Ρωμ.
6,1 Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμενοῦμεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἵνα ἡ χάρις
πλεονάσῃ;
Ρωμ. 6,1 Εφ' όσον λοιπόν, όπου επληνθύνθη η αμαρτία, εδόθη
πλουσιωτέρα η χάρις, τι θα είπωμεν; Θα επιμείνωμεν εις την αμαρτίαν, δια να μας
δοθή πλουσιωτέρα η χάρις;
Ρωμ.
6,2 μὴ γένοιτο. οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι
ζήσομεν ἐν αὐτῇ;
Ρωμ. 6,2 Μη γένοιτο· ημείς οι οποίοι έχομεν πλέον αποθάνει
ως προς την αμαρτίαν και είμεθα νεκροί δι' αυτήν, πως θα ζήσωμεν ακόμη μέσα εις
αυτή;
Ρωμ.
6,3 ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν
εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν;
Ρωμ. 6,3 Η δεν γνωρίζετε, ότι όσοι εβαπτίσθημεν με την
πίστιν στον Ιησούν Χριστόν, εβαπτίσθημεν συγχρόνως (εβυθίσθημεν τρόπον τινά και
εγίναμεν μέτοχοι) στον θάνατον αυτού; (Δια της σταυρώσεως του παλαιού
ανθρώπου).
Ρωμ.
6,4 συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν
θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς
ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν.
Ρωμ. 6,4 Ετάφημεν, λοιπόν, μαζή με αυτόν δια του
βαπτίσματος και εγίναμεν μέτοχοι στον θάνατον του, ίνα, όπως ακριβώς ανεστήθη ο
Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του ουρανίου Πατρός, έτσι και ημείς αναστηθώμεν
και ζήσωμεν μίαν νέαν ζωήν, σύμφωνον προς το θέλημα εκείνου.
Ρωμ.
6,5 εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ,
ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα,
Ρωμ. 6,5 Διότι, εάν, σαν δύο δένδρα αδιασπάστως ηνωμένα
εις ένα, εγίναμεν ένα σώμα με τον Χριστόν δια του βαπτίσματος, που είναι
ομοίωμα του σταυρικού του θανάτου, κατά λογικήν και φυσικήν συνέπειαν θα
γίνωμεν ένα με αυτόν και εις την ανάστασίν του (θα αναστηθώμεν δηλαδή και ημείς
ένδοξοι, όπως και εκείνος),
Ρωμ.
6,6 τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος
συνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ·
Ρωμ. 6,6 γνωρίζοντες τούτο, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος, η
διεφθαρμένη από την αμαρτίαν φύσις μας, εσταυρώθη μαζή με τον Χριστόν δια του
βαπτίσματος, δια να ατονήση πλέον και να είναι σαν πεθαμένον το σώμα μας
απέναντι της αμαρτίας, ώστε να μη γίνωμεν πάλιν δούλοι της αμαρτίας.
Ρωμ.
6,7 ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.
Ρωμ. 6,7 Διότι εκείνος που απέθανε έχει πλέον ελευθερωθή
από τον κίνδυνον της αμαρτίας (δεδομένου ότι ο πεθαμένος και νεκρός ούτε
πειράζεται ούτε αμαρτάνει).
Ρωμ.
6,8 εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ
συζήσομεν αὐτῷ,
Ρωμ. 6,8 Εφ' όσον δε δια του βαπτίσματος έχομεν αποθάνει
μαζή με τον Χριστόν, ως προς την αμαρτίαν, πιστεύομεν ότι και θα ζήσωμεν
ένδοξοι μαζή με αυτόν εις την αιωνιότητα.
Ρωμ.
6,9 εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει,
θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει.
Ρωμ. 6,9 Διότι γνωρίζομεν πολύ καλά, ότι ο Χριστός
αναστηθείς εκ των νεκρών δεν πεθαίνει πλέον ποτέ, ο θάνατος δεν έχει καμμίαν
απολύτως εξουσίαν και κυριότητα εις αυτόν.
Ρωμ.
6,10 ὃ γὰρ ἀπέθανε, τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ, ὅ δὲ ζῇ, ζῇ
τῷ Θεῷ.
Ρωμ. 6,10 Και δεν τον κατακυριεύει πλέον ο θάνατος, διότι, τον
σταυρικόν θάνατον τον υπέστη τότε ο Κυριος, άπαξ δια παντός, δια να εξαλείψη
την αμαρτίαν. Και την ζωήν δε, την οποίαν ζη τώρα, την ζη αιωνίως ένδοξος
πλησίον του Θεού.
Ρωμ.
6,11 οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ,
ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
Ρωμ. 6,11 Ετσι και σεις θα θεωρήτε πλέον τους ευατούς σας,
νεκρούς ως προς την αμαρτίαν, ζωντανούς δε δια τον Θεόν δια μέσου του Ιησού
Χριστού, του Κυρίου μας.
Ρωμ.
6,12 Μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς
τὸ ὑπακούειν αὐτῇ ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ,
Ρωμ. 6,12 Λοιπόν, ας μη βασιλεύη και ας μη κυριαρχή η αμαρτία
στο θνητόν σας σώμα, ώστε να υπακούετε εις αυτήν, παρασυρόμενοι από τας
επιθυμίας του σώματος.
Ρωμ.
6,13 μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ
παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ Θεῷ ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα
δικαιοσύνης τῷ Θεῷ.
Ρωμ. 6,13 Ούτε να προσφέρετε και να κάνετε τα μέλη του σώματός
σας όργανα και όπλα της αδικίας, δια των οποίων θα σας νικά και θα σας
εξουσιάζη η αμαρτία. Αλλά να προσφέρετε τους εαυτούς σας στον Θεόν σαν
άνθρωποι, που πράγματι έχετε αναστηθή εκ των νεκρών, και τα μέλη σας να τα
προσφέρετε και αφιερώσετε στον Θεόν, δια να είναι όργανα και όπλα εις κάθε
αρετήν.
Ρωμ.
6,14 ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿
ὑπὸ χάριν.
Ρωμ. 6,14 Ετσι δε ποτέ πλέον η αμαρτία δεν θα σας υποδουλώση,
διότι δεν είσθε πλέον υπό την εξουσίαν του Νομου, ο οποίος κατεδίκαζε με την
αμαρτίαν, χωρίς όμως να δίδη την λύτρωσιν, αλλά ευρίσκεσθε εις την βασιλείαν της
χάριτος, που δίδει συγχώρησιν, ελευθερίαν και αγιασμόν.
Ρωμ.
6,15 Τί οὖν; ἁμαρτήσομεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ
χάριν; μὴ γένοιτο.
Ρωμ. 6,15 Τι λοιπόν; Εφ' όσον δεν είμεθα υπό την κυριαρχίαν
του Νομου, αλλ' ευρισκόμεθα εις την δωρεάν της χάριτος, θα αμαρτήσωμεν, αφού
είναι εύκολον να λάβωμεν άφεσιν; Μη γένοιτο!
Ρωμ.
6,16 οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν,
δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην;
Ρωμ. 6,16 Δεν γνωρίζετε ότι εις εκείνον, που προσφέρετε τους
εαυτούς σας δούλους, δια να τον υπακούετε, γίνεσθε πράγματι δούλοι με την
υπακοήν αυτήν. Δηλαδή είσθε η δούλοι υπακούοντες εις την αμαρτίαν δια να
καταλήξετε στον πνευματικόν θάνατον η δούλοι υπακούοντες στον Χριστόν, δια να
αποκτήσετε την δικαίωσιν και την αιωνίαν μακαριότητα.
Ρωμ.
6,17 χάρις δὲ τῷ Θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ὑπηκούσατε
δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς,
Ρωμ. 6,17 Αλλά, δόξα στον Θεόν, διότι ναι μεν υπήρξατε άλλοτε
δούλοι της αμαρτίας, υπηκούσατε όμως με όλην σας την ψυχήν και την καρδίαν στον
τέλειον κανόνα της αρίστης διδασκαλίας, την οποίαν έχετε διδαχθή από τους
Αποστόλους.
Ρωμ.
6,18 ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ
δικαιοσύνῃ.
Ρωμ. 6,18 Ετσι δε, αφού εγίνατε ελεύθεροι από την αμαρτίαν,
υπεδουλώθητε εις την αγιότητα και την αρετήν.
Ρωμ.
6,19 ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ
γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν,
οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν.
Ρωμ. 6,19 Χρησιμοποιώ ανθρωπίνας εικόνας και εκφράσεις εξ
αιτίας της αδυναμίας, που παρουσιάζει η ανθρωπίνη, η σαρκική ακόμη κατάστασίς
σας. Δηλαδή όπως είχατε προσφέρει τα μέλη σας δούλα εις την ακαθαρσίαν της
αμαρτίας και της ανομίας, δια να διαπράττετε την αμαρτίαν, έτσι και τώρα πρέπει
να προσφέρετε τα μέλη σας δούλα εις την αρετήν, δια να πρωχωρήσετε και
επιτύχετε την αγιότητα.
Ρωμ.
6,20 ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ
δικαιοσύνῃ.
Ρωμ. 6,20 Αλλοτε, όταν ήσθε δούλοι εις την αμαρτίαν, ήσθε μεν
ελεύθεροι ως προς την δικαίωσιν και την αρετήν, που θέλει ο Θεός,
Ρωμ.
6,21 τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ᾿ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; τὸ
γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος.
Ρωμ. 6,21 αλλά ποίον καρπόν, ποίον κέρδος και ωφέλειαν είχατε
τότε από τα έργα της αμαρτίας, δια τα οποία τώρα εντρέπεσθε κάθε φοράν που τα
ενθυμείσθε. Διότι η κατάληξις εκείνων είναι ο αιώνιος πνευματικός θάνατος.
Ρωμ.
6,22 νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ
τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον.
Ρωμ. 6,22 Τωρα δε που απεκτήσατε την ελευθερίαν και απηλλάγητε
από την δουλείαν της αμαρτίας, υπεδουλώθητε δε θεληματικά στον Θεόν, έχετε ως
καρπόν την προκοπήν εις την αγιότητα τελικόν δε και αναφαίρετον κέρδος την
αιωνίαν ζωήν.
Ρωμ.
6,23 τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ
Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
Ρωμ. 6,23 Διότι αι μεν συνέπειαι και ο μισθός της
αμαρτίας είναι ο πνευματικός θάνατος, το δε δώρον του Θεού προς εκείνους, που
τον υπακούουν, είναι η αιώνιος ζωή δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου