Α
Πε. 2,1 Ἀποθέμενοι οὖν πᾶσαν κακίαν καὶ πάντα δόλον καὶ ὑποκρίσεις
καὶ φθόνους καὶ πάσας καταλαλιάς,
Α Πε. 2,1 Λοιπόν, εφ' όσον εγίνατε νέοι άνθρωποι με τον
σωτήριον και ζωοποιόν λόγον του Θεού, πρέπει να πετάξετε από πάνω σας κάθε
κακίαν και κάθε δολιότητα και κάθε ειδός υποκρισίας και φθόνου και όλας
ανεξαιρέτως τας κατακρίσεις και επικρίσεις εναντίον του πλησίον.
Α
Πε. 2,2 ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε,
ἵνα ἐν αὐτῷ αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν,
Α Πε. 2,2 Σαν βρέφη δε νεογέννητα με επιθυμίαν μεγάλην
ποθήσατε το ανόθευτον και θρεπτικόν πνευματικόν γάλα της θείας Χαριτος και
διδασκαλίας, δια να μεγαλώσετε με αυτό και προχωρήσετε ασφαλείς στον δρόμον της
σωτηρίας.
Α
Πε. 2,3 εἴπερ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος.
Α Πε. 2,3 Και είναι φυσικόν να αισθανθήτε τον έντονον αυτόν
πόθον της πνευματικής τροφής, εφ' όσον εγευθήκατε και από την προσωπικήν σας
πείραν εγνωρίσατε, ότι ο Κυριος είναι πάντοτε ευεργετικός και αγαθός.
Α
Πε. 2,4 Πρὸς ὃν προσερχόμενοι, λίθον ζῶντα, ὑπὸ ἀνθρώπων μὲν ἀποδεδοκιμασμένον,
παρὰ δὲ Θεῷ ἐκλεκτόν, ἔντιμον,
Α Πε. 2,4 Να προσέρχεσθε δε πάντοτε με ιερόν πόθον και
ευλάβειαν προς τον Κυριον Ιησούν Χριστόν, ο οποίος είναι ακρογωνιαίος λίθος της
Εκκλησίας, ζωή και πηγή της ζωής, που από μεν τους ανθρώπους έχει αποδοκιμασθή
και περιφρονηθή, όπως εφάνηκε από το γεγονός της σταυρώσεως, ενώπιον όμως του
Θεού είναι εκλεκτός και τιμημένος.
Α
Πε. 2,5 καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε, οἶκος πνευματικός,
ἱεράτευμα ἅγιον, ἀνενέγκαι πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ
Χριστοῦ·
Α Πε. 2,5 Και σεις οι ίδιοι να οικοδομήσθε επάνω εις αυτόν
σαν λίθοι ζωντανοί, ώστε να είσθε πνευματικός οίκος και κατοικητήριον του Θεού,
ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρετε δια μέσου του Ιησού Χριστού θυσίας
πνευματικάς, τας οποίας με ευχαρίστησιν και ευμένειαν δέχεται ο Θεός.
Α
Πε. 2,6 διότι περιέχει ἐν τῇ γραφῇ· ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον
ἀκρογωνιαῖον, ἐκλεκτόν, ἔντιμον, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτῷ οὐ μὴ καταισχυνθῇ.
Α Πε. 2,6 Διότι περιέχεται εις την Αγίαν Γραφήν η
θεόπνευστος αυτή φράσις· “ιδού, θέτω εις την Σιών ακρογωνιαίον, θεμελιακόν
λίθον, που θα βαστάζη και θα συγκρατή στερεά το οικοδόμημα της Εκκλησίας, λίθον
εκλεκτόν, πολύτιμον, και εκείνος που πιστεύει και στηρίζεται επάνω εις αυτόν
δεν θα εντροπιασθή”.
Α
Πε. 2,7 ὑμῖν οὖν ἡ τιμὴ τοῖς πιστεύουσιν, ἀπειθοῦσι δὲ λίθον ὃν
ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας καὶ λίθος
προσκόμματος καὶ πέτρα σκανδάλου.
Α Πε. 2,7 Δια σας, λοιπόν, που πιστεύετε στον Χριστόν,
επιφυλάσσεται αυτή η τιμή. Δι' εκείνους όμως που απειθούν κατά του Χριστού και
επαναστατούν, ισχύει ο άλλος λόγος της Γραφής, “λίθον, τον οποίον επεριφρόνησαν
και απέρριψαν ως ακατάλληλον οι οικοδομούντες, αυτός έγινε κεφαλή γωνίας,
αγκωνάρι θεμελιακό και πολύτιμο δια την πνευματικήν οικοδομήν. Εγινε όμως και
λίθος, επάνω στον οποίον σκοντάπτουν οι άπιστοι, και πέτρα, από την οποίαν
κρημνίζονται”.
Α
Πε. 2,8 οἳ προσκόπτουσι τῷ λόγῳ ἀπειθοῦντες, εἰς ὃ καὶ ἐτέθησαν.
