Ἀποφθέγματα... Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυστοστόμου

Ἀποφθέγματα... Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυστοστόμου

α΄. Τό μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί Πίστεως.
β΄. Ὁ μή λέγων τήν Θείαν ἀλήθειαν ὑπεύθυνος ἐστι τοῦ αἵματος τουτέστι τῆς σφαγῆς τῶν ψυχῶν τῶν πλανωμένων.

γ΄. Τίποτε δέν ὑπάρχει ἀσφαλέστερο ἀπό τό σπλαχνιζόμαστε τούς ἐχθρούς μας, οὔτε πιό μεγάλο σφάλμα ἀπό τό νά θέλουμε νά ἐκδικούμαστε καί νά ἀποκρούουμε τούς ἐχθρούς μας.
δ΄. Τυχαίνει νά βλέπουμε πολλές φορές κάποιους νά πλουτίζουν, νά ζοῦν μέσα στήν τρυφή, νά φοροῦν πανάκριβα ἀρώματα, νά μεθάνε καθημερινά, νά καταδυναστεύουν τούς συνανθρώπους τους, νά βρίσκονται σέ κατάσταση δόξας πολλής καί μεγάλης ὑπερηφάνειας, νά ἁμαρτάνουν καί κανένα κακό νά μήν παθαίνουν.
Νά δακρύζουμε καί νά θρηνοῦμε γι᾿ αὐτούς, διότι βρίσκονται σέ βαρύτατη πνευματική ἀσθένεια. Ἐπιτείνουν δέ τήν ἀρρώστια τους μέ τήν τρυφή καί τήν ἄνεση, γινόμενοι χειρότεροι.
ε΄. Ἄν νομίσεις ὅτι δέν ἔχεις ἀνάγκη συμβουλῆς, ἔγινες ὁ πιό ἀνόητος καί ὁ πιό ἀδύνατος ἀπό ὅλους. Διότι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος καί θά στερήσει τόν ἑαυτό του ἀπό κάθε βοήθεια καί στά σφάλματά του κανείς δέν θά βρεθεῖ οὔτε νά τόν διορθώσει οὔτε νά τόν συγχωρήσει καί τόν Θεό θά ἐξοργίσει μέ τήν ἀλαζονεία του καί πολλά ἁμαρτήματα θά κάνει.
στ΄. Κανείς δέν πρέπει οὔτε τούς νέους νά κατηγορεῖ οὔτε τούς γέροντες νά ἐγκωμιάζει. Διότι οὔτε τό γήρας εἶναι ἀρετή οὔτε ἡ νεότητα κακία. Πολλοί νέοι ἔδειξαν ὀρθή ζωή καί σκέψη, ἐνῶ πολλοί γέροντες ἔπεσαν. Δέν βρίσκεται στή διαφορά τῆς ἡλικίας ἡ ἀρετή καί ἡ κακία, ἀλλά στή διαφορά τῆς γνώμης. Ἄν προσέχεις καί ἀγωνίζεσαι, σέ τίποτα δέν σέ βλάπτει ἡ νεανική ἡλικία.
ζ΄. Μεριμνώντας ὁ Θεός τῶν ὅλων γιά τή δική μας ἀδυναμία, οὔτε μᾶς ἀφήνει νά ζοῦμε συνεχῶς μέ τίς θλίψεις, γιά νά μήν ἀποδεικνύεται ἡ ἀσθένεια τῆς φύσης μας, ἀλλά μᾶς βοηθᾶ ἀμέσως, ἐνισχύοντας τήν προθυμία μας καί ἐνθαρρύνοντας τή σκέψη μας, οὔτε μας ἀφήνει νά ζοῦμε διαρκῶς μέ ἀνέσεις, γιά νά μήν παρασυρθοῦμε πρός τήν κακιά, μέ τό νά γινόμαστε πιό ράθυμοι. Γιατί ἡ ἀνθρώπινη φύση, ὅταν ζεῖ μέ πολλές ἀνέσεις, λησμονεῖ τήν εὐγενική τῆς καταγωγή καί δέν παραμένει στά πλαίσια πού τῆς ἀρμόζουν. Γι᾿ αὐτό ὁ Κύριος, σάν φιλόστοργος πατέρας, ἄλλοτε μέν μᾶς χαρίζει ἄνεση, ἄλλοτε δέ μᾶς σωφρονίζει, ὤστε μέ τόν τρόπο αὐτόν νά ρυθμίσει τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας.