Δεσμὰ δουλείας εἰς Ἐπισκόπους καὶ κληρικούς

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

 

ΑΔΙΑΚΟΠΟΙ εἶναι οἱ ἀγῶνες τοῦ λαοῦ μας γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἐλευθερίας του καί τή διαφύλαξή της. Οἱ σελίδες τῆς ἱστορίας σ᾿ αὐτούς ἀναφέρονται καί οἱ πρωταγωνιστές ἐπαινοῦνται ὡς ἐθνικοί ἥρωες. Ἀγῶνες γιά τήν πνευματική ἐλευθερία γίνονται καί στό ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἀπό μερικούς δυνατούς καί ἐνάρετους κληρικούς, οἱ ὁποῖοι βλέπουν τά κακῶς κείμενα στήν Ἐκκλησία καί τά ζιζάνια νά πνίγουν τόν καλό σπόρο στόν ἀγρό της καί προσπαθοῦν νά ἀλλάξουν τά πράγματα, χωρίς νά συμβιβάζονται μέ τους ἰσχυρούς ἐκκλησιαστικούς ἄρχοντες, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν προκλητικά.

Στήν ἐποχή μας δέν ἔχουμε πολλούς ζηλωτές κληρικούς, γιατί ἐπικρατεῖ πνεῦμα δουλείας καί ἐκφοβισμοῦ. Οἱ ἁπλοί κληρικοί πολλὲς φορὲς καταδυναστεύονται ἀπό τούς ἐπισκόπους καί οἱ ἐπίσκοποι ἀπειλοῦνται ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τόν Πατριάρχη. Ὑπάρχουν πολλά παραδείγματα πού ἐπιβεβαιώνουν τόν ἰσχυρισμό μας αὐτό. Εἶναι σέ ὅλους γνωστό ὅτι ἕνας ζηλωτής κληρικός, ὅταν δέν ἀκολουθεῖ τή γραμμή τοῦ ἐπισκόπου του, δηλαδή δέν συμβιβάζεται μέ τήν ἁμαρτωλή πραγματικότητα πού ὑπάρχει στήν κοινωνία, ἀλλά καί στό χῶρο τῆς μητρόπολής του, γίνεται στόχος ἀπό τόν ἐπίσκοπο μέ σκοπό νά τόν περιορίσει ἤ καί νά τόν ἀπομακρύνει ἀπό τήν περιοχή. Γι᾿ αὐτό ὁ πολύπειρος καί πολύπαθος ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔγραφε πρό ἑξήντα ἐτῶν τά ἑξῆς ἀποκαλυπτικά, τά ὁποῖα σέ μεγάλο βαθμό ἰσχύουν καί σήμερα: «Πολλά γεγονότα, πού εἶδα καί ἔζησα, μέ ἔπεισαν, ὅτι γιά ἕνα κληρικό πού θέλει νά διδάξει μέσα στήν Ἐκκλησία τό εὐαγγέλιο ἁγνά καί νά γίνει διαλαλητής τῆς ἀληθείας πρός κάθε κατεύθυνση, πρός τά ἄνω καί πρός τά κάτω τῆς κοινωνικῆς πυραμίδας, δέν ὑπάρχει κάποια μόνιμη θέση. Ἡ ἐλεύθερη ἔκφραση τῆς γνώμης, ἡ παρρησία, ἡ φιλαλήθεια, ὁ δημόσιος ἔλεγχος τοῦ ἄμβωνος θεωρεῖται ὕβρη, θανάσιμη παρεκτροπή, πού τιμωρεῖται αὐστηρά».

Σύμφωνα μέ τήν ἀπαράδεκτη νοοτροπία πού κυριαρχεῖ, ὁ κληρικός πρέπει νά εἶναι δοῦλος τοῦ ἐπισκόπου, νά συμφωνεῖ πάντα μαζί του, νά μή βλέπει τά κακῶς κείμενα καί νά μή ἐπιδιώκει τήν ἐξυγίανση καί βελτίωσή τους. Παράλληλα νά εἶναι ἀκούραστος ἐγκωμιαστής του, νά μιλάει γιά τό πρόσωπό του, νά τόν λιβανίζει καί νά ἀναφέρεται στό πλούσιο καί πολυσχιδές ἔργο πού ἐπιτελεῖ, τό ὁποῖο ὅμως, ἄν ἀξιολογηθεῖ ἀντικειμενικά, εἶναι μηδενικό. Ὁ π. Αὐγουστῖνος μιλοῦσε γιά δεσμά δουλείας πού «χαλκεύουν γιά τούς κληρικούς ἀντισυνταγματικοί νόμοι, ἐπάνω στούς ὁποίους στηρίζονται ἡ μοχθηρία καί ὁ φθόνος εὐτελῶν προϊσταμένων καί βρίσκουν μύριους τρόπους νά ἐξοντώσουν ἐργάτες τοῦ εὐαγγελίου, πού τό μόνο ἔγκλημά τους εἶναι ἡ παρρησία.Ἔτσι σήμερα ὁ ἱεροκήρυκας, ἄν θέλει νά ζήσει μέ γαλήνη καί ἡσυχία, πρέπει νά γίνει κόλακας, ἀνεβαίνοντας στόν ἱερό ἄμβωνα καί πλέκοντας παρά τή συνείδησή του ἐγκώμια σέ ἀρχιερεῖς, πού ἡ εὐθύνη τους γιά τήν ἠθική καί ἐκκλησιαστική σήψη στίς ἐπαρχίες τους εἶναι τεράστια. Καί οἱ ἔνοχοι ραίνονται ἀπό τόν ἄμβωνα μέρητορικά ἄνθη καί αὐτοί πού δέν εἶναι ἄξιοι νά στέκονται οὔτε στούς νάρθηκες τῶν ἱερῶν ναῶν ἀποκαλοῦνται φωτεινοί ἀστέρες καί ἐφάμιλλοι τῶν ἁγίων πατέρων! Ἡ κολακεία διαφθείρει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ».

Δεσμά δουλείας παρατηροῦμε καί στούς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι δέν μποροῦν νά διαφωνήσουν μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τόν Πατριάρχη. Κραυγαλέο παράδειγμα εἶναι ἡ στάση τους ἀπέναντι στόν οἰκουμενισμό, στόν ὁποῖο ὡς γνωστό πρωτοστατεῖ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί δουλικά ἀποδέχονται σχεδόν ὅλοι οἱ μεγαλόσχημοι κληρικοί. Ἐνῶ γνωρίζουν ὅτι ὁ οἰκουμενισμός εἶναι παναίρεση καί ἀπομακρύνει ἀπό τή σωτηρία, γιατί νοθεύει τήν πίστη καί δέν δέχεται ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία, καί μόνο αὐτή, ἀποτελεῖ τή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, μένουν σιωπηλοί καί περιορίζονται στούς κατ᾿ ἰδίαν ψιθύρους, γιά νά μή ἐνοχλήσουν τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί γιά νά ἀποφύγουν τυχόν ἀντιδράσεις τους, οἱ ὁποῖες μπορεῖ νά τούς στοιχίσουν.

Κάτω ἀπό παρόμοια δεσμά ζεῖ καί τό Ἅγιον Ὄρος. Οἱ μοναχοί δέν συμφωνοῦν μέ τόν οἰκουμενισμό, δέν ἀντιδροῦν ὅμως στό βαθμό πού θά ἔπρεπε, γιατί γνωρίζουν ὅτι ἡ ὀργή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου θά ξεσπάσει ἀμέσως. Αὐτό ἰσχύει ὅταν ἀντιδράσουν ἐλάχιστοι. Ἐάν ὅμως ἡ ἀντίδραση εἶναι γενικευμένη, εἶναι βέβαιο ὅτι τά πράγματα θά πάρουν ἄλλη τροπή καί θά μειώσουν τόν οἰκουμενιστικό οἶστρο τοῦ Παναγιωτάτου. Ἀλλά ποῦ παρρησία; Στήν ἐποχή μας ὅλα ζυγίζονται καί ὅλα «οἰκονομοῦνται», γιά νά μή χαθεῖ τίποτα ἀπό ὅσα ἀπολαμβάνουν οἱ μοναχοί στό Περιβόλι τῆς Παναγίας … Τώρα εἶναι πολύ δύσκολο νά μιλήσει κανείς γιά ἀθωνικούς πνευματικούς φάρους καί νά παρομοιάσει τό Ἅγιον Ὄρος μέ ἀκρόπολη τῆς Ὀρθοδοξίας.

Μακάρι σύντομα τά δεσμά τῆς δουλείας νά σπάσουν καί οἱ κληρικοί ὅλων τῶν βαθμίδων, μαζί μέ τούς μοναχούς, νά ἀποκτήσουν τήν ἐν Χριστῷ παρρησία.

Ορθόδοξος Τύπος, 12/9/2014