Α Πε. 2,8 Αυτοί σκοντάπτουν στον λόγον του Ευαγγελίου,
επειδή απειθούν και επαναστατούν εναντίον αυτού. Εις αυτό δε το σκόνταμμα και
το ολέθριον κρήμνισμα, προωρίσθησαν από τον Θεόν, σύμφωνα με την πρόγνωσίν του
προς τιμωρίαν των, δια την διεστραμμένην και κακκήν διάθεσίν των.
Α
Πε. 2,9 ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον,
λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς
καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς·
Α Πε. 2,9 Σεις όμως είσθε “γένος εκλεκτόν, ιερατείον με
βασιλικήν την καταγωγήν, έθνος άγιον, καθιερωμένον στον Θεόν, ξεχωριστός λαός
μέσα εις την οικουμένην, ιδιαίτερον κτήμα και περιουσία του απείρου Θεού”, δια
να διαλαλήτε με τα λόγια και το παράδειγμά σας τας αρετάς εκείνου, ο οποίος σας
εκάλεσεν από το σκοτάδι της πλάνης και της αμαρτίας στο λαμπρόν και
αξιοθαύμαστον πνευματικόν του φως.
Α
Πε. 2,10 οἵ ποτε οὐ λαός, νῦν δὲ λαὸς Θεοῦ, οἱ οὐκ ἠλεημένοι, νῦν
δὲ ἐλεηθέντες.
Α Πε. 2,10 Σεις, οι οποίοι κάποτε δεν ήσασθε ούτε καν λαός, ενώ
τώρα είσθε λαός του Θεού· σεις, οι οποίοι δεν είχατε προηγουμένως πάρει το
έλεος του Θεού, ενώ τώρα έχετε ελεηθή.
Α
Πε. 2,11 Ἀγαπητοί, παρακαλῶ ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους, ἀπέχεσθε
τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν, αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς,
Α Πε. 2,11 Αγαπητοί, σας παρακαλώ, λοιπόν, σαν πνευματικούς
ανθρώπους και πολίτας του ουρανού, προσωρινούς και παρεπιδήμους μέσα στον
φθαρτόν και αμαρτωλόν αυτόν κόσμον, να απέχετε από τας σαρκικάς επιθυμίας, αι
οποίαι αντιστρατεύονται και πολεμούν την ψυχήν.
Α
Πε. 2,12 τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἔχοντες καλὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἵνα ἐν
ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν ἔργων ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι τὸν
Θεὸν ἐν ἡμέρᾳ ἐπισκοπῆς.
Α Πε. 2,12 Να έχετε πάντοτε καλήν και ανεπίληπτον την
συμπεριφοράν σας μεταξύ των ειδωλολατρών, ώστε ενώ σας κατηγορούν ως
κακοποιούς, όταν θα ίδουν την ανεπίληπτον ζωήν σας και τα καλά σας έργα, θα
παρακινηθούν από αυτά να δοξάσουν τον Θεόν κατά την ημέραν που εκείνος θα σας
επισκεφθή και θα παρουσιάση ολόλαμπρον την αθωότητα και αρετήν σας.
Α
Πε. 2,13 Ὑποτάγητε οὖν πάσῃ ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν Κύριον, εἴτε
βασιλεῖ, ὡς ὑπερέχοντι,
Α Πε. 2,13 Υποταχθήτε, λοιπόν, κατά το θέλημα του Κυρίου εις
κάθε άνθρωπον, που κατέχει κάποιαν αρχήν και εξουσίαν είτε στον βασιλέα ως προς
ανώτερον άρχοντα
Α
Πε. 2,14 εἴτε ἡγεμόσιν, ὡς δι᾿ αὐτοῦ πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν μὲν
κακοποιῶν, ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν·
Α Πε. 2,14 είτε στους διοικητάς επαρχιών, ως προς άρχοντας που
στέλλονται από αυτόν δια την τιμωρίαν μεν των κακοποιών δια τον έπαινον δε και
την ασφάλειαν εκείνων, που πράττουν το καλόν.
Α
Πε. 2,15 ὅτι οὕτως ἐστὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντας φιμοῦν
τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν·
Α Πε. 2,15 Διοτι έτσι είναι το θέλημα του Θεού· με την κατά
Θεόν νομιμοφροσύνην και με την αγαθοεργίαν σας να φιμώνετε και να σταματάτε την
άγνοιαν των ανθρώπων, οι οποίοι σας επικρίνουν, χωρίς και να γνωρίζουν ποίοι
πράγματι είσθε.
Α
Πε. 2,16 ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν
ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ.
Α Πε. 2,16 Υποταχθήτε, λοιπόν, κατά Θεόν εις τας αρχάς και τας
εξουσίας σαν ηθικώς ελεύθεροι άνθρωποι και όχι σαν άνθρωποι, που έχουν την
ελευθερίαν ως πρόφασιν και καμουφλάρισμα της κακίας, αλλά σαν αληθινοί δούλοι
του Θεού.
