ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Αρχιμ. Χρυσοστόμου Γκελμπέση

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Είμαι ένας υπέργηρος ιερομόναχος από την Ι. Μονή Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Εις την Ιερά Μονή κατετάγην την 17ην Σεπτεμβρίου 1935 και την 1η Οκτωβρίου επήγα όπως όλοι οι δόκιμοι τότε της Ι. Μονής στα Στροφάδια. Τα Στροφάδια είναι δυο νησάκια που απέχουν 40 μίλια από την Ζάκυνθο. Εκεί δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μόνο το Μοναστήρι, όπου και ο τάφος του Αγίου Διονυσίου και ο φάρος. Εκεί έμεινα 4,5 χρόνια. Πολλά θαύματα άκουσα και είδαν τα μάτια μου. Θα σας αναφέρω λίγα προς δόξαν του Τριαδικού Θεού και της Παναγίας μας.

Οι πατέρες εκεί είχαν μεγάλη ευλάβεια και αγάπη προς την Παναγία μας. Όλη την ημέρα έλεγαν Παντοχαρά μου. Παναγία μου Παντοχαρά μου. Και η Παναγία μας όλους τους προστάτευε και τους ανακούφιζε από τους κόπους και τις ταλαιπωρίες της εκεί σκληρής ζωής. Είχαν φτιάξει 3 καμίνια διά να βγάζουν κεραμίδια και τούβλα που χρειάζονταν για τις ανάγκες τους, λόγω της δύσκολης συγκοινωνίας (διότι δεν υπήρχαν καΐκια με μηχανές, μόνο με πανιά ταξίδευαν) να προμηθευτούν τα αναγκαία από τη Ζάκυνθο. Έτσι εξαναγκάστηκαν και έφτιαξαν τα καμίνια.

Εργάζονταν πολύ σκληρά και η Παναγία μας, σαν άλλη στοργική μάννα, τους περίμενε στην πύλη της Μονής και τους σκούπιζε τον ιδρώτα. Ένας μοναχός ονόματι Αβέρκιος, λέγει στην Παναγίας μας· «Παναγία μου εγώ είμαι αμαρτωλός, δεν θέλω να με σκουπίσης», και του λέγει η Παναγία:

― Α! Αβέρκιε, αν δεν σε σκουπίσω δεν θα είσαι παιδί δικό μου.

― Να με σκουπίσης Παντοχαρά μου, να με σκουπίσης.

Αυτό το περιστατικό μου το διηγούντο αυτοί οι άγιοι Πατέρες της Μονής.

* * *

Άλλο θαύμα που το έζησα ο ίδιος όταν ήμουν εφημέριος. Μας χάλασε ο μύλος και δεν είχαμε αλεύρι να ζυμώσουμε. Σκεφτήκαμε λοιπόν με τον συνεφημέριό μου, διότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να επικοινωνήσουμε με το Μοναστήρι μας στη Ζάκυνθο, να φτιάξουμε δύο επιστολές και να τις βάλουμε σε δύο μπουκάλες καλά σφραγισμένες και χρήματα μέσα. Τις σταυρώσαμε στην εικόνα της Παντοχαράς μου και στο λείψανο του Αγίου Διονυσίου και τις πετάξαμε στη θάλασσα, μέσα στο γράμμα είχαμε σημειώσει και την ώρα που το πετάξαμε. Μέσα σε λίγη ώρα η μία μπουκάλα πήγε στο λιμάνι του Κατάκωλου και η άλλη στην παραλία της Κυπαρισσίας. Εκείνος που βρήκε την μπουκάλα στο Κατάκωλο πήγε στο καφενείο και προσκαλούσε τον κόσμο να θαυμάση, πώς η μπουκάλα έφτασε μέσα σε τόσο λίγη ώρα στο λιμάνι τους, ενώ η απόσταση από τα Στροφάδια είναι 42 μίλια! Ο άνθρωπος αυτός έστειλε το γράμμα στη Ζάκυνθο, στο Μοναστήρι και σε τρεις ημέρες ήλθε ο μάστορας και μας έφτιαξε το μύλο.

* * *

Άλλο συγκλονιστικό θαύμα είναι το εξής:

Απ’ το χωριό Μάραθος της νήσου Πρώτης ήρχετο συχνά στα Στροφάδια ένα καΐκι για ψάρεμα. Μια γυναίκα από εκεί λέγει σ’ αυτούς που είχαν το καΐκι.

― Παίρνετε αυτό το μπουκάλι το λάδι να ανάψετε τα κανδήλια της Παναγίας μας που το έχω τάμα;

― Βεβαίως το παίρνουμε, απάντησαν και το έβαλαν στο αμπάρι του καϊκιού.

Όταν όμως έφτασαν στα μέσα της διαδρομής λένε μεταξύ τους.

― Δεν παίρνουμε το λάδι της γριάς να το φάμε; Μήπως η Παναγία θα φάη το λάδι;

― Πήγαινε πάρτο απ’ το αμαπάρι.

Κατέβηκε ο ένας εξ αυτών εις το αμπάρι, ψάχνει, πουθενά το λάδι.

― Πού τόβαλες; φέρε μου το τιμόνι και πήγαινε εσύ να το φέρης.

Κατεβαίνει και αυτός, πουθενά το λάδι. Αναρωτιόντουσαν μεταξύ τους τι έγινε!

Μόλις έφτασαν στα Στροφάδια, στο σημείο που πήγαν να δέσουν το καΐκι, βλέπουν μπροστά τους το μπουκάλι με το λάδι.

Συντετριμμένοι πήραν το μπουκάλι και μου το έφεραν στο Μοναστήρι.

― Πάτερ θέλαμε να φάμε το λάδι της γριάς και μας το πήρε η Παναγία μέσα από το καΐκι. Πάρτο ν’ ανάψης τα κανδήλια.

* * *

Εις τα πενήντα χρόνια που έκαμα στο Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, είδα πάρα πολλά θαύματα που έκανε ο άγιος, εξ αυτών θα γράψω λίγα για να δήτε πόση παρρησία έχει ο άγιος εις τον Θεόν.

Ένα παιδάκι ηλικίας 7-8 ετών από το χωριό Βανάτο Ζακύνθου έπαιζε μέσα στο αμπέλι τους.

Ένας κυνηγός όμως, που κυνηγούσε σ’ αυτή την περιοχή, μόλις είδε να σηκώνεται ένα ορτύκι έριξε μια ντουφεκιά χωρίς να προσέξει το παιδάκι που το σκέπαζαν τα φύλλα του αμπελιού, και κατά λάθος χτύπησε το παιδί στο πρόσωπο και συγκεκριμένα στα δυο του μάτια.

Οι γονείς του πήγαν το παιδί στο Γιατρό τον κ. Νταγιάντα. Ο Γιατρός είπε ότι πρέπει να του βγάλουμε τους βολβούς ειδάλλως κινδυνεύει να πεθάνη από μόλυνση. Τελικά απεφάσισαν οι γονείς και ο γιατρός να αφαιρέσουν τους βολβούς και βυθίστηκε το παιδάκι επί είκοσι χρόνια μέσα στο σκοτάδι. Τυφλό πια ζητιάνευε για να εξοικονομήση τα προς το ζην.

Κάθε χρόνο, όταν εορτάζει ο άγιος Διονύσιος, συνηθίζουμε να γίνεται περιφορά του αγίου σκηνώματος μέσα στην πόλη, τότε πολλοί άρρωστοι ξαπλώνουν κατά γης, για να περάσει από πάνω τους το άγιο Λείψανο.

Σε μια, λοιπόν, τέτοια εορτή λέγει ο τυφλός σε κάποιον.

― Βρε παιδί μου, δεν έχω μάτια, δεν με ξαπλώνεις στο δρόμο που θα περάση ο άγιος, μήπως μου δώση το φως μου;

Ο καλός αυτός άνθρωπος τον ξάπλωσε στο δρόμο και όταν ο τυφλός αισθάνθηκε ότι ήταν ο άγιος από πάνω του, σήκωσε τα χέρια του και έπιασε τα πόδια του Αγίου και με όλη τη δύναμη της ψυχής του φώναξε.

Άγιε του Θεού, δώσε μου το φως μου να σ’ αφήσω να φύγης.

Έτρεξε η επιτροπή να του πάρη τα χέρια αλλά αυτός ήταν χειροδύναμος και συνέχιζε να φωνάζη: «Όχι, δεν τον αφήνω να φύγει».

― Άγιε μου Διονύσιε, δος μου το φως μου.

Αυτομάτως απέκτησε καινούρια μάτια.

Αυτό το θαύμα το είδα με τα μάτια μου.

* * *

Ένα άλλο επίσης συγκλονιστικό θαύμα είναι το εξής:

Ένα κοριτσάκι από την Καλιφόρνια της Αμερικής ήταν παράλυτο. Είχε σοβαρό πρόβλημα στη σπονδυλική του στήλη. Συχνά έβλεπαν στον ύπνο τους και αυτό και η μητέρα της ένα καλόγηρο που τους καλούσε να έρθουν στη Ζάκυνθο και τους υποσχόταν ότι το κοριτσάκι θα γίνη καλά.

Τελικά απεφάσισαν να έρθουν στο νησί μας αν και δεν ήξευραν να μιλάνε ελληνικά.

Ένας καλός γιατρός, ονόματι Κούμανης, μιλούσε καλά την Αγγλική γλώσσα και λέγει στη μητέρα του κοριτσιού γεμάτος απορία.

― Καλά ήλθες από την Καλιφόρνια στη Ζάκυνθο; Ποίος είναι ικανός από εμάς να θεραπεύση το παιδί σου;

Η μητέρα του απάντησε ότι έβλεπαν ένα καλόγηρο που τους παρότρυνε γι’ αυτό.

Αμέσως κατάλαβε ο γιατρός και της υπέδειξε να πάη στο Ναό του αγίου Διονυσίου. Κατά θεία συγκυρία ήταν και η εορτή του Αγίου Διονυσίου.

Επήγαν λοιπόν στην εκκλησία και στον Εσπερινό μόλις βγάλαμε τον Άγιο στην Ωραία Πύλη, καθώς ήταν το κοριτσάκι ακίνητο, παράλυτο δίνει ένα σάλτο και πάει και αγκαλιάζει τα πόδια του Αγίου, και έλεγε στην ελληνική γλώσσα, παρ’ όλο που δεν την ήξερε.

― Αυτός ερχόταν στην Καλιφόρνια και μου έλεγε, πως θα με κάνει καλά.

Το τι έγινε δεν μπορεί κανείς να το περιγράψει. Και η μητέρα της ευχαριστώντας τον Άγιο έφυγε με το κοριτσάκι της υγιέστατο.

* * *

Άλλο θαύμα του Αγίου Διονυσίου.

Κατά την Ιταλογερμανική κατοχή το 1942 απέναντι απ’ την εκκλησία του Αγίου είχαν αράξει τα πλοία των Γερμανών. Το βράδυ εκείνο ήλθαν τα αεροπλάνα των Άγγλων και εβομβάρδισαν τα πλοία, οι βόμβες έπεσαν 13 μ. από την εκκλησία, 13 μ. από το καμπαναριό και 13,20 μ. από την νέα Εκκλησία. Έπεσαν 12 βόμβες και εξεράγησαν οι  6. Τα βλήματα έφθασαν στα θεμέλια της Εκκλησίας χωρίς να πάθει τίποτα.

Εκείνη την ώρα εγώ καθόμουνα πάνω στο παράθυρό μου και η πίεση του αέρος με πέταξε 3 μ. μέσα στο κελλί μου.

Το πρωί ήλθαν οι στρατηγοί των Γερμανών και των Ιταλών και μας είπαν ότι όχι μόνο έπρεπε να καταστραφεί η Εκκλησία αλλά και τα γύρω σπίτια.

Ο δε Ιταλός έλεγε: «θαύμα του αγίου Διονυσίου» και μας παρεκάλεσαν να ανοίξουμε τον Άγιο για να προσκυνήσουν.

* * *

Στο Μοναστήρι μας τον άγιο Διονύσιο υπήρχαν άγιοι άνθρωποι, νάχουμε την ευχή τους.

Ένας ιερεύς ονόματι Ανδρόνικος, ένα Σάββατο, ενώ λειτουργούσε στον Άγιο Διονύσιο, ήλθε κοινώνησε και μου λέει: π. Χρυσόστομε φεύγω, φεύγω, φεύγω, δος μου την ευχή σου. Εν συνεχεία πήγε στον ηγούμενο και του είπε: Άγιε ηγούμενε, συγχώρησέ με, φεύγω.

― Πού πας Ανδρόνικε; του λέει μ’ απορία ο ηγούμενος.

― Φεύγω για την άνω Ιερουσαλήμ, πάω στην Πατρίδα.

