Συμπροσευχή....

Συμπροσευχὴ εἰς τοὺς κήπους τοῦ Βατικανοῦ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ οἱ προκλητικὲς συμπροσευχὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου μὲ τὸν αἱρετικὸ Πάπα καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους. Τελευταῖα τὸν εἴδαμε στοὺς κήπους τοῦ Βατικανοῦ νὰ συμπροσεύχεται μὲ τὸν Πάπα, τὸν ἡγέτη τῶν χριστοκτόνων Ἑβραίων καὶ τὸν ἡγέτη τῶν μουσουλμάνων Παλαιστινίων γιὰ τὴν εἰρήνη στὴ Μέση Ἀνατολή!

Ὁ Παναγιώτατος ἔχει τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ἡ προσευχή του εἰσακούεται ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ὅταν παραβαίνει τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες μὲ τὶς συμπροσευχές του καὶ ὑπηρετεῖ πολιτικὲς σκοπιμότητες. Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι προκαλεῖ τὸν Θεὸ καὶ ἡ προσευχὴ του θάβεται στὸ χῶμα τῆς ἀνθρώπινης ματαιοδοξίας.

Ἡ συμπροσευχὴ στὸ Βατικανὸ ἦταν μιὰ θεατρικὴ παράσταση, καλὰ σκηνοθετημένη ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς καρδινάλιους, οἱ ὁποῖοι στόχευαν στὴν προβολὴ τοῦ ἁγίου Πατρὸς ὡς μεγάλου εἰρηνοποιοῦ, μὲ τὴ σύμφωνη πάντα γνώμη καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου!

Ἔχουμε ἀγανακτήσει ἀπὸ τὶς οἰκουμενιστικὲς πρωτοβουλίες τοῦ Πατριάρχου καὶ ἰδίως ἀπὸ τὶς συμπροσευχές του μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀλλόθρησκους. Γι᾽ αὐτὸν πιὰ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχὲς δὲν ἰσχύουν. Τοὺς κατήργησε μὲ τὴν πρακτική του. Ὅμως τοὺς Κανόνες, ποὺ ἀναφέρονται στὶς δικαιοδοσίες του καὶ τὰ προνόμιά του τοὺς τηρεῖ μὲ κάθε σχολαστικότητα καὶ ὅποιος τοὺς παραβαίνει τιμωρεῖται αὐστηρῶς. Ἀλήθεια, ἀκούστηκε ποτὲ ἀντιοικουμενιστικὸς λόγος στὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, στὰ Δωδεκάνησα καὶ στὴ διασπορά; Οὔτε ἀκούστηκε οὔτε θὰ ἀκουστεῖ. Ἀλλὰ μήπως καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὰ πράγματα εἶναι διαφορετικά; Ἀκούστηκε ποτὲ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος νὰ πεῖ τὸ παραμικρό; Οὔτε πρόκειται νὰ ἀκουστεῖ. Τὸ ἀντίθετο γίνεται.

Ἀφήνει τοὺς δυὸ τρεῖς οἰκουμενιστὲς μητροπολίτες νὰ θορυβοῦν καὶ νὰ σκανδαλίζουν τὸν πιστὸ λαό. Ὁ ἴδιος μένει προκλητικὰ ἀπαθὴς μπροστὰ στὸ μέγιστο κίνδυνο τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Εὐτυχῶς ποὺ μερικοὶ Μητροπολίτες (λίγοι δυστυχῶς) δὲν ἀκολουθοῦν τὴν τακτικὴ του καὶ δημοσίως καταδικάζουν τὶς οἰκουμενιστικὲς πράξεις τοῦ Πατριάρχου καὶ τῶν συνοδοιπόρων του. Αὐτοὶ ἀποτελοῦν καὶ τὸ στήριγμα τῶν πιστῶν. Οἱ περισσότεροι ὅμως μητροπολίτες σιωποῦν διακριτικά!

Ἀλλὰ καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχασε τὴ φωνή του ἀπέναντι στὶς συγκεκριμένες οἰκουμενιστικὲς πράξεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Δὲν τολμοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες νὰ ποῦν δημοσίως αὐτὰ ποὺ ἀδιακόπως ψυθυρίζουν μεταξύ τους. Χάθηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλόσχημους τῆς ἁγιορειτικῆς Πολιτείας ἡ παρρησία καὶ αὐξήθηκε ὁ φόβος. Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες. Βέβαια, δὲν θέλω νὰ εἶμαι ἄδικος.

Ὑπάρχουν καὶ μοναχοί, ποὺ διατυπώνουν δημοσίως τὴν ἀντιοικουμενιστική τους γνώμη, χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν τὶς ἀπειλὲς καὶ τοὺς ἐνδεχόμενους διωγμούς. Ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι οἱ φωτεινὲς ἐξαιρέσεις. Εἶναι καιρὸς ἡ ἀντίσταση στὸν οἰκουμενισμὸ νὰ γίνει πιὸ σθεναρή, γιατὶ εἶναι ὀλέθρια τὰ ἀποτελέσματά του στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφοῦ οἱ πρωταγωνιστές του εἶναι μεγαλόσχημοι κληρικοί. Καὶ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς ὅτι οἱ συγκεκριμένοι ρασοφόροι ὑποστηρίζουν ὅτι ὅ,τι κάνουν εἶναι ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας! Τί θράσος, Θεέ μου!

Ορθόδοξος Τύπος, 20/6/2014