ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

Ἕνας ἀπό τούς Γέροντες δίνει τήν ἀκόλουθη συμβουλή:

Ἄν μεταξύ σου καί κάποιου ἄλλου εἰπωθοῦν λόγια δυσάρεστα, κι ἐκεῖνος, ὕστερα ἀπό λίγο, ἀρνηθῆ αὐτά πού εἶπε, σύ μή ἐπιμένης νά τοῦ λέγης " ναί τά εἶπες", γιατί σίγουρα θά παρεκτραπῆ πάλι καί θά σοῦ ἀπαντήση "Ναί, τά εἶπα. Καί μέ τοῦτο τί;"

Καί ἔτσι θά μεγαλώση ἡ φιλονικία. Λησμόνησε, λοιπόν τά πικρά λόγια, γιά νά ἔλθη μεταξύ σας ὁμόνοια καί εἰρήνη.

*

Μᾶς λέγει ἡ παράδοση ὅτι ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος, ὁ ἀδελφός του Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννου, τήν ὥρα πού ὠδηγεῖτο στό μαρτύριο, συνήντησε στό δρόμο ἐκεῖνον πού τόν εἶχε καταδώσει. Τόν σταμάτησε καί τόν ἐφίλησε λεγοντάς του:

Εἰρήνευε, ἀδελφέ.

Βλέποντας ἐκεῖνος τόση ἀνεξικακία, ἐθαύμασε κι ἐφώναξε μέ ἐνθουσιασμό:

Χριστιανός εἶμαι ἀπό σήμερα καί ἐγώ.

Ὕστερα ἀπ' αὐτή τήν ὁμολογία ἀποκεφαλίστηκε μαζί μέ τόν Ἀπόστολο.

*

Ο ΑΒΒΑΣ ΖΩΣΙΜΑΣ ἔδωσε κάποτε μερικά βιβλία σ' ἕνα καλλιγράφο νά τοῦ τά ἀντιγράψη. ὅταν ἐκεῖνος τά ἑτοίμασε, εἰδοποίησε τόν Ὅσιο νά στείλη νά τά πάρη. Κάποιος ἄλλος ὅμως, πού ἤξερε τήν παραγγελία, πῆγε δῆθεν ἐκ μέρους τοῦ Ἀββᾶ Ζωσιμά καί παρέλαβε τά βιβλία. Ὕστερα ἀπό λίγο ἔστειλε καί ὁ Γέροντας τό μαθητή του νά τά πάρη. Κατάλαβε τότε ὁ καλλιγράφος πώς ἐξαπατήθηκε ἀπό τόν ἄλλο καί ταραγμένος ἀπειλοῦσε:

-Δέν θά πέση στά χέρια μου; Θά τόν κανονίσω, ὅπως τοῦ ἀξίζει, τόν αὐθάδη!

ὅταν τό ἄκουσε ὁ Ἀββᾶς Ζωσιμᾶς παρήγγειλε στόν καλλιγράφο:

-Ἀποκτοῦμε βιβλία, ἀδελφέ, γιά νά μᾶς διδάξουν ἀγάπη κι ἀνεξικακία. Ἄν πρόκειται γιά χάρι τους νά μαλώνουμε, χίλιες φορές καλύτερα νά μᾶς λείπουν.

"Δοῦλον κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι".

*

Κάποιος σοφός Πατήρ λέγει:

"Ἐκεῖνος πού ἀδικεῖται καί συγχωρεῖ, ὁμοιάζει μέ τόν Ἰησοῦν. Ἐκεῖνος πού δέν ἀδικεῖ μέν, ἄλλ΄οὔτε νά ἀδικῆται τοῦ ἀρέσει, εἶναι στή θέσι τοῦ Ἀδάμ. Ὁ Ἄδικος ὅμως, ὁ κακεντρεχής κι ὁ συκοφάντης, δέν διαφέρει ἀπό τόν διάβολο".

*

Δέν ξέρετε ὅτι ἡ φιλία τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου εἶναι ἡ ἔχθρα τοῦ Θεοῦ;

Ὅποιος θελήσει νά εἶναι φίλος τοῦ κόσμου, γίνεται ἐχθρός του Θεοῦ....

*

Ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι καθημερινός σταυρός.

Κανένας μέ ἄνεση δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό.

*

Ἕνας ἀρχάριος Μοναχός ἐξωμολογήθηκε στόν Ἀββᾶ Σισώη, πώς ἐπιθυμοῦσε μέν νά διατηρῆ καθαρή τήν καρδιά του, ἀλλά δέν τό κατόρθωνε πάντοτε.

- ὅσο ἀφήνομε, παιδί μου, ἀνοιχτή τήν πόρτα μέ τήν γλώσσα μας, δέν καταλαβαίνεις πῶς εἶναι ἀδύνατο νά κρατήσωμε καθαρή τήν καρδιά μας; τοῦ εἶπε ὁ σοφός Ἀββᾶς.

*

Ὁ ἀληθινός χριστιανός ἔχει τρία γνωρίσματα:

1. Διαβάζει τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ (Ἁγία Γραφή).

2. Τόν ἐφαρμόζει στή ζωή του.

3. Φροντίζει νά τόν διαδίδει γιά νά σώζονται καί οἱ ἄλλοι καί νά γίνονται κοινωνοί τοῦ θαύματος πού ἔζησε.

Ἅγιος Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς

*

Εἶπε ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς :

«Ὅποιος φοβᾶται κάτι ΚΑΤΩΤΕΡΟ ἀπό τόν Θεό (ἐννοεῖ, ΟΛΑ τά δημιουργήματα ) , αὐτός δέν μπορεῖ νά γίνει σπουδαῖος ἄνθρωπος ».

*

Ἀδελφός ἐρώτησε κάποιον Γέροντα, λέγοντας :

"Σέ παρακαλῶ, πάτερ, πές μου, ποιός ἦταν ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου;"

Καί ὁ Γέροντας ἀποκρίθηκε καί εἶπε:

"Ἀπορῶ ἀδελφέ, διότι, ἄν καί ἀκοῦς καθημερινά τό "Σύμβολο τῆς Πίστεως", μέ ρωτᾶς γι' αὐτό. Πλήν ὅμως σου λέγω, ὅτι ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ἦταν ἡ δική μας σωτηρία"

Καί ὁ ἀδελφός εἶπε:

"Πῶς τό ἐννοεῖς αὐτό, πάτερ;"

Καί ἀποκρίθηκε ὁ Γέροντας:

"Ἐπειδή δηλαδή ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ πλάσθηκε ἀπό τήν ἀρχή ἀπό τόν Θεό καί τοποθετήθηκε μέσα στόν παράδεισο, παρέβηκε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ὑπέπεσε στή φθορά καί τό θάνατο΄ ἔπειτα, μολονότι τόν κυβερνοῦσε ἀπό γενεά σέ γενεά ἡ ποικίλη Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, αὐτός ἐπέμενε νά προχωρεῖ ὅλο καί πρός τό χειρότερο, παρασυρόμενος ἀπό τά ποικίλα πάθη τῆς σάρκας στήν ἀπελπισία τῆς ζωῆς, πρός χάριν αὐτοῦ ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ προαιώνιος Λόγος ὁ προερχόμενος ἀπό τόν Πατέρα Θεό, ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας, παρουσιάσθηκε σ' ἐμᾶς πού καθόμασταν μέσα στή χώρα πού τή σκιάζει ὁ θάνατος, ἀφοῦ ἔλαβε σάρκα ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τήν ἁγία Παρθένο καί μᾶς ὑπέδειξε τρόπο θεάρεστης ζωῆς΄μᾶς ἐδῶσε καί ἅγιες ἐντολές καί ὑποσχέθηκε καί τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν σ' ἐκείνους πού θά ζοῦν σύμφωνα μ' αὐτές, καί ἐπίσης ἀπείλησε μέ αἰώνια κόλαση ἐκείνους πού τίς παραβαίνουν.

Ἀφοῦ ἔπαθε τό σωτήριο πάθος καί ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, τότε μας δώρησε τήν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως καί τῆς αἰώνιας ζωῆς, ἐφόσον μας ἀπάλλαξε μέ τήν ὑπακοή του ἀπό τήν καταδίκη μας λόγω τῆς προγονικῆς ἁμαρτίας, καταργώντας μέ τό θάνατό του καί αὐτόν πού ἔχει τή δύναμη (τήν ἐξουσία) τοῦ θανάτου, ὥστε, ὅπως δηλαδή ὅλοι πεθαίνουν λόγω τῆς συγγένειας μέ τόν Ἀδάμ, ἔτσι καί μέ αὐτόν (μέ τόν Χριστό, μέσω τῆς χάριτος καί τῆς ἑνώσεως μαζί του)  ὅλοι θά λάβουν ζωή. Ἀνέβηκε στούς οὐρανούς καί, ἀφοῦ κάθησε στά δεξιά του Πατέρα του, ἔστειλε τό ἅγιο Πνεῦμα σάν ἀρραβώνα μας μέ τή νέα ζωή, γιά νά φωτίσει καί ἁγιάσει τίς ψυχές μας, καί γιά νά βοηθήσει νά φυλάξουν τίς ἐντολές τοῦ ἐκείνους πού ἀγωνίζονται γιά τήν σωτηρία τους.

Αὐτός ἦταν ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου, ὅπως θά μπορούσαμε νά ποῦμε μέ συντομία."

Ἁγίου Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ

*

Δέν πολεμούσι ὅλα τά πάθη διά τῆς προσβολῆς? διότι ὑπάρχουσι καί πάθη, τά ὁποία προξενούσι στενοχωρίαν μόνον καί θλίψεις εἰς τήν ψυχήν, καθώς ἡ ἀμέλεια, καί ἡ ἀκηδία καί ἡ λύπη…καί ὅλων τούτων τῶν παθῶν πρέπει νά ἔχη ὁ ἄνθρωπος λεπτήν γνῶσιν (διάκρισιν)….( ἔχει δέ ταύτην ὅταν)  ὁ λογισμός σου ἤρξατο ὁλοτελῶς νά καθαρισθῆ, καί ἐάν ὁ μετεωρισμός τοῦ νοός παύη κατά τήν ὥραν τῆς προσευχῆς,…ἤ ἐάν ἐξαίφνης ἐξάπτηται εἰς τήν καρδίαν σου χαρά, ἤτις ἀναγκάζει τήν γλώσσαν νά σιωπᾶ ἐκ δέ τῆς καρδιᾶς ἀναδίδει ἡδονήν τινά ὅλως διάφορον, ἤτις ἕλκει ὄλον τόν νοῦν.

Ἀββᾶ  Ἰσaάk τοῦ Σύρου

«Περί λεπτῆς τάξεως τῆς διακρίσεως»

*

Ἀπόδειξις ὅτι ἔσβησε τό χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας εἶναι τό νά θεωροῦμε πάντοτε χρεώστη τόν ἑαυτό μας.

Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης  (Κλίμακος)            ΚΛΙΜΑΞ –Περί Μετανοίας

Ὅπου ἐμφανισθῆ τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ὁ δεσμός  μέ τίς ἁμαρτίες ἐλύθηκε. Ὅπου ἐμφανισθῆ ἀπέραντη ταπείνωσις, ὁ δεσμός μέ τίς ἁμαρτίες ἐλύθηκε. Ὅσοι τυχόν (ἔφυγαν ἀπό τή ζωή) χωρίς αὐτά τά δυό, ἄς μή πλανῶνται, εἶναι δεμένοι. 

Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης  (Κλίμακος)            ΚΛΙΜΑΞ –Περί Μετανοίας

*

Εἶδα ψυχές πού ἔρεπαν μέ μανία στούς σαρκικούς ἔρωτες. Αὐτές λοιπόν ἀφοῦ ἔλαβαν ἀφορμή μετανοίας ἀπό τήν γεύση τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἔρωτος, μετέτρεψαν αὐτόν τόν ἔρωτα σέ ἔρωτα πρός τόν Κύριο. Ἔτσι ξεπέρασαν ἀμέσως κάθε συναίσθημα φόβου καί ἐκκεντρίσθηκαν  στήν ἄπληστη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Γί αὐτό καί ὁ Κύριος στήν ἁγνή ἐκείνη πόρνη (Λούκ. Ζ΄37-48)  δέν εἶπε ὅτι ἐφοβήθηκε, ἀλλά «ὅτι ἠγάπησε πολύ» καί κατόρθωσε εὔκολα νά ἀποκρούσει τόν ἕνα ἔρωτα μέ τόν ἄλλον.

  

Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης    ΚΛΙΜΑΞ –Περί Μετανοίας

*

Πολλοί κατά καιρούς ἐσταυρώθησαν, ἀλλά ποίου  σταυρωθέντος ἐπίκλησις ἑτέρου ποτέ τούς δαίμονας ἀπήλασε; Μή τοίνυν ἐπαισχυνθῶμεν τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ? ἀλλά κάν ἄλλος ἀποκρύπτη, σύ φανερῶς ἐπί μετώπω σφραγίζου…..

Καύχημα μέν τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας καί πάσα πράξις Χριστοῦ. Καύχημα δέ τῶν καυχημάτων  ὁ Σταυρός.   

Κύριλλος   Ἱεροσολύμων

*

Οἱ ἀκούσιοι λογισμοί ξεφυτρώνουν ἀπό προηγούμενη ἁμαρτία, οἱ ἑκούσιοι ἀπό τήν ἐλεύθερη θέλησή μας. Λοιπόν, αἴτιοι τῶν πρώτων εἶναι οἱ δεύτεροι.

Ὁ φιλήδονος λυπᾶται στίς κατηγορίες καί τίς κακοπάθειες. Ὁ φιλόθεος στούς ἐπαίνους καί τίς πλεονεξίες.

Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής «Φιλοκαλία»

 

Ο ΛΙΘΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Μεταξύ των προφητειών της Αγίας Γραφής, υπάρχει και μία που προεικονίζει τον Κύριο Ιησού Χριστό ως Λίθο.

Το όραμα του Ναβουχοδονόσορα

Στο 2ο κεφάλαιο του βιβλίου του προφήτη Δανιήλ περιγράφεται ένα επεισόδιο με ένα άγαλμα που ονειρεύτηκε ο βασιλιάς των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορας, το οποίο του αποκάλυψε και ερμήνευσε ο προφήτης Δανιήλ. Η αφήγηση έχει ως εξής, (σε μετάφραση Σπύρου Φίλου):

"1 Και κατά τον δεύτερο χρόνο της βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορα, ο Ναβουχοδονόσορας ονειρεύτηκε όνειρα, και το πνεύμα του ταράχτηκε, και ο ύπνος του έφυγε απ' αυτόν.

2 Και ο βασιλιάς είπε να καλέσουν τούς μάγους, και τους επαοιδούς, και τους γόητες, και τους Χαλδαίους, για να φανερώσουν στον βασιλιά τα όνειρά του. Ήρθαν, λοιπόν, και στάθηκαν μπροστά στον βασιλιά.

3 Και ο βασιλιάς είπε σ' αυτούς: Ονειρεύτηκα ένα όνειρο, και ταράχτηκε το πνεύμα μου στο να γνωρίσω το όνειρο.

4 Και οι Χαλδαίοι μίλησαν στον βασιλιά Συριακά, λέγοντας: Βασιλιά, να ζεις στον αιώνα· πες στους δούλους σου το όνειρο, κι εμείς θα φανερώσουμε την ερμηνεία.

5 Ο βασιλιάς απάντησε, και είπε στους Χαλδαίους: Το πράγμα διέφυγε από μένα· αν δεν μου κάνετε γνωστό το όνειρο, και την ερμηνεία του, θα καταμελιστείτε, και τα σπίτια σας θα γίνουν κοπρώνες·

6 αλλά, αν φανερώσετε το όνειρο και την ερμηνεία του, θα πάρετε από μένα δώρα, και αμοιβές, και μεγάλη τιμή· να φανερώστε μου, λοιπόν, το όνειρο και την ερμηνεία του.

7 Απάντησαν για δεύτερη φορά, και είπαν: Ας πει ο βασιλιάς το όνειρο στους δούλους του, κι εμείς θα φανερώσουμε την ερμηνεία του.

8 Κι ο βασιλιάς απάντησε και είπε: Στ' αλήθεια, καταλαβαίνω ότι εσείς θέλετε να εξαγοράζετε τον καιρό, βλέποντας ότι μού διέφυγε το πράγμα.

9 Αλλά, αν δεν μου κάνετε γνωστό το όνειρο, μόνη αυτή είναι η απόφαση για σας· επειδή, συμβουλευτήκατε να πείτε μπροστά μου αναληθή και διεφθαρμένα λόγια, μέχρις ότου περάσει ο καιρός· πέστε μου, λοιπόν, το όνειρο, και θα γνωρίσω ότι μπορείτε να μου φανερώσετε και την ερμηνεία του.

10 Οι Χαλδαίοι απάντησαν μπροστά στον βασιλιά, και είπαν: Δεν υπάρχει άνθρωπος επάνω στη γη, που να μπορεί να φανερώσει το πράγμα τού βασιλιά· όπως και δεν υπάρχει κανένας βασιλιάς, άρχοντας ή διοικητής, που να ζητάει τέτοια πράγματα από μάγο ή επαοιδό ή Χαλδαίο·

11 και το πράγμα που ζητάει ο βασιλιάς είναι μεγάλο, και δεν υπάρχει άλλος που να μπορεί να το φανερώσει μπροστά στον βασιλιά, εκτός από τους θεούς, των οποίων η κατοικία δεν είναι μαζί με σάρκα.

12 Γι' αυτό, ο βασιλιάς θύμωσε και οργίστηκε υπερβολικά, και είπε να απολέσουν όλους τούς σοφούς τής Βαβυλώνας.

13 Και η απόφαση βγήκε, και οι σοφοί θανατώνονταν· ζήτησαν δε και τον Δανιήλ, και τους συντρόφους του, για να τους θανατώσουν.

14 Και ο Δανιήλ απάντησε με φρόνηση και σοφία στον Αριώχ, τον αρχισωματοφύλακα του βασιλιά, που βγήκε για να θανατώσει τους σοφούς τής Βαβυλώνας,

15 απάντησε και είπε στον Αριώχ, τον άρχοντα του βασιλιά: Γιατί αυτή η βίαιη απόφαση από τον βασιλιά; Και ο Αριώχ φανέρωσε στον Δανιήλ το πράγμα.

16 Και ο Δανιήλ μπήκε μέσα, και παρακάλεσε τον βασιλιά να του δώσει καιρό, και θα φανέρωνε την ερμηνεία στον βασιλιά.

17 Και ο Δανιήλ πήγε στο σπίτι του και γνωστοποίησε το πράγμα στον Ανανία, στον Μισαήλ, και στον Αζαρία, τους συντρόφους του·

18 για να ζητήσουν από τον Θεό τού ουρανού έλεος για το μυστήριο αυτό, ώστε να μη απολεστεί ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του μαζί με τους υπόλοιπους σοφούς τής Βαβυλώνας.

19 Και το μυστήριο αποκαλύφθηκε στον Δανιήλ, με όραμα της νύχτας. Τότε, ο Δανιήλ ευλόγησε τον Θεό τού ουρανού.

20 Και ο Δανιήλ μίλησε και είπε:

Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού από τον αιώνα και μέχρι τον αιώνα·
Επειδή, δική του είναι η σοφία και η δύναμη·
21 Κι αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους·
Καθαιρεί βασιλιάδες, και εγκαθιστά βασιλιάδες·
Δίνει σοφία στους σοφούς, και γνώση στους συνετούς·
22 Αυτός αποκαλύπτει τα βαθιά και τα κρυμμένα·
Γνωρίζει εκείνα που είναι στο σκοτάδι, και μαζί του κατοικεί το φως·
23 Ευχαριστώ εσένα, Θεέ των πατέρων μου, και σε δοξολογώ,
Που μου έδωσες σοφία και δύναμη, και μου έκανες γνωστό ό,τι δεηθήκαμε από σένα.
Επειδή, εσύ μας έκανες γνωστή την υπόθεση του βασιλιά.

24 Πήγε, λοιπόν, ο Δανιήλ στον Αριώχ, τον οποίο ο βασιλιάς είχε διατάξει για να απολέσει τούς σοφούς τής Βαβυλώνας· πήγε, και του είπε ως εξής: Μη απολέσεις τους σοφούς τής Βαβυλώνας· φέρε με μέσα, μπροστά στον βασιλιά, κι εγώ θα φανερώσω την ερμηνεία στον βασιλιά.

25 Και ο Αριώχ έφερε με βιασύνη μέσα στον βασιλιά τον Δανιήλ, και του είπε ως εξής: Βρήκα έναν άνδρα από τους γιους τής αιχμαλωσίας τού Ιούδα, ο οποίος θα φανερώσει στον βασιλιά την ερμηνεία. 26 Και ο βασιλιάς απάντησε και είπε στον Δανιήλ, του οποίου το όνομα ήταν Βαλτασάσαρ:

Είσαι ικανός να μου φανερώσεις το όνειρο που είδα, και την ερμηνεία του;

27 Ο Δανιήλ απάντησε μπροστά στον βασιλιά, και είπε: Το μυστήριο για το οποίο ρωτούσε ο βασιλιάς, δεν μπορούν σοφοί, μάγοι, μάντεις, να φανερώσουν στον βασιλιά·

28 υπάρχει, όμως, Θεός στον ουρανό, που αποκαλύπτει μυστήρια, και κάνει γνωστό στον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, τι πρόκειται να γίνει στις έσχατες ημέρες. Το όνειρό σου, και τα οράματα του κεφαλιού σου επάνω στο κρεβάτι σου, είναι τούτα:

29 Βασιλιά, οι συλλογισμοί ανέβηκαν στον νου σου επάνω στο κρεβάτι σου, για το τι πρόκειται να γίνει ύστερα απ' αυτά· κι αυτός που αποκαλύπτει μυστήρια σου έκανε γνωστό τι πρόκειται να γίνει.

30 Όμως, όσο για μένα, αυτό το μυστήριο δεν μου αποκαλύφθηκε με σοφία, που εγώ έχω περισσότερο από όλους τούς ζωντανούς ανθρώπους, αλλά για να φανερωθεί η ερμηνεία στον βασιλιά, και για να γνωρίσεις τούς συλλογισμούς τής καρδιάς σου.

31 Εσύ, βασιλιά, θωρούσες και ξάφνου, μια μεγάλη εικόνα· η εικόνα εκείνη, που στεκόταν μπροστά σου, ήταν εξαίσια, και η λάμψη της υπέροχη, και η μορφή της φοβερή.

32 Το κεφάλι εκείνης τής εικόνας ήταν από καθαρό χρυσάφι, το στήθος της και οι βραχίονές της από ασήμι, η κοιλιά της και οι μηροί της από χαλκό,

33 οι κνήμες της από σίδερο, ένα μέρος όμως από πηλό.

34 Θεωρούσες μέχρις ότου, χωρίς χέρια, αποκόπηκε μια πέτρα, και χτύπησε εκείνη την εικόνα επάνω στα πόδια της, που ήσαν από σίδερο και πηλό, και τα κατασύντριψε.

35 Τότε, το σίδερο, ο πηλός, ο χαλκός, το ασήμι, και το χρυσάφι, κατασυντρίφτηκαν μαζί, και έγιναν σαν το λεπτό άχυρο ενός θερινού αλωνιού· και τα σήκωσε ο άνεμος, και δεν βρέθηκε κανένας τόπος του· και η πέτρα που χτύπησε την εικόνα έγινε ένα μεγάλο βουνό, και γέμισε ολόκληρη τη γη.

36 Αυτό είναι το όνειρο· και θα πούμε την ερμηνεία του μπροστά στον βασιλιά.

37 Εσύ, βασιλιά, είσαι βασιλιάς βασιλιάδων· επειδή, ο Θεός τού ουρανού έδωσε σε σένα βασιλεία, δύναμη, και ισχύ, και δόξα.

38 Και κάθε τόπο όπου κατοικούν οι γιοι των ανθρώπων, τα θηρία τού χωραφιού, και τα πουλιά τού ουρανού, τα έδωσε στο χέρι σου, και σε έκανε κύριο επάνω σε όλα αυτά. Εσύ είσαι εκείνο το χρυσό κεφάλι.

39 Και ύστερα από σένα θα σηκωθεί μια άλλη βασιλεία κατώτερη από τη δική σου, και μια άλλη τρίτη βασιλεία από χαλκό, που θα κυριεύσει επάνω σε ολόκληρη γη.

40 Και μια τέταρτη βασιλεία θα σταθεί ισχυρή όπως το σίδερο· όπως το σίδερο κατακόβει και καταλεπταίνει τα πάντα· μάλιστα, καθώς το σίδερο που συντρίβει τα πάντα, έτσι θα κατακόβει και θα κατασυντρίβει.

41 Για το ότι είδες τα πόδια του και τα δάχτυλα, ένα μέρος μεν από πηλό κεραμέα, και ένα μέρος από σίδερο, θα είναι μια διαιρεμένη βασιλεία· όμως, θα μένει κάτι μέσα σ' αυτή από τη δύναμη του σίδερου, όπως είδες το σίδερο ανακατεμένο μαζί με αργιλώδη πηλό.

42 Και όπως τα δάχτυλα των ποδιών ήσαν ένα μέρος από σίδερο και ένα μέρος από πηλό, έτσι και η βασιλεία θα είναι κατά μέρος ισχυρή, και κατά μέρος εύθραυστη.

43 Και όπως είδες το σίδερο ανακατεμένο μαζί με αργιλώδη πηλό, έτσι θα ανακατευτούν με σπέρμα ανθρώπων· όμως, δεν θα είναι κολλημένοι ο ένας μαζί με τον άλλον, όπως το σίδερο δεν ενώνεται μαζί με τον πηλό.

44 Και κατά τις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων, ο Θεός τού ουρανού θα σηκώσει μια βασιλεία, που δεν θα φθαρεί στον αιώνα· και η βασιλεία αυτή δεν θα περάσει σε άλλον λαό· θα κατασυντρίψει και θα συντελέσει όλες αυτές τις βασιλείες, ενώ αυτή θα διαμένει στους αιώνες,

45 όπως είδες ότι αποκόπηκε μια πέτρα από το βουνό χωρίς χέρια, και κατασύντριψε το σίδερο, τον χαλκό, τον πηλό, το ασήμι, και το χρυσάφι·

ο μεγάλος Θεός έκανε γνωστό στον βασιλιά ό,τι πρόκειται να γίνει ύστερα απ' αυτά· και το όνειρο είναι αληθινό, και η ερμηνεία του πιστή.

46 Τότε, ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας, έπεσε επάνω στο πρόσωπό του, και προσκύνησε τον Δανιήλ, και πρόσταξε να του προσφέρουν προσφορά και θυμιάματα.

47 Και ο βασιλιάς, απαντώντας στον Δανιήλ, είπε: Στ' αλήθεια, ο Θεός σας, αυτός είναι Θεός θεών, και Κύριος των βασιλιάδων, και ο οποίος αποκαλύπτει μυστήρια· επειδή, μπόρεσες να αποκαλύψεις αυτό το μυστήριο.

48 Τότε, ο βασιλιάς μεγάλυνε τον Δανιήλ, και του έδωσε δώρα μεγάλα και πολλά, και τον έκανε κύριο επάνω σε ολόκληρη την επαρχία της Βαβυλώνας, και αρχιδιοικητή επάνω σε όλους τούς σοφούς τής Βαβυλώνας.

49 Και ο Δανιήλ ζήτησε από τον βασιλιά, και έβαλε τον Σεδράχ, τον Μισάχ, και τον Αβδέ-νεγώ, επί των υποθέσεων τής επαρχίας τής Βαβυλώνας· ενώ ο Δανιήλ βρισκόταν στην αυλή τού βασιλιά".

Οι παγκόσμιες δυνάμεις

Πράγματι, σύμφωνα με την όραση, έτσι διαμορφώθηκε η ιστορία, στους αιώνες που ακολούθησαν την προφητεία του Δανιήλ. Μετά την Βαβυλωνιακή Παγκόσμια Δύναμη που συμβολίσθηκε από το χρυσάφι, έλαβε την εξουσία με τη σειρά της η Μηδο-Περσική Παγκόσμια δύναμη, που συμβολίστηκε από το ασημένιο στήθος του αγάλματος και τους δύο βραχίονες από ασήμι. Η κοιλιά και οι μηροί από χαλκό ήταν η Ελληνική παγκόσμια δύναμη υπό τον Μέγα Αλέξανδρο. Ενώ με τον σίδηρο και τον πηλό, εξεικονίσθηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που ήταν μεν κατά μέρος ισχυρή σαν σίδερο, αλλά κατά μέρος εύθραυστη. Αλλά γι' αυτές τις αυτοκρατορίες έχουμε μιλήσει και σε άλλη ανάλυση προφητείας που έχουμε κάνει.

Στη διάρκεια λοιπόν της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ένας Λίθος ξεκόλλησε από ένα όρος, και χτύπησε στα πόδια την εικόνα, και την θρυμμάτισε, και την εξαφάνισε. Όσο για τον λίθο, έγινε μεγάλο όρος, και γέμισε όλη τη γη.

Ο Λίθος και το Όρος

Ποιος είναι άραγε ο Λίθος αυτός;

Στο βιβλίο του Δανιήλ που είδαμε, ο προφήτης λέει μεταξύ άλλων:

"Εώρακας έως ου ετμήθη λίθος εξ όρους άνευ χειρών και επάταξε την εικόνα επί τους πόδας τους σιδηρούς και οστρακίνους και κατήλεσεν αυτά" (στιχ. 34)

[Έβλεπες (το άγαλμα) μέχρις ότου απεκόπη από το όρος ένας λίθος χωρίς την επέμβαση ανθρωπίνων χεριών και χτύπησε το άγαλμα στα πόδια τα σιδερένια και πήλινα και τα συνέτριψε].

1. Στον μεγάλο Εσπερινό της Κυριακής προ της Χριστού Γεννήσεως υπάρχει ο εξής ύμνος που έγραψε ο πατριάρχης Γερμανός εμπνεόμενος από το παραπάνω χωρίο:

Δανιήλ ανήρ επιθυμιών, λίθον άνευ χειρών τμηθέντα θεωρήσας σε Κύριε  βρέφος άνευ σποράς τεχθήναι προηγόρευσε σε  τον εκ Παρθένου σαρκωθέντα Λόγον,  τον αναλλοίωτον Θεόν και Σωτήρα των ψυχών ημών.

(Ο Δανιήλ, ο άνδρας των αγαθών επιθυμιών, όταν σε θεώρησε Κύριε σαν λίθο που κόπηκε χωρίς ανθρώπινο χέρι, προφήτεψε ότι θα γεννηθείς σαν βρέφος χωρίς σπορά, εσύ ο Λόγος που σαρκώθηκε από την Παρθένο, ο αμετάβλητος Θεός και Σωτήρας των ψυχών μας.)

2. Στον Όρθρο της 17ης Δεκεμβρίου, μνήμης του Προφήτη Δανιήλ, στην α΄ ωδή του κανόνα του Προφήτη βρίσκουμε το εξής Θεοτοκίο:

Όρος εθεώρεις vοητόv, Δανιήλ ιερώτατε,
τήν μόvηv άχραντοv αειπάρθεvον Κόρηv,
εξ ής περ εκτέτμηται, λίθος ο ακρογωvιαίος,
και τηv πλάνην συvέτριψε πάσαν.

(Εθεωρούσες νοητό όρος Δανιήλ ιερώτατε δηλαδή την μόνη άχραντο, αειπάρθενο Κόρη από την οποία απεκόπηκε ο ακρογωνιαίος λίθος και συνέτριψε κάθε πλάνη.)

Εδώ στον λίθο-Χριστό δίδει και τον χαρακτηρισμό "ακρογωνιαίος" με προέλευση:

α. την προφητεία των Ψαλμών ριζ', 22: "λίθον, ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας" στην οποία αναφέρεται και ο Κύριος μετά την παραβολή των κακών γεωργών (Μτ. κα, 33-46, Μρ. ιβ, 1-12 και Λκ. κ, 9-19).

β. την προφητεία του Ησαΐα κη, 16: "ιδού εγώ εμβαλώ εις τα θεμέλια Σιών λίθον πολυτελή εκλεκτόν ακρογωνιαίον, έντιμον, εις τα θεμέλια αυτής, και ο πιστεύων επ' αυτόν ου μη καταισχυνθεί."

Ο Λίθος αυτός λοιπόν, είναι ο Χριστός, που αποκόπηκε από το όρος της επουράνιας Σιών, της οποίας σύμβολο είναι η Παναγία (Αποκάλυψις 12/ιβ). Η Παναγία είναι η "γυναίκα" για την οποία μίλησε ο Θεός στην Εύα στον κήπο της Εδέμ, η οποία θα γεννούσε "σπέρμα" τον Χριστό, και το γυναικείο εκείνο πρόσωπο, στο οποίο πληρώθηκε η Παλαιά Διαθήκη, φθάνοντας στο στόχο της γέννησης του Σωτήρα. Η Παναγία πάντοτε αφομοιωμένη και αποκορύφωμα της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και τύπος της Καινής Διαθήκης, είναι το όρος Σιών, η επουράνια Εκκλησία, που εδράζεται πάνω στον ακρογωνιαίο Λίθο Ιησού Χριστό. Γιατί ο Χριστός, εκ τής Εκκλησιάς του Ισραήλ εξήλθε, και τη Χριστιανική Εκκλησία στήριξε. Από την Εκκλησία αποκολλήθηκε, και έγινε ο ακρογωνιαίος Λίθος της. Που αν και αποδοκιμάσθηκε από τον Ισραηλιτικό λαό Του, έγινε κεφαλή γωνίας, και πάνω του εδράστηκε η Εκκλησία ολόκληρη.

"Στις ημέρες των βασιλέων εκείνων" λοιπόν, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, "άνευ χειρών", εκ Θεού, εκ του "Όρους Κατασκίου Δάσους" της Παναγίας μας, εκ του Όρους Σιών της επουράνιας Ιερουσαλήμ (Ησαϊας 2/β: 2. Αποκάλυψις 21/κα: 1-4), γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός ο ακρογωνιαίος Λίθος της Εκκλησίας γεννήθηκε ως άνθρωπος.

Και ο Λίθος αυτός, ως "ζώντες λίθους" (Α΄ Πέτρου 2/β: 5), άρχισε να εντάσσει στον Εαυτό Του όλους τους εις Χριστόν βαπτισθέντες. "Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε" (Γαλάτας 3/γ: 27). Και ο Λίθος άρχισε να μεγαλώνει και να αυξάνει, και η εξουσία Του να καλύπτει την γη ολόκληρη, και να κατακτά τη μία περιοχή μετά την άλλη...

Και συνεχίζει να μεγαλώνει...

"Στις ημέρες των βασιλέων εκείνων", της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, "ανέστησε ο Θεός του ουρανού βασιλεία, που στον αιώνα δεν θα φθαρεί. Θα κατασυντρίψει και θα συντελέσει όλα τα ανθρώπινα βασίλεια, ενώ Εκείνη θα μείνει στους αιώνες".

Ο ΙΣΧΥΡΟΣ, Ο ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΑ

Εξαίρετη ποίηση, αλλά και βάθη νοήματος, πηγάζουν από τα όσα ψάλλουμε τις ημέρες του Πάσχα στην Εκκλησία. Και όσοι τα προσέχουν και τα μελετούν, απολαμβάνουν περισσότερα από το μεγαλείο της Εκκλησίας.

Το κεφάλαιο 53 από το βιβλίο του Ησαϊα διαβάζεται στον Εσπερινό της Μεγάλης Παρασκευής, δηλαδή στην Αποκαθήλωση.

Το κεφάλαιο αυτό, σε κείμενο και απλή μετάφραση λέει τα εξής:

Κείμενο

ΗΣΑΪΑΣ

Κεφάλαιο 53

1 Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; 2 ἀνηγγείλαμεν ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ, οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος· 3 ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη. 4 οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει. 5 αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ' αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. 6 πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ Κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. 7 καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα. 8 ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη· τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰς θάνατον. 9 καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. 10 καὶ Κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν ἀπὸ τῆς πληγῆς. ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον· καὶ βούλεται Κύριος ἀφελεῖν 11 ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς ἀνοίσει. 12 διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα, ἀνθ' ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη· καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη.

Μετάφραση

Κύριε, τις επίστευσε τη ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη; 2 ανηγγείλαμεν ως παιδίον εναντίον αυτού, ως ρίζα εν γη διψώση. ουκ έστιν είδος αυτω ουδέ δόξα· και είδομεν αυτόν, και ουκ είχεν είδος ουδέ κάλλος· 3 αλλά το είδος αυτού άτιμον και εκλείπον παρά πάντας τους υιούς των ανθρώπων· άνθρωπος εν πληγή ων και ειδώς φέρειν μαλακίαν, ότι απέστραπται το πρόσωπον αυτού, ητιμάσθη και ουκ ελογίσθη. 4 ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται, και ημείς ελογισάμεθα αυτόν είναι εν πόνω και εν πληγή υπό Θεού και εν κακώσει. 5 αυτός δε ετραυματίσθη δια τας αμαρτίας ημών και μεμαλάκισται δια τας ανομίας ημών· παιδεία ειρήνης ημών επ ‘ αυτόν. τω μώλωπι αυτού ημείς ιάθημεν. 6 πάντες ως πρόβατα επλανήθημεν, άνθρωπος τη οδω αυτού επλανήθη· και Κύριος παρέδωκεν αυτόν ταις αμαρτίαις ημών. 7 και αυτός δια το κεκακώσθαι ουκ ανοίγει το στόμα αυτού· ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη και ως αμνός εναντίον του κείροντος αυτόν άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα. 8 εν τη ταπεινώσει η κρίσις αυτού ήρθη· την δε γενεάν αυτού τις διηγήσεται; ότι αίρεται από της γης η ζωή αυτού, από των ανομιών του λαού μου ήχθη εις θάνατον. 9 και δώσω τους πονηρούς αντί της ταφής αυτού και τους πλουσίους αντί του θανάτου αυτού· ότι ανομίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. 10 και Κύριος βούλεται καθαρίσαι αυτόν από της πληγής. εάν δώτε περί αμαρτίας, η ψυχή υμών όψεται σπέρμα μακρόβιον· και βούλεται Κύριος αφελείν 11 από του πόνου της ψυχής αυτού, δείξαι αυτω φως και πλάσαι τη συνέσει, δικαιώσαι δίκαιον εύ δουλεύοντα πολλοίς, και τας αμαρτίας αυτών αυτός ανοίσει. 12 δια τούτο αυτός κληρονομήσει πολλούς και των ισχυρών μεριεί σκύλα, ανθ‘ ων παρεδόθη εις θάνατον η ψυχή αυτού, και εν τοις ανόμοις ελογίσθη· και αυτός αμαρτίας πολλών ανήνεγκε και δια τας αμαρτίας αυτών παρεδόθη.

Κύριε, ποιος πίστεψε στο κήρυγμά μας; Και ο βραχίονας του Κυρίου σε ποιον αποκαλύφθηκε; 2 Επειδή, ανέβηκε μπροστά του σαν τρυφερό φυτό, και σαν ρίζα από ξερή γη· δεν έχει είδος ούτε κάλλος· και τον είδαμε, και δεν είχε ωραιότητα, ώστε να τον επιθυμούμε. 3 Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας· και σαν άνθρωπος από τον οποίο κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο, καταφρονήθηκε, και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα. 4 Αυτός, στην πραγματικότητα, βάσταξε τις ασθένειές μας, και επιφορτίστηκε τις θλίψεις μας· ενώ, εμείς τον θεωρήσαμε τραυματισμένον, πληγωμένον από τον Θεό, και ταλαιπωρημένον. 5 Αυτός, όμως, τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας· ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας· η τιμωρία, που έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ' αυτόν· και διαμέσου των πληγών του γιατρευτήκαμε εμείς. 6 Όλοι εμείς πλανηθήκαμε σαν πρόβατα· στραφήκαμε κάθε ένας στον δικό του δρόμο· ο Κύριος, όμως, έβαλε επάνω σ' αυτόν την ανομία όλων μας. 7 Αυτός ήταν καταθλιμμένος και βασανισμένος, αλλά δεν άνοιξε το στόμα του· φέρθηκε σαν αρνί σε σφαγή, και σαν άφωνο πρόβατο μπροστά σ' εκείνον που το κουρεύει, έτσι δεν άνοιξε το στόμα του. 8 Από κατάθλιψη και κρίση αναρπάχτηκε· τη γενιά του, όμως, ποιος θα τη διηγηθεί; Επειδή, αποκόπηκε από τη γη των ζωντανών ανθρώπων· για τις παραβάσεις τού λαού μου τραυματίστηκε. 9 Και ο τάφος του διορίστηκε μαζί με τους κακούργους· εντούτοις, στον θάνατό του στάθηκε μαζί με τον πλούσιο· επειδή, δεν έπραξε ανομία ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του. 10 Αλλά, ο Κύριος θέλησε να τον βασανίσει· τον ταλαιπώρησε. Αφού, όμως, δώσεις την ψυχή του προσφορά περί αμαρτίας, θα δει εγγόνια, θα μακρύνει τις ημέρες του, και το θέλημα του Κυρίου θα ευοδωθεί στο χέρι του. 11 Θα δει τους καρπούς του πόνου της ψυχής του, και θα χορτάσει· ο δίκαιος δούλος μου θα δικαιώσει πολλούς διαμέσου τής επίγνωσής του· επειδή, αυτός θα σηκώσει τις ανομίες τους. 12 Δια τούτο αυτός θα πάρει σαν δική του πνευματική κληρονομιά πολλούς και από τους ισχυρούς θα πάρει και θα μοιράσει λάφυρα, διότι παραδόθηκε στον θάνατον η ζωή του, και κατατάχτηκε μεταξύ των παρανόμων και σαν παράνομος θεωρήθηκε, και αυτός πήρε πάνω του τις αμαρτίες πολλών και για τις αμαρτίες αυτών παραδόθηκε.

Το κεφάλαιο αυτό, αναφέρεται λοιπόν στην σταυρική θυσία του Κυρίου και τελειώνει ως εξής με τον στίχο 12:

"δια τούτο αυτός κληρονομήσει πολλούς και των ισχυρών μεριεί σκύλα, ανθ' ων παρεδόθη εις θάνατον η ψυχή αυτού, και εν τοις ανόμοις ελογίσθη· και αυτός αμαρτίας πολλών ανήνεγκε και δια τας αμαρτίας αυτών παρεδόθη".

Δηλαδή:

Δια τούτο αυτός θα πάρει σαν δική του πνευματική κληρονομιά πολλούς και από τους ισχυρούς θα πάρει και θα μοιράσει λάφυρα, διότι (εκουσίως) παραδόθηκε στον θάνατον (για μας) η ζωή του, και κατατάχτηκε μεταξύ των παρανόμων και σαν παράνομος θεωρήθηκε, και αυτός πήρε πάνω του τις αμαρτίες πολλών και για τις αμαρτίες αυτών παραδόθηκε (στον θάνατο).

****************************

Όταν ο Κύριος εξέβαλε τα δαιμόνια με μια απλή προσταγή Του, οι διεστραμμένοι Φαρισαίοι είπαν ότι "εκβάλλει εν Βεελζεβούλ". (Δείτε στα Ευαγγέλια: Μτθ. 12, 22-37, Μρκ. 3, 21-30 και Λκ. 11, 15-26). Όμως ο Κύριος απαντάει και με τα παραπάνω λόγια που ελάλησε το Πνεύμα δια του Ησαία:

"20 ει δε εν δακτύλω Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ' υμάς η βασιλεία του Θεού.

21 όταν ο ισχυρός καθωπλισμένος φυλάσση την εαυτού αυλήν, εν ειρήνη εστί τα υπάρχοντα αυτού· 22 επάν δε ο ισχυρότερος αυτού επελθών νικήση αυτόν, την πανοπλίαν αυτού αίρει, εφ' ή επεποίθει, και τα σκύλα αυτού διαδίδωσιν" (Λουκάς 11/ια).

Δηλαδή:

(Όταν ο ισχυρός εξοπλισμένος φυλάσσει την αυλή του, τα υπάρχοντά του παραμένουν ασφαλή. Όταν όμως έλθει εναντίον του ο ισχυρότερος και τον νικήσει, του παίρνει την πανοπλία στην οποία είχε στηρίξει την πεποίθησή του, και θα του πάρει και θα μοιράσει λάφυρα.)

***************************

Από τα Εγκώμια, στάση 2α (όρθρος Μεγάλου Σαββάτου, Επιτάφιος):

"Έφριξεν ορών, Σώτερ, Άδης σε τον ζωοδότην, πλούτον τον εκείνου σκυλεύοντα, και τους απ' αιώνος, νεκρούς εξανιστώντα".

 Δηλαδή:

(Έφριξε, Σωτήρα, ο Άδης, έπειδή είδε εσένα τον Ζωοδότη να λαφυραγωγείς τον πλούτον εκείνου και να εξανιστάς τους, δια μέσου των αιώνων, νεκρούς.)

Κυριακή του Πάσχα, εις τους Αίνους:

"Ο τον Άδην σκυλεύσας, και τον άνθρωπον αναστήσας, τη αναστάσει σου, Χριστέ, αξίωσον ημάς, εν καθαρά καρδία, υμνείν και δοξάζειν σε".

Δηλαδή:

Εσύ που λαφυραγώγησες τον Άδη, και ανέστησες τον άνθρωπο, αξίωσέ μας στην ανάστασή σου, με καθαρή καρδιά να σε υμνούμε και να σε δοξάζουμε.

Κυριακή του Πάσχα, Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος Κατηχητικός:

"Εσκύλευσε τον Άδην, ο κατελθών εις τον Άδην".

Δηλαδή:

Λαφυραγώγησε τον Άδη, Αυτός που κατέβηκε στον Άδη.

Διαμάντια δογματικής και ποίησης στις Εκκλησιές μας, που απλόχερα μοιράζει η ψαλμωδία μας.

Εσείς τα εκτιμάτε;