Α
Πε. 2,17 πάντας τιμήσατε, τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν φοβεῖσθε,
τὸν βασιλέα τιμᾶτε.
Α Πε. 2,17 Αποδώσατε την οφειλομένην τιμήν εις όλους. Αγαπάτε
όλους τους αδελφούς σας Χριστιανούς, να φοβήσθε και να σέβεσθε τον Θεόν· να
τιμάτε τον βασιλέα.
Α
Πε. 2,18 Οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐν παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις,
οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς.
Α Πε. 2,18 Οι δούλοι ας υποτάσσωνται με φόβον Θεού εις κάθε τι,
που διατάσσουν οι κύριοί των, όχι μόνον στους καλούς και επιεκείς, αλλά και
στους ιδιοτρόπους, που ποτέ δεν ικανοποιούνται, αλλά πάντοτε γογγύζουν.
Α
Πε. 2,19 τοῦτο γὰρ χάρις, εἰ διὰ συνείδησιν Θεοῦ ὑποφέρει τις
λύπας, πάσχων ἀδίκως.
Α Πε. 2,19 Διότι τούτο είναι χάρις Θεού, εάν με την συνείδησιν,
ότι αυτό θέλει ο Θεός, υποφέρη κανείς λύπας, ταλαιπωρούμενος και πάσχων αδίκως.
Α
Πε. 2,20 ποῖον γὰρ κλέος, εἰ ἁμαρτάνοντες καὶ κολαφιζόμενοι ὑπομενεῖτε;
ἀλλ᾿ εἰ ἀγαθοποιοῦντες καὶ πάσχοντες ὑπομενεῖτε, τοῦτο χάρις παρὰ Θεῷ.
Α Πε. 2,20 Διότι ποία είναι η δόξα και ο έπαινός σας, εάν
δείξετε υπομονήν, όταν διαπράξετε σφάλματα και εξ αιτίας αυτών σας δέρουν; Αλλ'
εάν δείξετε υπομονήν, καθ' ον χρόνον πάσχετε και ταλαιπωρείσθε, μολονότι
πράττετε το αγαθόν και εκτελείτε ευσυνειδήτως το καθήκον σας, τούτο είναι
ευάρεστον ενώπιον του Θεού και δόξα δια σας.
Α
Πε. 2,21 εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν,
ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ·
Α Πε. 2,21 Διότι εις αυτό ακριβώς έχετε κληθή, δια να εκτελήτε
το καθήκον σας, και δια να πράττετε το αγαθόν και όταν ακόμη αδικήσθε και
ταλαιπωρήσθε αδίκως. Διότι και ο Χριστός έπαθε προς χάριν ημών και υπέμεινε
σταυρόν, δια να σώση ακόμη και αυτούς τους σταυρωτάς του, αφήσας εις σας
τέλειον παράδειγμα προς μίμησιν, δια να ακολουθήσετε και βαδίσετε ακριβώς επάνω
εις τα ίχνη του.
Α
Πε. 2,22 ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ
στόματι αὐτοῦ·
Α Πε. 2,22 Αυτός δεν έκαμε ποτέ καμμίαν απολύτως αμαρτίαν·
“ούτε δε και στο στόμα του ευρέθη ποτέ δόλος η έστω και ο παραμικρότερος
αμαρτωλός λόγος”.
Α
Πε. 2,23 ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει,
παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως·
Α Πε. 2,23 Αυτός, ενώ εχλευάζετο και υβρίζετο από τους
βασανιστάς του, δεν εχλεύαζε και δεν ύβριζεν αυτούς. Ενώ έπασχεν αδίκως, δεν
απειλούσεν εκδικήσεις, αλλά παρέδιδε και ενεπιστεύετο τον εαυτόν του στον Θεόν,
που κρίνει πάντοτε με δικαιοσύνην.
Α
Πε. 2,24 ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ
ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ
μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε.
Α Πε. 2,24 “Αυτός επήρε και εβάστασεν επάνω του τας αμαρτίας
μας και προσέφερε δια του σώματός του θυσίαν επάνω στο ξύλον του σταυρού, δια
να λάβωμεν ημείς την λύτρωσιν και την απαλλαγήν από τας αμαρτίας”, να ζήσωμεν
δε με την δικαιοσύνην και την αρετήν. “Χαρις εις τας πληγάς αυτού έχετε και
σεις θεραπευθή από την θανατηφόρον νόσον της αμαρτίας”.
Α
Πε. 2,25 ἦτε γὰρ ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλ᾿ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ
τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν.
Α Πε. 2,25 Διότι ήσασθε προηγουμένως άρρωστοι
πνευματικώς· “ήσασθε πρόβατά που επλανώντο” με άμεσον τον κίνδυνο να
κατασπαραχθούν από τους λύκους. Αλλά τώρα εγυρίσατε στον καλόν Ποιμένα και τον
ακοίμητον φρουρόν και υπερασπιστήν των ψυχών σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου