημέρες", "Έσχατοι Χρόνοι" και Ιουδαϊσμός

Μια πρώτη παρατήρηση, είναι ότι τα εδάφια αυτά, μιλάνε για ΄΄έσχατες ημέρες΄΄, αλλά και για ΄΄εσχάτους χρόνους΄΄. Μιλάνε άραγε για το ίδιο πράγμα, ή για κάτι διαφορετικό;

Σε αυτό μας βοηθάει ο Ιεζεκιήλ, καθώς αναφέρεται στο μελλοντικό πολυεθνικό πόλεμο εναντίον τού Ισραήλ, κάτω από τις διαταγές τού Γωγ. Ας δούμε τι λέει προς τον Γωγ, στα εδάφια: Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 8,16: ΄΄...εν τοις εσχάτοις χρόνοις θέλεις ελθεί εις την γην ήτις ελευθερώθει εκ τής μαχαίρας και συνήχθει εκ πολλών λαών, εναντίον τών ορέων τού Ισραήλ, τα οποία κατεστάθησαν έρημα διαπαντός. αυτός όμως μετεφέρθει εκ μέσου τών λαών... και θέλεις αναβεί εναντίον τού λαού μου Ισραήλ ως νέφος, δια να σκεπάσεις την γην. Τούτο θέλει είσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις...΄΄.

Παρατηρούμε, ότι εδώ οι φράσεις: ΄΄έσχατες ημέρες΄΄ και ΄΄έσχατοι χρόνοι΄΄, ταυτίζονται. Συνεπώς, και τα προηγούμενα εδάφια που είδαμε, μιλούν για το ίδιο πράγμα.

Προσπαθώντας να ξεφύγουν από τη μέγγενη αυτών τών εδαφίων, οι ΄΄εσχατολόγες΄΄ αυτές ομάδες, λένε ότι τα εδάφια μιλούν για τις έσχατες ημέρες τού Ιουδαϊκού συστήματος. Κάτι τέτοιο όμως, δε στέκει, για τους εξής λόγους:

1. Δεν υπάρχει καμμία απόδειξη για ένα τέτοιο ισχυρισμό, κι έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε το κείμενο όπως είναι.

2. Αν τα εδάφια μιλάνε για τις τελευταίες ημέρες τού Ιουδαϊκού συστήματος, πρέπει κατ' αρχήν να γίνει μία διευκρίνιση: Μιλάνε για το τέλος τού Ιουδαϊκού συστήματος α. ως θρησκευτικού συστήματος, β. ως έθνους, ή γ. ως αληθινής θρησκείας;

Η πρώτη περίπτωση απορρίπτεται, επειδή ο Ιουδαϊσμός ως θρησκεία, συνεχίζεται ως τις ημέρες μας, και δεν έπαψε στον καιρό τών αποστόλων.

Ούτε στο Ιουδαϊκό έθνος μπορεί να αναφέρονται οι ΄΄έσχατες ημέρες΄΄ σύμφωνα με τη δεύτερη περίπτωση, επειδή έτσι δεν θα είχε νόημα η φράση αυτή για τους μη Ισραηλίτες Χριστιανούς όλης της Ρωμαϊκής επικράτειας, προς τους οποίους απευθύνονται οι παραπάνω επιστολές τών αποστόλων όταν γράφουν για τις ΄΄έσχατες ημέρες΄΄.

Μένει λοιπόν η τρίτη περίπτωση, τού Ιουδαϊσμού ως αληθινής θρησκείας. Τα προηγούμενα εδάφια που παραθέσαμε, γράφτηκαν από τους αποστόλους, αφού είχε τελειώσει προ πολλού το Ιουδαϊκό σύστημα ως αληθινή θρησκεία. Παρατηρούμε όμως, ότι μιλούν για τις έσχατες ημέρες σαν να συνεχίζονταν ακόμα.

3. Στο χωρίο τού Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 8,16 που είδαμε, παρατηρήσαμε ότι στις ΄΄έσχατες ημέρες΄΄ τοποθετεί τον πολυεθνικό πόλεμο κατά τού Ισραήλ. Ένας τέτοιος πόλεμος όμως, δεν έχει γίνει ποτέ ως σήμερα, άρα πρόκειται για κάτι μελλοντικό. Και φυσικά δεν αναφέρεται στο τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος στον 1ο αιώνα!

Έτσι, οι έσχατες ημέρες αρχίζουν τον 1ο αιώνα και τελειώνουν σε κάποια μελλοντική για εμάς εποχή.