Εφ’ όσον πήρε την συγχώρησι από τον ηγούμενο, πήγε σ’ όλους τους πατέρες συγχωρέθηκε και πήρε την ευχή τους, πήγε στο κελλάκι του, ετοιμάσθηκε φόρεσε την ιερατική του στολή, ξάπλωσε στο κρεβάτι του και κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο.

Επίσης και ο μοναχός Γρηγόριος, ένας λεβεντάνθρωπος, πλύθηκε, φόρεσε τα ρασάκια του, πήγε πρώτα και προσκύνησε στην Παναγία μας, μετά πήγε σ’ όλους τους πατέρες και ζήτησε συγχώρηση, εν συνεχεία στο κελλί του και εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου.

* * *

Ένας μοναχός ονόματι Δαυίδ που, δυστυχώς, είχε κυριευθεί από το πάθος της πλεονεξίας, είχε το διακόνημα να ανάβη τα καντήλια, αυτός τσιγγουνευόταν το λάδι και έβαζε λίγο, το υπόλοιπο το κρατούσε και το πούλαγε.

Ένας άλλος μοναχός που τον πήρε είδησι, του λέγει: Πάτερ μου το λάδι που κρατάς θα γίνη θάλασσα και θα σε πνίξη. Και όντως έτσι και έγινε. Μία μέρα που ερχόταν με κάποιο ανηψιό του από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο, δυστυχώς πνίγηκαν. Μεγάλο κακό η πλεονεξία, και «ο Θεός ου μυκτηρίζεται»…

* * *

Η ευσπλαχνία και το έλεος του Θεού μας, φαίνεται στο μυστήριο της εξομολογήσεως. Ήμουν στο μετόχι του Αγίου Διονυσίου που έχουμε στην Κεφαλληνία, στα Χιονάτα. Μία μέρα, που ήμουνα στο χωράφι, βλέπω ένα κύριο να έρχεται καβάλα στο άλογό του, σταματάει και μου λέει: Θέλω τον παπά του αγίου Διονυσίου.

― Τι τον θέλεις; τον ρωτάω.

― Να εξομολογηθώ, μου λέει.

― Έλα πάμε του λέω.

Αυτός ο άνθρωπος ονόματι Κυρηναίος ήταν αντάρτης. Κι ο καημένος είχε κάνει πολλές αμαρτίες στη ζωή του, εκτός από φόνο. Είχε όμως τόση μετάνοια που επί 3 ½ ώρες τον εξομολογούσα και τα δάκρυα του έτρεχαν ποτάμι. Από τους λυγμούς πολλές φορές, ούτε να μιλήσει δεν μπορούσε, και εγώ τον άφηνα να συνέλθει και μετά να συνεχίσει. Στο τέλος μου λέει: ευτυχώς παπά μου που δεν έφυγα, γιατί μόλις σε είδα ότι ήσουνα τόσο νέος, μούλεγε ο λογισμός μου να γυρίσω πίσω.

Του λέω: άκουσε παιδί μου, για να σου δώσω να κοινωνήσης το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας πρέπει να κάνεις κάποιο κανόνα πρώτα.

― Ότι μου πήτε πάτερ μου.

― Λοιπόν, άκουσε παιδί μου. Επί τρεις μήνες θα κάνεις κάθε μέρα 100 μετάνοιες. Σε τρεις μήνες θα ξανάρθεις να τα πούμε.

Σε τρεις ακριβώς μήνες έρχεται ο Κυρηναίος και μου λέει:

― Ότι μου είπες, πάτερ μου, το έκανα, έχω ένα καλυβάκι στο χωράφι μου και εκεί πήγα και έμεινα και έκανα τις μετάνοιές μου.

― Εντάξει παιδί μου, του λέω, θα συμπληρώσουμε λίγο κανόνα ακόμη. Για να μη πολυλογώ βάζοντάς του κανόνα, αφού συμπληρώθηκε 1,5 χρόνος από την πρώτη του εξομολόγηση, έκρινα ότι ήλθε η ώρα για να κοινωνήση των αχράντων μυστηρίων.

Τα περισσότερα κακά τα είχε κάνει σε ένα χωριό που λέγεται Αγρίνιο.

Εκεί σκέφτηκα να κοινωνήση, αφού πρώτα ζητήσει συγχώρηση από όλους τους χωριανούς.

Του λέω λοιπόν.

― Άκουσε, Κυρηναίε μου, αύριο θα πάω να λειτουργήσω στα Αγρίνια, νάρθεις εκεί να σε κοινωνήσω.

― Μα παπά μου, αν με δουν θα με λυντσάρουν,  έχω κάνει τόσα κακά σ’ αυτούς τους ανθρώπους.

― Μη φοβάσαι, του λέω, θα καθίσης κοντά στην πόρτα του ιερού και αν δεις κάποια ύποπτη κίνηση, έλα μέσα. Έλα πρωί-πρωί, θα σε περιμένω εκεί.

Εγώ είχα πάει από το προηγούμενο βράδυ στο χωριό και μίλησα στους κατοίκους του χωριού για την αγάπη που πρέπει να έχουμε ακόμη και στους εχθρούς μας και να τους συγχωράμε, για να μας συγχωρήση κι εμάς ο Θεός και να εξαλείψη τα πλήθη των ανομιών μας.

Δεν τους ανέφερα όμως τίποτε για τον Κυρηναίο. Την άλλη ημέρα, Κυριακή πρωί, βλέπω τον Κυρηναίο να με περιμένη από τα χαράματα έξω από την εκκλησία.

― Φοβάμαι πάτερ μου, μου λέει.

― Μη φοβάσαι, παιδί μου, κάνε ότι σου είπα.

Πράγματι ήλθε και κάθισε κοντά στην πόρτα του ιερού.

Γρήγορα μαθεύτηκε στο χωριό ότι ήλθε ο Κυρηναίος και γέμισε η εκκλησία από κόσμο. Όταν πλησίασε η ώρα της θείας Κοινωνίας, έκανα νόημα στον Κυρηναίο να ζητήση συγχώρηση από όλους.

Ανέβηκε ο Κυρηναίος στα σκαλάκια του Ιερού και άρχισε να εξομολογείται με λυγμούς δημοσίως, ότι τους είχε κάνει και να ζητάει συγχώρηση από όλους.

Τότε όλο το εκκλησίασμα φώναζε: «συγχωρημένος νάσαι».

Κανείς δεν μπορεί να φαντασθεί, τι ατμόσφαιρα συγκινητική επικρατούσε σ’ όλο το εκκλησίασμα.

Με συντριβή και πλήρη μετάνοια κοινώνησε των Αχράντων μυστηρίων.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας συναγωνίζονταν οι χωρικοί ποιος θα πάρει τον Κυρηναίο στο σπίτι του, για να του κάνη το τραπέζι.

* * *

Συγχρόνως με τις υπηρεσίες μου στον Άγιο Διονύσιο έκτιζα και το Μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία μας την Ελευθερώτρια. Η φροντίδα της Παναγίας μας και η άμεση βοήθειά της ήταν ολοφάνερη.

Όταν δεν είχα καθόλου χρήματα για να συνεχίσω το έργο, άγνωστοι άνθρωποι μου έδιναν χρήματα, όπως μια κυρία από την Καλιφόρνια, ήλθε στη Ζάκυνθο και μου λέει: Η μάννα μου μού άφησε 1000 δολ. να τα δώσω σε μία εκκλησία και τα έφερα σε σας.

Επίσης όταν θα έφερναν την εικόνα της Παναγίας μας από την Αθήνα, που αγιογράφησε ο κ. Αντώνιος Στανίτσας, δεν είχα ούτε μία δραχμή για να τους περιποιηθώ. Ήμουνα πολύ στενοχωρημένος και όπως βάδιζα στην Παραλία, ένας φίλος μου από απέναντι μου φώναξε να μου δώση ένα αναψυκτικό για να δροσιστώ.

Την ώρα που το έπινα όρθιος, καταϊδρωμένος και κουρασμένος περνάει ο ταχυδρόμος και μου λέει: «Πάτερ μου έχετε μία επιταγή, αλλά επειδή ήταν πολλά τα χρήματα, δεν τα πήρα μαζί μου, να πάτε να τα πάρετε».

Πήγα στο ταχυδρομείο και πήρα 5.000 δρχ. εκείνη την εποχή, μου τα έστειλε μία άγνωστη γυναίκα, και έτσι με τα χρήματα αυτά τους εξυπηρέτησα όλους.

* * *

Ένα άλλο θαυμαστό περιστατικό είναι το εξής. Μου χρειάζονταν 62 τσουβάλια τσιμέντο. Χρήματα δεν είχα για να τα αγοράσω και οι εργασίες είχαν σταματήσει, ο μάστορας λόγω της καθυστερήσεως, επειδή είχε και άλλες δουλειές, ήθελε να χαλάσει την σκαλωσιά, διότι χρειαζόταν τα ξύλα.

― Μη τα χαλάς, βρε παιδί μου, του λέω, θα τα βρούμε τα τσιμέντα.

Κι όπως καθόμουν σκεπτικός και αμήχανος, έρχονται δύο άγνωστοι άνθρωποι και μου λένε: θέλουμε τον π. Χρυσόστομο.

― Εγώ είμαι, τους λέω.

― Πάτερ μου ο κ. Μιχαηλίδης σας στέλνει 62 σακιά τσιμέντο.

Ακριβώς όσα χρειαζόμασταν. Μεγάλη η Χάρις της Παναγίας μας.

Μια χρονιά που είχε μεγάλη ανομβρία η στάθμη του πηγαδιού μας είχε πολύ κατεβεί και κινδυνεύαμε να μείνουμε χωρίς νερό, σημειωτέον, ότι εμείς πίνουμε από αυτό το νερό και μ’ αυτό καλύπτουμε όλες τις ανάγκες της Μονής.

Διάβασα μια σχετική ευχή, ρίχνοντας μέσα και ένα Σταυρό με τίμιο ξύλο (φυσικά τον Σταυρό τον είχαμε δέσει και τον ανασύραμε), αμέσως η στάθμη του νερού ανέβηκε και έκτοτε ποτέ δεν μας έχει λείψει αυτό το ευλογημένο αγαθό.

Πώς κανείς να μην ευχαριστεί την Παναγία μας, που μέρα-νύχτα σαν στοργική μάννα φροντίζει να καλύπτει όλες τις ανάγκες των παιδιών της και δέεται αενάως για την σωτηρία μας; γι’ αυτό και εμείς ας ψάλλουμε αδιαλείπτως  ΧΑΙΡΕ ΠΑΡΘΕΝΕ ΧΑΙΡΕ, ΧΑΙΡΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ, ΧΑΙΡΕ ΔΕΔΟΞΑΣΜΕΝΗ, ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!

* * *

Εκτός από τον Άγιο Διονύσιο, με την βοήθεια του Θεού και της Παναγίας μας, κατόπιν πολλής προσευχής, με αξίωσε ο Θεός και η Παναγία μας και έφτιαξα ένα μικρό μοναστήρι προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ελευθερωτρίας.

Και τα θαύματα της Παναγίας μας είναι πάρα πολλά. Σε πολλές άτεκνες μητέρες έχει χαρίσει παιδάκια. Πολλούς δαιμονισμένους έχει θεραπεύσει, καρκινοπαθείς και από άλλες ασθένειες. Θα μνημονεύσω μόνο ένα πολύ συγκλονιστικό θαύμα. Έγινε όταν ο αγιογράφος Κων/νος Μπάρμπας αγιογραφούσε τον Παντοκράτορα. Ήλθε ένας παράλυτος ονόματι Νικόλας Χαϊκάλης από την Αθήνα.

Περπατούσε με πατερίτσες και υποβασταζόμενος από την γυναίκα του και τις αδελφές του. Στην κυριολεξία τα πόδια του τα έσερνε.

Με παρεκάλεσε να κάνω μια παράκληση στην Παναγία με την ελπίδα της θεραπείας.

Όταν άρχισα να κάνω την παράκληση, αυτός παίρνει αγκαλιά μια μικρή εικόνα της Παναγίας της Ελευθερωτρίας που βρίσκεται πάνω στο θρόνο της μεγάλης εικόνος και παρακαλούσε κλαίγοντας την Παναγία να του χαρίση την υγεία του. Σε λίγο αισθάνθηκε τέτοια δύναμη στα πόδια του και άρχισε να περπατάει χωρίς καμμιά βοήθεια.

Δεν το πίστευε. Αλήθεια περπατάω; έγινα καλά; φώναζε και βάζει τις πατερίτσες στον ώμο του και έφυγε τρέχοντας. Ο δε αγιογράφος έμεινε έκπληκτος από το θαύμα αυτό, που το είδε με τα μάτια του.

Έγραψα εν ολίγοις κάποια από τα θαύματα τα οποία έζησα στο διάβα της μοναχικής και ιερατικής μου διακονίας.

Εύχεσθε και για μένα

Μετ’ απείρων ευχών

Αρχιμ. Χρυσόστομος

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ....

ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΩΣ ΕΔΩ.........

ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΝΕΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ...

Παράδοξα νεοπεντηκοστιανικά - χαρισματικά φαινόμενα: «Η πτώσις εις το έδαφος»

Παράδοξα νεοπεντηκοστιανικά - χαρισματικά φαινόμενα
«Η πτώσις εις το έδαφος» 

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Στις ποικίλες μορφές και εκδηλώσεις λατρείας των Νεοπεντηκοστιανικών - Χαρισματικών κινήσεων συναντάμε, εκτός από τη μελέτη της Βίβλου και το κήρυγμα, το εκστατικό φαινόμενο της γλωσσολαλιάς, το χτύπημα των χεριών, λατρεία με ενθουσιαστικές και δυνατές φωνές, τη χρήση μουσικών οργάνων, την ύψωση των χεριών, την κλίση γονάτων, τη χρήση της δεκάτης, χωρίς κατ’ ανάγκη όλα αυτά, να γίνονται αποδεκτά από όλες τις κινήσεις.

Στις μορφές λατρείας και στα φαινόμενα της νεώτατης Νεοπεντηκοστιανικής - Χαρισματικής κίνησης, που είναι γνωστή ως «Τρίτο Κύμα», συναντά κάποιος μεταξύ των άλλων παράδοξων πρακτικών της και τη λεγόμενη «πτώση στο έδαφος υπό την επίδραση θείας δυνάμεως», σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους.

Οι ποιμένες και οι οπαδοί του «Τρίτου Κύματος» χαρακτηρίζουν το εκστατικό και παράδοξο αυτό φαινόμενο ως έκφραση ευλογίας, ως παρουσία του Αγίου Πνεύματος και ως σωματική αντίδραση στη δυναμική είσοδο του Αγίου Πνεύματος στο εσωτερικό του ανθρώπου.

Πρόκειται για φαινόμενο, το οποίο, συνήθως, είναι καρπός της επίθεσης των χεριών των «χαρισματικών» παστόρων στα κεφάλια των οπαδών τους, που ζητούν την προσευχή τους, λ.χ. για θεραπεία. Με την εναπόθεση των χεριών στο κεφάλι του χαρισματικού οπαδού, αυτός ως να έχει κεραυνοβοληθεί πέφτει στο έδαφος.

Οι πτώσεις στο έδαφος συνοδεύονται από εκστατικού χαρακτήρα ενέργειες, οράματα, άλλοτε από βίαιες κινήσεις, ρίγη, μορφασμούς, άλλοτε κατάσταση ηρεμίας που διακόπτεται απότομα, άλλοτε ακινησία και σε πολλές περιπτώσεις με μορφολογικά χαρακτηριστικά, που θυμίζουν επιληπτικές εκδηλώσεις. Η «πτώση στο έδαφος υπό την επίδραση θείας δυνάμεως» πολλές φορές έχει μαζικό χαρακτήρα σε διάφορες Χαρισματικές κοινότητες και μπορεί να διαρκέσει από μερικά λεπτά μέχρι ώρα.

Ο Νεοπεντηκοστιανικός - Χαρισματικός χώρος του «Τρίτου Κύματος» παρουσιάζει και χαρακτηρίζει το φαινόμενο αυτό ως εμπειρία θεϊκής ευλογίας και ως απόδειξη της δυνάμεως και της παρουσίας του Θεού στη ζωή των πιστών. Εντύπωση προκαλεί επίσης το γεγονός ότι στον ίδιο χώρο γίνεται απόπειρα να τεκμηριωθεί αγιογραφικά η παρουσία του εν λόγω φαινομένου. Η προκρούστεια πρακτική είναι πολύ λίγη μπροστά στις ασύλληπτες αγιογραφικές ερμηνευτικές αυθαιρεσίες που επιστρατεύουν οι οπαδοί του «Τρίτου Κύματος».

Πώς αξιολογείται η «πτώση στο έδαφος υπό την επίδραση θείας δυνάμεως» εξ επόψεως ορθοδόξου; Αναμφιβόλως, σύμφωνα με την ορθόδοξη νηπτική εμπειρία και παράδοση της Εκκλησίας, όχι μόνο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως έκφραση της θεϊκής παρουσίας, αλλά αποτελεί μια μορφή δαιμονοπληξίας.

Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 2047, 28 Νοεμβρίου 2014

ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...

Νίκος Χειλαδάκης: Αρχίζουν διώξεις ιερέων στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης;

ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΔΙΩΞΕΙΣ ΙΕΡΕΩΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που έφτασαν και σε μας, (ελπίζουμε να μην είναι αληθινές), αναφέρουν ότι ετοιμάζεται να εκδιωχτεί από την  ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ο πατήρ Νικόλας Μανώλης,  μέχρι προ τίνος  προϊστάμενος του ιερού βυζαντινού ναού Προφήτη Ηλία, της ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Το μεγάλο «παράπτωμα» του πατήρ Νικόλα ήταν ότι έχει επιτελέσει ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο έργο στην ενορία του ακόμα και μετά την δυσμενή απομάκρυνση του. Επί χρόνια έχει αναπτύξει έντονο ιερατικό έργο με θαυμαστή κατηχητική δραστηριότητα, έχει οργανώσει πέραν των παιδικών κατηχητικών τμήματα νέων και ηλικιωμένων όπου γίνεται πατερική κατήχηση και παράλληλα και εδώ είναι το «επίμαχο σημείο», έχει εκδηλώσει επανειλημμένα δημόσια το αντιοικουμενιστικό του φρόνημα υπερασπιζόμενος τις θεμελιώδεις πατερικές αρχές  της Ορθοδοξίας. Αυτό το τελευταίο φαίνεται πως έχει «ερεθίσει» κάποιους κύκλους στην Μητρόπολη, οι οποίοι εκτός από προσωπικές προσβολές προς το πρόσωπο του τον έχουν επανειλημμένα συκοφαντήσει στον Παναγιότατο και όπως αναφέρεται, τον έχουν οδηγήσει στην απόφαση της εκδίωξης του από τις τάξεις της ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης.

Απευθυνόμαστε στον Παναγιότατο σαν μέλη  της εκκλησίας και σαν «γέννημα και θρέμμα» της Θεσσαλονίκης μας. Επειδή στην πρόσφατη ημερίδα που έγινε στην αίθουσα της Μητρόπολης για το τμήμα Ισλαμικών Σπουδών στην Θεολογικής Σχολή Θεσσαλονίκης, καταγγέλθηκε από πολύ γνωστό ιερέα της Μητρόπολης, (αναφερόμαστε στον πατέρα Θεόδωρο Ζήση), πιθανές ετοιμαζόμενες διώξεις ιερέων εξ’ αιτίας των αντιοικουμενιστικών τους φρονημάτων, επισημαίνουμε προς τον ίδιο τον Παναγιότατο ότι μια τέτοια απόφαση θα κηλιδώσει την ιστορία του στην ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Φαίνεται πως κάποιοι σύμβουλοι του, όπως αναφέρθηκε και στην παραπάνω ημερίδα, τον παραπλανούν και τον οδηγούν σε πολύ λανθασμένες αποφάσεις.

Δεν είναι δυνατόν ιερέας που επί χρόνια αγωνίζεται για τη Ορθοδοξία, που έχει αναπτύξει έντονο κατηχητικό έργο, που είναι σχεδόν όλο το εικοσιτετράωρο στην υπηρεσία για το ποίμνιο του, να διώκεται και ακόμα χειρότερα να αποβάλλεται από την Μητρόπολη την οποία υπηρέτησε με ξεχωριστή αυταπάρνηση τόσα χρόνια. Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Είχαμε πρόσφατα την περίπτωση δυο άλλων ιερέων που εκδιώχτηκαν κακήν κακώς από τις μητροπόλεις τους εξ’ αιτίας της διαφωνίας τους με τις οικουμενιστικες κινήσεις που τον τελευταίο καιρό έχουν σαρώσει τα πάντα προς δόξα της πλήρης αδιαφορίας της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Τώρα βλέπουμε πως τα πράγματα παίρνουν άκρως επικίνδυνη τροπή με διώξεις και άλλων  ιερέων, εξέλιξη που μας ανάγει σε μαύρες περιόδους στην εκκλησιαστική ιστορία ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η οικουμενιστική «λαίλαπα» απειλεί να παρασύρει το ποίμνιο σε ολέθριες περιπέτειες.

Ελπίζουμε ότι θα αποφευχθούν τα χειρότερα για να μην ανοίξουν «οι ασκοί  του Αιόλου» με την εκδίωξη ενός πραγματικά άξιου ιερέα που τιμά τα ράσα του και το κυριότερο, το έργο του είναι καταξιωμένο στο ποίμνιο του και στη ενορία του. Επιπροσθέτως επισημαίνω ότι όσοι εξακολουθούν να ισχυρίζονται  ότι η εκκλησία είναι μόνο οι επίσκοποι, αγνοώντας τον πιστό λαό και την «λαϊκή οργή», κάνουν οικτρό λάθος που δυστυχώς θα το πληρώσουμε όλοι μας.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Ο ΠΑΠΑΣ- ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΑΡ ΚΑΙ ΤΑ… «ΝΩΤΑ» ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Κυριακή, 30 Νοεμβρίου 2014

 

 (Σχόλιο δικό μου.... Καλά το αρνάκι τρώγεται το αλλο το ορνιο τρώγεται η ειναι για ξέρτασμα. Τί πηγε στο Πατριαρχειο για να να δείξει ησυχα τα νύχια του;)

 

Ο ΠΑΠΑΣ- ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΑΡ ΚΑΙ ΤΑ… «ΝΩΤΑ» ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 

Όταν χαμηλώσουν τα φώτα των εκατοντάδων τηλεοπτικών καμερών, όταν σταματήσουν τα αμέτρητα φλάς των δημοσιογράφων, όταν τελειώσουν οι ψαλμωδίες, όταν σβήσουν οι πολυέλαιοι, όταν θα έχουν αποχωρήσει οι μπάντες και οι επίσημοι, τι θα έχει απομείνει ; Ίσως μια μεγάλη αμηχανία για την εικόνα αυτών που τάχτηκαν να εκπροσωπήσουν την εκκλησία και εμφανίστηκαν όπως εμφανίστηκαν, χρυσοποίκιλτοι, για να προκαλέσουν ευχάριστες και «όμορφες» εντυπώσεις, για να καθηλώσουν την παγκόσμια προσοχή με μεγαλοπρεπείς εναγκαλισμούς, με θεαματικές προσφωνήσεις και με εντυπωσιακές λειτουργικές παραστάσεις.
Κάποιοι θα κλάψουν, κάποιοι θα παρακολουθήσουν με πόνο τις σκηνές της συνάντησης Πάπα – Πατριάρχη, αλλά και κάποιοι θα ενθουσιαστούν, πολλοί περισσότεροι θα αγαλλιάσουν, θα διαλαλήσουν το ιστορικό γεγονός ότι έγιναν τα σημαντικότερα βήματα για την ένωση των χριστιανών, για την επανένωση της εκκλησίας του Χριστού που διαιρέθηκε, όπως τόνισε ο ίδιος ο Πατριάρχης, από… ανθρώπινες αδυναμίες, από προσωπικές ιδιοτροπίες, από σχισματικές πολιτικές που εξυπηρετούσαν όχι τον Χριστιανισμό, αλλά… στενά τοπικιστικά συμφέροντα. Η εικόνα των δυο προκαθήμενων που ασπάζονται, από εδώ και πέρα θα μείνει στην ιστορία για άλλους σαν ένα στίγμα, για άλλους σαν μια ωραία και ενωτική σκηνή, γεμάτη χριστιανική αγάπη. Αλλά είναι όλα τόσο ωραία, τόσο ενωτικά, τόσο αρμονικά, τόσο μεστά αγάπης και ειρήνης, τόσο συγχωρητικά, τόσο αναπαυτικά και άγια, τόσο γεμάτα Θεια Χάρη ; Τόσο υποκριτικά!
Ο  Σεραφείμ Ρόουζ στο εξαίρετο και προφητικό βιβλίο του με τον τίτλο, «Ορθοδοξία και η θρησκεία το μέλλοντος», είχε γράψει από το 1976 : Η εποχή μας είναι μια πνευματικά ανισόρροπη εποχή στην οποία πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί βρίσκονται κυμαινόμενοι και παρασυρόμενοι από κάθε άνεμο της διδασκαλίας μέσα στην δολιότητα των ανθρώπων, μέσα στην πανουργία τους προς το σκοπό της μεθοδικής παραπλάνησης, (Εφες 4:140). Και συνεχίζει ο Αμερικάνος , Σεραφείμ : «Φαίνεται πραγματικά να έχει έρθει ο καιρός που οι άνθρωποι δεν θα ανέχονται την υγιή διδασκαλία αλλά θα συσσωρεύουν δάσκαλους σύμφωνα με τις δίκες του επιθυμίες, επειδή θα αισθάνονται γαργαλισμό στα αυτιά τους και από μεν την αλήθεια θα αποστρέψουν την ακοή τους, θα τραπούν δε προς τους μύθους». Με δυο λόγια η θρησκεία της εποχής μας είναι το… να κάνεις το δικό σου, όπως μας διδάσκει και η… Βεδάντα των Ινδουιστών.
Και ποιοι είναι αυτοί οι δάσκαλοι που εναρμονίζονται σύμφωνα με τις προσδοκίες των σύγχρονων ανθρώπων, με τις επιθυμίες τους, με τα προσωπικά τους πρότυπα ; Ο πρώτος και ο τελειότερος, ο Πάπας- σουπερ σταρ! Ο ποντίφικας της Ρώμης. Ο «αλάθητος», που του αρέσει να κηρύττει πως όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο πράγμα. Πως δεν διαφέρει να προσευχόμαστε σε μια εκκλησία, σε μια συναγωγή, σε ένα τζαμί, ίσως ακόμα και μέσα σε ινδουιστικούς ναούς που λατρεύουν τα…ποντίκια. Ο «σουπερ σταρ» της Νέας Εποχής. Ποδοσφαιρόφιλος φίλαθλος, ανοιχτός στην διαφορετικότητα, στους ομοφυλόφιλους, στους παιδεραστές ιερείς του, στην κάθε είδους διαστροφή. Ο προϊστάμενος όλων εκείνων των κυκλωμάτων που συσσωρεύουν κάθε χρόνο από τις τέσσερεις άκρες του πλανήτη εκατομμύρια από τις «σκοτεινές» επιχειρήσεις του Βατικανού. Ο πρωταγωνιστής της ένωσης των εκκλησιών.
Αλλά ποιων εκκλησιών ; Το Πιστεύω αναφέρει μόνο για Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά μπροστά στην «αγάπη» και στην «ενότητα» ; Τι σημασία έχουν οι πατερικές διδασκαλίες ; Τι σημασία έχουν οι κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων ; Τι σημασία έχουν οι Άγιοι που μαρτύρησαν κατά των αιρέσεων ; Σημασία για όλους αυτούς ίσως έχει αυτό που διακήρυξε ο Σουάμι Βιβεκανάντα : «Εμείς όχι μόνο ανεχόμαστε απλά, αλλά ενωνόμαστε με κάθε θρησκεία. Προσευχόμαστε στο τζαμί των μουσουλμάνων, λατρεύοντας μπροστά στην φωτιά των Ζωροαστριστών και γονατίζοντας στον σταυρό των Χριστιανών !!». Εδώ σίγουρα δεν ισχύει το, «κανείς δεν έρχεται προς τον Πατέρα παρά μόνο μέσω Εμού», (Α΄ Ιω. 1:1).
Αλήθεια τι σχέση έχει ο Αντίχριστος με όλα αυτά ; Με το «άρχοντα του σκότους», που μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να έρθει, αλλά όλοι αυτοί προετοιμάζουν με κάθε μέσο τον ερχομό του, με θεατρικές συμπροσευχές «αγάπης», με σιδερόφρακτες αιματοβαμμένες μεραρχίες, με τα αμέτρητα φουσάτα των μυστικών πρακτόρων με μαύρα γυαλιά ταγμένοι στην υπηρεσία του, με τις σφαγές των χριστιανών νεομαρτύρων, με την παγκόσμια προβολή του από όλες τις οθόνες, με την αναμενομένη θριαμβευτική του είσοδο στο ναό της αποστασίας που θα τον λατρέψουν στο τέλος των εποχών ;
Μα λέει ο Απόστολος Πέτρος, «θα ήταν καλύτερα γι’ αυτούς να μην είχαν γνωρίσει το δρόμο της δικαιοσύνης, παρά, αφού τον γνώρισαν, να στρέψουν τα νώτα προς την αγία εντολή που τους παραδόθηκε», (Β΄ Πέτρου 2: 19-21).
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Από τόν Αμέθυστο 

Αρχιερατική Επιτροπεία Φύλλου.

Έδρα: Ιτέα, Τ.Κ. 430 62.

Aρχιερατικός Επίτροπος: Πρωτ. Βασίλειος Γερούκης, τηλ. 24440-31.226

ΠΟΛΙΣ ή ΧΩΡΙΟΝ	Τ.Κ.	ΝΑΟΣ		ΤΗΛΕΦΩΝΟ	ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ	ΚΑΤΗΓ.
Άμπελών	430 62	Άγ. Αθανάσιος		24440–67.254	Τσιαντάκης Κωνσταντίνος	ΔΕ
Αστρίτσα	430 62	Κοίμ. Θεοτόκου		24440–23.164	Κατής Παύλος	ΔΕ
Βούναινα	430 62	Άγ. Δημήτριος			Καραμπατζάκης Θεμιστοκλής	ΔΕ
Ηλιάς	430 62	Προφ. Ηλίας		24440–31.182	Κώτσης Μιλτιάδης	ΔΕ
Ιτέα	430 62	Άγ. Αθανάσιος		24440–31.226	Γερούκης Βασίλειος	ΠΕ
Λεύκη	430 62	Άγ. Γεώργιος		24440–93.432	Παλληκαράς Κων/νος	ΔΕ
Μικρό Βουνό	415 00	Άγ. Αθανάσιος		24440–23.330	Ζαρκάδας Οδυσσέας	ΔΕ
Ορφανά	430 62	Άγ. Δημήτριος		24440–31.742	Κώτσης Μιλτιάδης	ΔΕ
Πέτρινος	430 62	Άγ. Δημήτριος		24440–31.033	Τζιβένης Μιλτιάδης	ΔΕ
Συκεών	430 62	Γεν. Θεοτόκου		24440-31.113	Λιάπης Γεώργιος	ΔΕ
Φύλλον	430 62	Άγ. Δημήτριος		24410–71.987	Ντάφος Σπυρίδων	ΔΕ

Αρχιερατική Επιτροπεία Φαρσάλων.

Έδρα: Φάρσαλα, Τ.Κ. 403 00.

Αρχιερατικός Επίτροπος: Πρωτ. Καλλιώρας Κωνσταντίνος, τηλ. 24410-76652

ΠΟΛΙΣ ή ΧΩΡΙΟΝ	Τ.Κ.	ΝΑΟΣ		ΤΗΛΕΦΩΝΟ	ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ	ΚΑΤΗΓ.
Άγ. Γεώργιος	403 00	Άγ. Γεώργιος		24910–31.662	Καλλιώρας Γεράσιμος	ΔΕ
Άγ. Κωνσταντίνος	403 00	Άγ. Κωνσταντίνος		24910–25.061	Ακρίβος Ηλίας	ΔΕ
Αμπελιά	403 00	Άγ. Χαράλαμπος		24910–92.526	Κατσιαούνης Γεώργιος	ΔΕ
Άνω Βασιλικά	403 00	Άγ. Αθανάσιος			Μακρυγιάννης Γεώργιος	ΔΕ
Άνω Χαλκιάδες	403 00	Άγ. Γεώργιος		24910–91.323	Μουσαφείρης Αθανάσιος	ΔΕ
Ανωχώριον	403 00	Γεν. Θεοτόκου		24910–61.035	Καραμητράκης Θωμάς	ΤΕ
Ασπρόγεια	403 00	Άγ. Γεώργιος		24910–51.556	Ζήσης Πέτρος	ΔΕ
Αύρα	403 00	Άγ. Μόδεστος		24910–22.553	Χαρματζής Ευθύμιος	ΔΕ
Αχίλλειον	403 00	Άγ. Δημήτριος		24910–23.562	Σίμος Αθανάσιος	ΔΕ
Βαμβακού	403 00	Άγ. Χαράλαμπος		24910–41.560	Δρόσος Ιωάννης	ΔΕ
Βασιλί	403 00	Άγ. Χαράλαμπος		24910–26.914	Παπαρούνας Σωτήριος	ΔΕ
Βρυσσιά	403 00	Άγ. Αθανάσιος		24910–94.290	Μπύρος Δημήτριος	ΤΕ
Δασόλοφος	403 00	Άγ. Αθανάσιος		24910–92.016	Γεωργολόπουλος Νικόλαος	ΔΕ
Δένδρα	403 00	Γεν. Θεοτόκου		24910–93.275	Χαρισμένος Ηλίας	ΔΕ
Δενδράκια	403 00	Άγ. Νικόλαος		24910–41.294	Παπαρούνας Σωτήριος	ΔΕ
Δίλοφον	403 00	Άγ. Νικόλαος		24910-93.415	Γιαννούχος Κων/νος	ΔΕ
Ελευθεροχώριον	403 00	Άγ. Γεώργιος		24910–51.279	Παυλίδης Ιωάννης	ΔΕ
Ελληνικόν	403 00	Άγ. Αθανάσιος		24910–71.102	Τσιαντούλας Κων/νος	ΔΕ
Ερέτρια	403 00	Άγ. Παρασκευή		24910–51.484	Γεωργόπουλος Κων/νος	ΔΕ
Ευύδριον Μέγα	403 00	Άγ. Βησσαρίων		24910–71.133	Ζησόπουλος Τριαντάφυλλος	ΔΕ
Ευύδριον Μικρόν	403 00	Ζωοδ. Πηγή		24910–71.239	Μπαλάνος Γεώργιος	ΔΕ
Ζωοδ. Πηγή	403 00	Ζωοδ. Πηγή		24910–61.323	Νταφούλης Χρήστος	ΔΕ
Θετίδιον	403 00	Υπ. Χριστού		24910–41.407	Ορμανόπουλος Βάϊος	ΔΕ
Καλλιθέα	403 00	Άγ. Γεώργιος			Ιατρόπουλος Κωνσταντίνος	ΔΕ
Κάτω Βασιλικά	403 00	Παμμ. Ταξιάρχαι		24910–22.751	Μακρυγιάννης Γεώργιος	ΔΕ
Κάτω Χαλκιάδες	403 00	Άγ. Χαράλαμπος		24910–61.120	Θεοχαρόπουλος Γεώργιος	ΔΕ
Κατωχώριον	403 00	Άγ. Δημήτριος		24910–31.383	Γακόπουλος Γρηγόριος	ΔΕ
Κρήνη	403 00	Άγ. Παρασκευή		24910–61.005	Θεοχάρης Ευάγγελος	ΔΕ
Λόφος	403 00	Άγ. Σπυρίδων		24910-71.124	Ναούμ Αθανάσιος	ΔΕ
Ναρθάκιον	403 00	Άγ. Αθανάσιος		24910–93.210	Ιατρόπουλος Κωνσταντίνος	ΔΕ
Νεράϊδα	403 00	Άγ. Δημήτριος			Ζελιαναίος Ιωάννης	ΔΕ
Ξυλάδες	403 00	Άγ. Αικατερίνα			Χαρισμένος Ηλίας	ΔΕ
Παλαιόμυλος	403 00	Άγ. Γεώργιος			Αργυράκης Αθανάσιος	ΔΕ
Πλάτανος	403 00	Άγ. Σοφία			Ιατρόπουλος Κωνσταντίνος	ΔΕ
Πολυδάμιον	403 00	Γεν. Θεοτόκου		24910–51.024	Γιαννουσάς Αναστάσιος	ΥΕ
Πολυνέριον	403 00	Ζωοδ. Πηγή		24910–31.730	Ζήσης Τίτος	ΠΕ
Ρευματιά	403 00	Άγ. Νικόλαος		24910–41.317	Καραμητράκης Θωμάς	ΔΕ
Ρήγαιον	403 00	Άγ. Κωνσταντίνος		24910–25.706	Ζησόπουλος Τριαντάφυλλος	ΔΕ
Ρίζιον	403 00	Εισόδ. Θεοτόκου			Κενή
Σιτόχωρον	403 00	Άγ. Γεώργιος		24910–41.332	Θεοχάρης Χρήστος	ΔΕ
Σκοπιά	403 00	Άγ. Σπυρίδων		24910–93.066	Τσολιάς Δημήτριος	ΔΕ
Σκοτούσα	403 00	Άγ. Αθανάσιος		24910–91.422	Πλιάκας Δημήτριος	ΔΕ
Σταυρός	403 00	Ύψωσ. Τιμ. Σταυρού		24910–23.551	Βόπης Στυλιανός	ΔΕ
Υπέρεια	403 00	Άγ. Ευθύμιος		24910–76.652	Καλλιώρας Κων/νος	ΔΕ
Φάρσαλα	403 00	Κοίμ. Θεοτόκου		24910–22.764	Παπαρούνας Νικόλαος	ΔΕ
		Άγ. Γεώργιος			Ντόβας Χρήστος Τσιουμάνης Παναγιώτης	ΔΕ ΔΕ
		Άγ.Νικόλαος		24910 - 23652	Αλιβάνογλου Λάζαρος	ΤΕ
		Άγ.Παρασκευή		24910–22.453	Αναστασόπουλος Βασίλειος	ΔΕ