Ας δούμε όμως και το εδάφιο Πράξεις 2/β΄ 16 - 20. Πρόκειται για τα λόγια που είπε ο απόστολος Πέτρος την ήμέρα τής Πεντηκοστής, κάτω από την έμπνευση τού Αγίου Πνεύματος, για μία προφητεία τού Ιωήλ: ΄΄16. αλλά αυτό είναι που ειπώθηκε δια τού προφήτη Ιωήλ: 17. "Και έσται εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, εκχεώ από τού Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα... 20. ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα..."΄΄

Εδώ, είναι ενδιαφέρον ότι ο απόστολος τοποθετεί την έκχυση τού Αγίου Πνεύματος που έγινε την Πεντηκοστή, στις έσχατες ημέρες. Μάλιστα, στις ίδιες αυτές ημέρες, τοποθετεί και τη μεταστροφή τού ηλίου σε σκοτάδι, κάτι που ακόμα είναι μελλοντικό. Έτσι, από μία ακόμα πηγή, φαίνεται ότι η διάρκεια τών εσχάτων ημερών, αρχίζει από την πρώτη, και τελειώνει στη δεύτερη παρουσία τού Κυρίου.

Το ότι μάλιστα υπάρχει μία μόνο περίοδος ΄΄εσχάτων ημερών΄΄, φαίνεται από το ότι εδώ ο απόστολος Πέτρος, χρησιμοποιεί οριστικό άρθρο. Δεν λέει ΄΄εν εσχάταις ημέραις΄΄, αλλά ΄΄εν ταις εσχάταις ημέραις΄΄, που σημαίνει ότι πρόκειται για μία μοναδική περίοδο, και δεν υπάρχουν πολλές περίοδοι με αυτό το όνομα, που να αναφέρονται σε διαφορετικές περιπτώσεις.

 Οι Έσχατες Ημέρες κατά τον Ιωήλ

Ας δούμε όμως μερικά πράγματα από την προφητεία τού Ιωήλ, που ο απόστολος Πέτρος αναφέρει ότι θα συνέβαιναν στις έσχατες ημέρες: 2/β΄ 28:

΄΄28. Και μετά ταύτα, θέλω εκχέει το πνεύμά μου επί πάσαν σάρκα. και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας, και οι θυγατέρες σας. Οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια, οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις. 29. Και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις, θέλω εκχέει το πνεύμά μου. 30. Και θέλω δείξει τέρατα εν τοις ουρανοίς ... 31. Ο ήλιος θέλει μεταστραφεί εις σκότος, και η σελήνη εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα τού Κυρίου η μεγάλη και επιφανής...΄΄

3/γ΄ 1: ΄΄1. Διότι, ιδού εν ταις ημέραις εκείναις, και εν τω καιρώ εκείνω, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους τού Ιούδα και τής Ιερουσαλήμ, 2. θέλω συνάξει έτι πάντα τα έθνη, και θέλω καταβιβάσει αυτά εις την κοιλάδα τού Ιωσαφάτ, και θέλω κριθεί μετ' αυτών εκεί, υπέρ τού λαού μου και τής κληρονομίας μου Ισραήλ, τον οποίον διέσπειραν μεταξύ τών εθνών, και διεμοιράσθησαν την γην μου 11...Συναθροίσθητε, και έλθετε κυκλώθεν πάντα τα έθνη, και συνάχθητε ομού. Εκεί θέλει καταστρέψει ο Κύριος τους ισχυρούς σου. 12. Ας εγερθώσι, και ας αναβώσι τα έθνη στην κοιλάδα τού Ιωσαφάτ. Διότι εκεί θέλω καθίσει δια να κρίνω πάντα τα έθνη τα κυκλόθεν΄΄.

Στο εδάφιο 3/γ΄ 1, διαβάσαμε να λέει: ΄΄Διότι, ιδού εν ταις ημέραις εκείναις, και εν τω καιρώ εκείνω΄΄. Για ποιο καιρό μιλάει;

Σύμφωνα με τον απόστολο Πέτρο στο Πράξεις 2/β΄ 16,17, ΄΄αυτό είναι που ειπώθηκε δια τού προφήτη Ιωήλ: "Και έσται εν ταις εσχάταις ημέραις..."΄΄. Συνεπώς, η έκχυση τού Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή, ο πόλεμος τού Ισραήλ με τη μελλοντική πολυεθνική δύναμη, η επιστροφή τού Ισραήλ στο Χριστό, ο σκοτισμός τού Ηλίου και τής Σελήνης, και η μεγάλη και επιφανής ημέρα τού Κυρίου, τοποθετούνται σε αυτή την ίδια περίοδο: ΄΄Στις έσχατες ημέρες΄΄.

Οι έσχατες ημέρες, λοιπόν, είναι η τελευταία χρονική περίοδος στο σχέδιο τού Θεού για σωτηρία τών ανθρώπων. Είναι η Χριστιανική περίοδος, που αρχίζει από την πρώτη έλευση τού Κυρίου Ιησού Χριστού, και τελειώνει στην δεύτερη παρουσία Του.

Έτσι, ΄΄βλέπετε μη πλανηθείτε΄΄ από όλους αυτούς τους ΄΄εσχατολόγους΄΄ που με ανευθυνότητα μας λένε ότι: ΄΄"ο καιρός ήγγικεν". Μη πορευθήτε οπίσω αυτών΄΄ (Λουκάς 21/κα΄ 8).

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και

Αγίου Βλασίου Ιεροθέου Βλάχου

Όλα τα γεγονότα που συνδέονται με την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού λέγονται εσχατολογικά, γιατί αναφέρονται στην εσχάτη ημέρα, δηλαδή σε όσα θα συμβούν μετά το τέλος του παρόντος κόσμου. Συνήθως ομιλούμε για το τέλος της ιστορίας, αλλά αυτό δεν εκφράζει πλήρως την πραγματικότητα, αφού η Ιστορία δεν εξαντλείται μόνον στα ιστορικά γεγονότα, αλλά αναφέρεται και στην ζωή των αγίων. Ή ζωή των αγίων μετά θάνατον, καθώς επίσης και η ζωή των ανθρώπων μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού δεν αποτελούν την λεγομένη μεταϊστορική εποχή, αλλά είναι ιστορική εποχή, πρόκειται για την ιστορία των αγίων.

     Όπως ο κόσμος δεν καταστρέφεται, αλλά ανακαινίζεται, όπως ο άνθρωπος δεν αφανίζεται, αλλά μεταμορφώνεται, έτσι και η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ, αλλά αλλάζει περιεχόμενο και ζωή.

    Όταν, λοιπόν, κάνουμε λόγο για εσχατολογικά γεγονότα, εννοούμε κυρίως όλα εκείνα που θα συμβούν με την Δευτέρα έλευση του Χριστού για να κρίνει τους ανθρώπους. Επομένως, αναμένουμε αυτά τα εσχατολογικά γεγονότα, αλλά μπορούμε ακόμη να πούμε ότι από πλευράς τρόπου ζωής τα έσχατα ήδη είναι παρόντα, αφού οι άγιοι απολαμβάνουν την Βασιλεία του Θεού από την παρούσα ζωή. Όπως θα διαπιστώσουμε στην συνέχεια, οι άγιοι από τώρα προγεύονται όλα εκείνα που πρόκειται να αποκαλυφθούν στους λεγόμενους έσχατους καιρούς. Χρονικά περιμένουμε τα έσχατα, τροπικά τα έσχατα έρχονται και βιώνονται από τους αγίους.

   Στο κεφάλαιο αυτό θα ασχοληθούμε με τρία συγκεκριμένα θέματα, που συνδέονται με τα εσχατολογικά αυτά γεγονότα, που έχουν σχέση με την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Πρώτον θα αναφερθούμε γενικά στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, δεύτερον θα αναπτύξουμε την θεολογική αλήθεια περί της αναστάσεως των σωμάτων και τρίτον θα δούμε τα γεγονότα της κρίσεως, η οποία συνδέεται με την έλευση του Χριστού και την ανάσταση των σωμάτων.

_____Η ένδοξη έλευση του Χριστού________

    Σε όλη την Βιβλικοπατερική παράδοση λέγεται ότι ο Χριστός πρόκειται να έλθει εκ νέου στον κόσμο για να κρίνει τους ανθρώπους. Είναι μια αλήθεια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους Χριστιανούς. Ο Ίδιος ο Χριστός στην περικοπή της μελλούσης κρίσεως κάνει λόγο για την εκ νέου ένδοξη έλευση Του. Λέγει: «όταν έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού» (Ματθ. κε'. 31). Το «όταν» δεν είναι υποθετικό, αλλά χρονικό, που σημαίνει ότι θα υπάρξει χρόνος κατά τον οποίο θα έλθει ο Χριστός στον κόσμο και μάλιστα με δόξα πολλή. Και σε άλλο σημείο ο Χριστός είπε: «και τότε όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις» (Μάρκ. ιγ'. 26).

Στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου περιγράφεται ή ανάληψη του Χριστού, λέγεται ότι οι άγγελοι είπαν στους έκπληκτους μαθητές: «άνδρες Γαλιλαίοι τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ' υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, όν τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ. α', 11). Ο τρόπος με τον όποιο αναλήφθηκε θα είναι ο ίδιος με τον οποίο θα επανέλθει στην γη.

Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει ότι όσοι ζουν τότε, όταν θα έλθει ο υιός του ανθρώπου, και μάλιστα όσοι είναι δίκαιοι, θα αρπαγούν «εν νεφέλαις εις άπάντησιν του Κυρίου εις αέρα» (Α' θεσ. δ', 17). Και στην Αποκάλυψη είναι γραμμένο: «Ιδού έρχεται μετά των νεφελών και όψεται αυτόν πάς οφθαλμός» (Αποκ. α', 7).

Τα χωρία αυτά, που είναι αντιπροσωπευτικά, δηλώνουν ότι οι πιστοί πιστεύουν ακράδαντα ότι ο Χριστός θα έλθη στην γη για να κρίνει τους ανθρώπους, όταν θα έλθει το τέλος αυτού του κόσμου και η αρχή της νέας ζωής. Γι' αυτό στο Σύμβολο της Πίστεως δίνουμε την ομολογία: «και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος».

Στην Αγία Γραφή υπάρχουν πολλές εκφράσεις που δηλώνουν την έλευση του Χριστού, θα παρουσιάσουμε μερικές από αυτές, τις πλέον ενδεικτικές. Κατ' αρχάς η δευτέρα έλευση του Χριστού χαρακτηρίζεται ημέρα, και μάλιστα ημέρα του Κυρίου και ημέρα της Κρίσεως. Ο Απόστολος Πέτρος γράφει: «Ήξει δε η ημέρα Κυρίου» (Β' Πέτρ. γ', 10). Ο Απόστολος Παύλος αλλού την χαρακτηρίζει ημέρα «του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α' Κορ. α'. 8), αλλού «ημέρα Χριστού» (Φιλιπ. α', 10) και αλλού ημέρα η οποία θα δηλώσει τα πάντα (Α' Κορ. γ', 13). Ο δε Ευαγγελιστής Ιωάννης την ονομάζει ημέρα της κρίσεως (Α' Ιω. δ', 17). Λέγεται ημέρα, γιατί αυτή σε σχέση με την παρούσα ζωή, που είναι σκότος, εκφράζει μια νέα πραγματικότητα. Η εικόνα της ημέρας δεν είναι άσχετη με την εικόνα του ηλίου. Επειδή ο Χριστός είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο Οποίος τότε θα εμφανιστεί, γι' αυτό λέγεται ημέρα.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης συνδέει την ημέρα αυτή με τα έσχατα και την χαρακτηρίζει εσχάτη ημέρα. Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ο Ίδιος ο Χριστός κάνει λόγο για την εσχάτη ημέρα. Σε ένα σημείο λέγει ότι θα αναστήσει τον άνθρωπο «εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιω. στ'. 39), και σε άλλο ότι ο λόγος Του θα κρίνει τους ανθρώπους «εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιω. ιβ', 48). Εδώ η λέξη ημέρα, που συνδέεται με το εσχάτη, δείχνει περισσότερο την τελευταία ημέρα πριν την έναρξη της Βασιλείας του Θεού. Οπότε συνδέεται περισσότερο με το τέλος της παρούσης ζωής.

Η ημέρα του Κυρίου συνδέεται αναπόσπαστα με την παρουσία του Χριστού. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο χρησιμοποιούνται και άλλες εκφράσεις για να δηλώσουν αυτήν την πραγματικότητα. Χαρακτηρίζεται ως ημέρα της επιφανείας της δόξης του Θεού (Τιτ. 6', 13). Επίσης λέγεται ημέρα «της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α' Τιμ. στ', 14). Άλλοτε συνδέεται με την λέξη παρουσία, γιατί θα παραστεί ο Χριστός. Οι μαθητές ρώτησαν τον Χριστό: «και τι το σημείον της σής παρουσίας και της συντέλειας του αιώνος;» (Ματθ. κδ', 3). Κατά την ημέρα εκείνη θα γίνει η αποκάλυψη της δόξης του Θεού και όλοι οι άνθρωποι, και αυτοί που την αγνοούσαν προηγουμένως, θα την δουν. Ο Απόστολος Πέτρος κάνει λόγο για την αποκάλυψη της δόξης του Θεού. (Α' Πέτρ. δ', 13) και ο Απόστολος Παύλος για την αποκάλυψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού «απ’ ουρανού μετ' αγγέλων δυνάμεων αυτού» (Β' θεσ. α', 7).

Τα χωρία αυτά. τα οποία μνημονεύσαμε προηγουμένως, δείχνουν την πίστη της Εκκλησίας, η οποία στηρίζεται τόσο στους αποκαλυπτικούς λόγους του Ιδίου του Χριστού, όσο και στην βεβαιότητα των Αποστόλων ότι θα έλθη, οπωσδήποτε, η ημέρα κατά την οποία θα γίνει η συντέλεια αυτού του κόσμου και θα έλθει ο Χριστός να κρίνει τους ανθρώπους, οι οποίοι θα έχουν αναστηθεί, αφού οι ψυχές τους θα εισέλθουν εκ νέου στα σώματα και θα παρουσιασθούν στο φοβερό βήμα του Κριτού.

Ενώ είναι βέβαιο ότι θα έλθει ο Χριστός για να κρίνει τους ανθρώπους, εν τούτοις, όπως φαίνεται στην Αγία Γραφή, είναι άγνωστη η ημέρα αυτή, η μεγάλη και επιφανής. Ο ίδιος ο Χριστός είπε στους μαθητές Του: «Περί δε της ημέρας εκείνης ή της ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ει μη ο Πατήρ» (Μάρκ. ιγ', 32). Και όταν μετά την Ανάσταση Του οι μαθητές νόμισαν ότι ήλθε η ημέρα εκείνη, Ο Χριστός ελευθερώνοντας τους από εσφαλμένες αντιλήψεις, τους είπε: «ουκ υμών εστί γνώναι χρόνους ή καιρούς ους Ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία...» (Πράξ. α'. 7).

Βέβαια, όταν λέγει ο Χριστός ότι κανείς άλλος δεν γνωρίζει την ώρα εκείνη, εκτός από τον Πατέρα, δεν εννοεί ότι την αγνοεί και ο Ίδιος ως Θεός. Το γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι και οι άγγελοι την αγνοούν. Αλλά όσα γνωρίζει ο Πατήρ γνωρίζει και ο Υιός. Ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, ερμηνεύοντας αυτό το γεγονός, λέγει: «ουδείς οίδεν ει μη μόνη η Αγία Τριάς, η μία και αδιαίρετος Θεότης». Ο Τριαδικός Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, που έχουν κοινή ουσία και φύση, γνωρίζουν την ώρα που θα γίνει η συντέλεια του κόσμου και θα έλθει ο Χριστός. Ο λόγος του Χριστού, ότι ο Υιός αγνοεί την ώρα αυτή, «κατά την της ανθρωπότητας αυτού φύσιν είπεν άγνοειν, ου κατά την της Θεότητας». Δηλαδή, εδώ ο Χριστός αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση και όχι στην Θεότητά Του, και σαφώς ήθελε να δείξη ότι το κτιστό δεν μπορεί να γνωρίζει την ώρα και την ημέρα της συντέλειας του κόσμου και της ελεύσεώς Του. Η ημέρα και η ώρα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού όχι μόνον είναι άγνωστη, αλλά θα έλθει και αιφνιδιαστικά. Ο Χριστός, αποκαλύπτοντας αυτήν την αλήθεια, λέγει ότι θα γίνει κατά τον τρόπο της αστραπής. Όπως η αστραπή εμφανίζεται ξαφνικά από την μια άκρη στην άλλη, «ούτως έσται και ο υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού» (Λουκ. ιζ', 24).

Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί άλλη εικόνα για να δείξει το αιφνίδιο της ελεύσεως του Χριστού. Η εικόνα αυτή προέρχεται από την ληστεία. Όπως ο κλέπτης δεν προειδοποιεί, αλλά εντελώς αιφνιδιαστικά εισέρχεται στο σπίτι, το ίδιο θα γίνη με την ημέρα εκείνη: «οίδατε ότι η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται» (Α' Θεσ. ε'. 1-2). Κατά τον κατάλληλο καιρό «δείξει ο μακάριος και μόνος δυνάστης, ο βασιλεύς των βασιλευόντων και ο κύριος των κυριευόντων...» (Α' Τιμ. στ', 15) την ημέρα της επιφανείας Του.

Το αιφνιδιαστικό της ημέρας εκείνης φαίνεται και σε άλλα χωρία της Αγίας Γραφής. Διδάσκοντας ο Χριστός για το άγνωστο της μεγάλης ημέρας της επιφανείας Του λέγει ότι δύο άνθρωποι θα είναι στον αγρό και ο ένας θα παραληφθή ενώ ο άλλος θα αφεθεί. Δύο γυναίκες θα είναι στον μύλο και θα αλέθουν. Η μία θα παραληφθεί και η άλλη θα αφεθεί (Ματθ. κδ', 40-41).

Ο Απόστολος Παύλος, αναφερόμενος σ' αυτήν την πραγματικότητα, λέγει ότι, όσοι την ημέρα εκείνη ζουν και δεν έχουν πεθάνει, θα αλλαγούν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, όσο αρκεί για να ανοίξει και να κλείσει το βλέφαρο του ματιού. «Πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα. εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι» (Α' Κορ. ιε'. 51-52).

Παρά το άγνωστο και αιφνίδιο της ημέρας εκείνης, υπάρχουν μερικά γνωρίσματα, που δηλώνουν τον ερχομό της. Στην εντέλεια κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αυτό το γεγονός, αλλά κατά τον βαθμό της ετοιμότητας, της νήψεως, μπορεί να καταλάβει κανείς την κρισιμότητα των καιρών από εξωτερικά γνωρίσματα. Αυτά περιγράφονται από τον Ίδιο τον Χριστό (Ματθ. κδ').

Τα βασικά σημεία, όπως τα περιγράφει ο Χριστός, είναι ότι θα κηρυχθεί το ευαγγέλιο σε όλη την κτίση, θα επικρατεί στην οικουμένη μεγάλη αποστασία των ανθρώπων και θα εμφανισθούν πολλοί ψευδοπροφήτες. Ο αντίχριστος, με τα θαύματα και τα σημεία που θα επιτελεί, θα επιδιώκει να πλανά ακόμη και τους εκλεκτούς, θα επικρατούν πόλεμοι, διωγμοί, λιμοί, σεισμοί, κ.λ.π. Πρέπει όμως να πούμε ότι και από αυτά τα γεγονότα είναι δύσκολο να κατανοηθεί το τέλος του κόσμου και η έλευση του Χριστού. Η Εκκλησία καλλιεργεί το εσχατολογικό κήρυγμα, αλλά ταυτόχρονα καθορίζει ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση να ερμηνεύονται τα γεγονότα κάθε γενεάς. Μόνον όσοι είναι φωτισμένοι και έχουν αποκάλυψη εκ μέρους του Θεού γνωρίζουν αμυδρώς ότι πρόκειται περί γεγονότων που προηγούνται της παρουσίας του Χριστού, με μοναδικό σκοπό να οδηγήσουν τον λαό στην μετάνοια και την επιστροφή στον Θεό. Αποτελεί, επομένως, πεποίθηση της Εκκλησίας ότι ο Χριστός πρόκειται να έλθει πάλι για να κρίνει τους ανθρώπους, αλλά όμως είναι άγνωστη αυτή η ημέρα και ώρα. Μόνον όσοι έχουν φωτισμένο νου μπορούν αμυδρώς να γνωρίζουν από τα διάφορα γεγονότα ότι πλησιάζουν οι ήμερες, αλλά και πάλι αγνοούν την έλευση αυτής της ημέρας, κατά την ρητή βεβαίωση του Χριστού. Γι' αυτό στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποφεύγουμε να καθορίζουμε χρόνους και καιρούς, κατά τους οποίους νομίζουμε ότι θα συμβούν αυτά τα εσχατολογικά γεγονότα. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια κινούνται και οι άγιοι Πατέρες. Στην συνέχεια θα αναφέρουμε μερικά σημεία από την πατερική διδαχή, πολύ ενδεικτικά.

___Πρώτον. Ο λόγος για την κρίση των ανθρώπων, που θα επακολούθηση της ελεύσεως του Χριστού, είναι «δυσερμήνευτος», κατά τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο, γιατί δεν πρόκειται για γεγονότα παρόντα και βλεπόμενα, αλλά για μελλοντικά και αόρατα. Γι’ αυτό, εκείνοι που ομιλούν και εκείνοι που ακούν έχουν ανάγκη πολλής προσευχής, πολλής σπουδής, πολλής καθαρότητας του νοός. Και αυτό είναι απαραίτητο, ώστε όσοι ομιλούν να τα γνωρίζουν καλά, όσοι δε ακούν να μπορέσουν να τα ακούν συνετώς.

Ο λόγος αυτός του αγίου Συμεών του νέου θεολόγου, που θα τον υπενθυμίσουμε και αργότερα, όταν θα αναφερθούμε στο μελλοντικό δικαστήριο, που θα στηθεί με την έλευση του Χριστού, έχει αρκετό ενδιαφέρον, γιατί γίνονται πολλά λάθη ως προς το θέμα αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν για τα εσχατολογικά γεγονότα αρκετά ανθρωποκεντρικά και διαστρέφουν εν πολλοίς τα χωρία της Γραφής και των Πατέρων, και έτσι δημιουργούν πλάνες, αλλά και απελπισία στους ανθρώπους. Όπως υπάρχουν άλλοι που τον λόγο των Γραφών και των Πατέρων τον αντιλαμβάνονται κατά τις αντιλήψεις τους. Γι' αυτό χρειάζεται πνευματική σύνεση, πολλή διάκριση για να γίνει κατανοητός ο λόγος αυτός και να οδηγήσει σε μετάνοια. Γιατί, ό,τι οδηγεί σε ψυχολογικό φόβο και κατά άνθρωπο απόγνωση δεν είναι Ορθόδοξο. Αντίθετα, το αληθινό και Ορθόδοξο οδηγεί τον άνθρωπο, δια του πνευματικού φόβου, στην κατά Θεόν ελπίδα, στην μετάνοια και την προσευχή.

___Δεύτερο. Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος λέγει ότι η ημέρα της ελεύσεως του Χριστού ονομάζεται ημέρα του Κυρίου, όχι γιατί είναι η τελευταία από τις επίγειες ήμερες, ούτε γιατί πρόκειται κατά την ημέρα αυτή να έλθει ο Χριστός, ούτε ακόμη γιατί την ημέρα αυτή θα γίνει η κρίση των ανθρώπων, «αλλ' επειδή αυτός ο των απάντων Θεός και δεσπότης λάμψει τηνικαύτα τη δόξη της ιδίας Θεότητας». Οπότε, η ημέρα αυτή λέγεται ημέρα Κυρίου για την λάμψη του φωτός της Θεότητας, και όχι για μια απλή παρουσία. Όπως κατά την διάρκεια της ημέρας όλα τα αστέρια σβήνουν από την λάμψη του αισθητοί ήλιου, το ίδιο θα συμβεί και κατά την ημέρα εκείνη. Όλα τα ορατά θα υποχωρήσουν και θα δώσουν τόπο στον ποιητή του ουρανού και της γης. Και αυτός που τώρα είναι σε όλους αόρατος, τότε θα είναι ο μόνος «ημέρα τε και Θεός». Και έτσι για τους αγίους θα είναι ημέρα αϊδίου χαρμάνης. Για τους αμαρτωλούς, οι όποιοι δεν είδαν αυτό το φως στην ζωή τους δια της καθάρσεως ο Χριστός θα είναι απρόσιτος και στο μέλλον.

___Τρίτον. Στην Αγία Γραφή, όταν γίνεται λόγος για την έλευση του Χριστού, αναφέρονται αστραπές, νεφέλες, σάλπιγγες, θρόνοι και άλλες εικόνες. Ο άγιος Γρηγόριος Ο Παλαμάς λέγει ότι ο λόγος περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού είναι συγκαταβατικός. Όλα αυτά τα γεγονότα, βέβαια, υπερβαίνουν τον ανθρώπινο νου, την ανθρώπινη λογική και αίσθηση. Ο Χριστός γνωρίζει επακριβώς όλα αυτά που πρόκειται να συμβούν, αλλά όμως «συγκαταβαίνει τη δυνάμει των διδασκομένων, συμμέτρους τους λόγους αποδιδούς».

Η ανθρώπινη φύση έχει εξοικειωθεί με τα ανθρώπινα αυτά και αισθητά γεγονότα, και έτσι μπορεί να κατανοήση τα εσχατολογικά γεγονότα. Γι' αυτό και ο Χριστός από συγκατάβαση χρησιμοποιεί τέτοιες εικόνες και παραστάσεις. Θα υπάρχει, βέβαια, κρίση, θα υπάρχει ευφροσύνη των δικαίων και οδύνη των αμαρτωλών, θα υπάρχει Κόλαση και Παράδεισος, αλλά αυτά δεν θα είναι αισθητά, αφού ξέρουμε πολύ καλά από την πατερική παράδοση ότι δεν πρόκειται περί κτιστών πραγμάτων. Ακόμη και το πυρ της Κολάσεως δεν είναι κτιστό και αισθητό, αλλά άκτιστο. Ο αναγνώστης πρέπει να κάνη υπομονή έως ότου μελετήση το σχετικό κεφάλαιο του παρόντος βιβλίου με τίτλο «Παράδεισος και Κόλαση», για να διαπιστώσει πώς νοούνται όλες αυτές οι πραγματικότητες. Έτσι δεν πρέπει να στεκόμαστε στα αισθητά παραδείγματα και να χάνουμε την ουσία των λεγομένων. Ούτε, βέβαια, να βλέπουμε απλώς την ουσία των πραγμάτων αυτών, περιφρονούντες τα παραδείγματα. Γιατί, αφού ο Χριστός τα χρησιμοποίησε, πρέπει να παραμένουμε σε αυτά και να εξηγούμε το βαθύτερο νόημα τους, οδηγώντας τους ανθρώπους στην μετάνοια και όχι στην αφοβία.

___Τέταρτον. Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού αντιπαρατίθεται προς την πρώτη παρουσία Του. Όταν ομιλούμε για Πρώτη Παρουσία, εννοούμε την ενανθρώπηση του Χριστού και όταν κάνουμε λόγο για την Δευτέρα Παρουσία, εννοούμε την έλευση του Χριστού για να κρίνει τους ανθρώπους. Υπάρχει δε σαφής διαφορά μεταξύ Πρώτης και Δευτέρας Παρουσίας.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς παρουσιάζει την διαφορά μεταξύ αυτών των δύο Παρουσιών, λέγει ότι κατά την πρώτη Παρουσία κρυπτόταν η δόξα της Θεότητας Του κάτω από την σάρκα, που ανέλαβε από μας και για την σωτηρία μας... Τότε όμως, κατά την Δευτέρα Παρουσία Του, «πάσαν εκκαλύπτει την δόξαν». Τότε θα φανεί λαμπρός, περιαυγάζοντας τα πέρατα της οικουμένης με τις ακτίνες της Θεότητός Του. Και ερμηνεύοντας τον λόγο του Χριστού, «όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού», λέγει ότι κατά την πρώτη έλευσή Του έφερε τους αγγέλους και περιβαλλόταν από τα αγγελικά τάγματα, αλλά αφανώς, και συγκρατούσε τον ζήλο τους, εναντίον των θεομάχων. Όμως κατά την Δευτέρα Παρουσία θα έλθει φανερά με τους αγγέλους, με όλη Του την δόξα και μεγαλοπρέπεια.

___Πέμπτον. Στα έργα του αγίου Συμεών του νέου θεολόγου μπορούμε να βρούμε και μια άλλη αλήθεια σχετικά με την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, και ιδίως με την κρίση των ανθρώπων. Ο άγιος Συμεών διεξοδικώς αναλύει ότι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και η μελλοντική δίκη θα γίνει κυρίως για τους αμαρτωλούς, που ζουν μέσα στα πάθη και την αμαρτία, όχι όμως για τους άγιους, οι οποίοι από τώρα βιώνουν την Παρουσία του Χριστού. Όσοι είναι τέκνα του φωτός εκείνου και όσοι γίνονται υιοί της μελλούσης ημέρας, «επ' αυτούς η ημέρα Κυρίου ουδέποτε επελεύσεται», θα έλθει, βέβαια, ο Χριστός για να κρίνει τους ανθρώπους, αλλά αυτοί έχουν κριθή από την ζωή αυτή και δεν θα ακολουθήσει δικαστήριο. Η παρουσία του Χριστού θα είναι υπόθεση χαράς και ευφροσύνης. Όταν ο Χριστιανός τηρεί εν φόβω και τρόμω τις εντολές του Χριστού και ζει με μετάνοια συγγενεύει με το φως εκείνο, και έτσι στην πραγματικότητα από αυτήν ακόμη την ζωή περνά από την κρίση. Ο Θεούμενος βαπτίζεται από το θειο πυρ και το Άγιον Πνεύμα «και γίνεται όλος καθαρός, όλος αμόλυντος, υιός φωτός και ημέρας, και ουχί έκτοτε ανθρώπου θνητού». Θα παραθέσω ένα καταπληκτικό χωρίο του αγίου Συμεών του νέου θεολόγου, γιατί δεν μπορώ να το προσπεράσω ασχολίαστο, αλλά και δεν είναι δυνατόν να παρουσιασθεί με δικά μου λόγια. «Ο τοιούτος εν τη μελλούση κρίσει και δίκη ου κρίνεται, προκέκριται γαρ· ουδέ υπό του φωτός εκείνου ελέγχεται, προπεφώτισται γαρ, ουδέ εν τούτω τω πυρί εισερχόμενος δοκιμάζεται ή καίεται, προδεδοκίμασται γαρ· ουδέ ως τότε φανείσαν ημέραν Κυρίου λογίζεται, όλος γαρ εκ της ομιλίας και της συνουσίας Θεού ημέρα φαεινή και λαμπρά γέγονεν».

Ο λόγος του αγίου Συμεών είναι καταπληκτικός. Θα ήθελα να σχολιάσω το γεγονός ότι η κρίση ουσιαστικά γίνεται από την ζωή αυτή, Ο άνθρωπος που βλέπει το φως, βαπτίζεται με το Άγιον Πνεύμα και δεν λογίζεται την ημέρα του Κυρίου, γιατί με την συνουσία του με τον Θεό, ολόκληρος είναι ημέρα φαεινή και λαμπρά. Πρέπει να σημειώσουμε την λέξη «συνουσία», που δείχνει την κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Πραγματικά, αφού ολόκληρος ο άνθρωπος είναι φαεινή και λαμπρά ημέρα, αφού ολόκληρος είναι φως, δεν μπορεί να ξεχωρίσει την έλευση της ημέρας. Η ημέρα αυτή είναι δικό του υπαρξιακό γεγονός. Έτσι, λοιπόν, η Δευτέρα Παρουσία θα φανεί κυρίως στους αμαρτωλούς, που έζησαν κατά την διάρκεια της παρούσης ζωής με τα πάθη και δεν τήρησαν τις εντολές του Θεού. Για τους αγίους είναι φυσική κατάσταση, που την βιώνουν από τώρα. Βέβαια, και οι άγιοι περιμένουν την Δευτέρα έλευση του Χριστού, για να αναστηθούν και τα σώματα τους, τα οποία και τώρα ζουν την αφθαρσία, ώστε ολόκληρος ο άνθρωπος να γευθεί τα πλούσια δώρα της μεγάλης ημέρας και ενδόξου επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Επομένως, η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού είναι γεγονός αναντίρρητο, αφού μαρτυριέται από τον αποκαλυπτικό λόγο του Θεού, από την επιβεβαίωση των Αποστόλων και από τα βιώματα των αγίων, οι όποιοι από τώρα ζουν την Βασιλεία του Θεού.