Ἡ Ἁγία Ἀργυρή

Ἡ Ἁγία Ἀργυρή

Ἡ ἁγία Ἀργυρή γεννήθηκε στήν Προύσσα τῆς Μ. Ἀσίας τό ἔτος 1688 ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς τό Γεώργιο καί τή Σωσάνη.

Ἦταν σεμνή καί προικισμένη μέ ἐξαιρετικές Χάρες, ὅπως τήν Πίστη, τή Φρόνηση, τήν Ὑπομονή καί τήν Ταπεινοφροσύνη.

Κάποιος πλούσιος τοῦρκος πού ζοῦσε κοντά στό σπίτι τῆς θαμπώθηκε ἀπό τήν ὀμορφιά της καί τῆς ζητοῦσε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της καί νά γίνει γυναίκα του. Ἡ Ἀργυρή ἀπέρριψε τήν πρότασή του μέ ψυχρότητα καί περιφρόνηση. Αὐτός ὅμως ἐπέμενε καί ἐνοχλοῦσε τούς γονεῖς της καί τούς ἀπειλοῦσε ὅτι θά χάσουν τή ζωή τῆς κόρης τούς ἄν δέν τοῦ τή δώσουν.

Τότε οἱ εὐλογημένοι Γονεῖς ἀναγκάζονται νά τήν παντρέψουν 17 χρονῶν, μέ ἕνα παλληκάρι, Ὀρθόδοξο Χριστιανό καί τήν ὥρα πού τελοῦνταν τό Μυστήριο τοῦ Γάμου, μέσα στήν Ἐκκλησία, ὤρμησαν σά λυσσασμένοι εἴκοσι ἀλλόθρησκοι νέοι καί ἅρπαξαν τήν Ἀργυρή μπροστά στά μάτια ὅλων καί τοῦ γαμπροῦ.

Τήν ὁδήγησαν μέ τά νυφικά της ὅπως ἦταν στολισμένη κατ' εὐθείαν στό δικαστή. Ἔξι ἄτομα τήν κατηγοροῦσαν, ὅτι παρέβηκε τήν ὑπόσχεση πού ἔδωσε δῆθεν στόν πλούσιο νέο γιά νά τόν παντρευτεῖ.

Ὁ δικαστής, πού ἦταν ὁ πατέρας τοῦ νέου, τῆς ἔθεσε τό δίλημμα: «Ἤ γίνεσαι τουρκάλα καί παντρεύεσαι τό γιό μου, ἤ πεθαίνεις στή φυλακή».

Ἡ Ἀργυρή σταθερή καί ἀτρόμητη ἀπορρίπτει τήν πρόταση καί κλείνεται στή φυλακή.

Οἱ γονεῖς τῆς τρελλοί ἀπό τήν στεναχώρια, ζητοῦν τήν παρέμβαση τοῦ Πατριάρχη καί τῆς Ἐπίσημης τουρκικῆς κυβέρνησης.

Τά διαβήματά τους παρέμειναν ἄκαρπα. Ἡ Ἀργυρή ὁδηγήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη καί κλείστηκε στίς φυλακές περιμένοντας νέα δίκη.

Περίμενε μέ ἀγωνία 2 ὁλόκληρα χρόνια καί ἡ ἀπόφαση πού βγῆκε ἐπικύρωνε τήν παλιά: Ἤ τουρκεύεις, ἤ μαραίνεσαι στίς ὑγρές φυλακές μαζί μέ τίς ἀνήθικες γυναῖκες πού τήν προτρέπουν συνεχῶς νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της γιά νά γλυτώσει τή ζωή της. Ἔτσι ἁλυσοδεμένη τήν φέρνουν στό ἄθλιο καί ἀποπνικτικό κελί της. Ἄγριοι ξυλοδαρμοί ἐπακολουθοῦν, βρισιές καί ἐξευτελισμοί γιά νά γονατίσουν τήν ἁγνή ψυχή της, ἀλλά ἀντίθετα δυναμώνει πιό πολύ ἡ πίστη της στόν Ἐσταυρωμένο. Ἀντιλαμβάνεται ὅτι τό τέλος τῆς πλησιάζει καί θέλει ὁπωσδήποτε νά Κοινωνήσει. Πῶς ὅμως;

Ἐκεῖ μέσα στή φυλακή ἦταν καί ἕνας σεβαστός Γέροντας πού ὅμως μποροῦσε νά μπαινοβγαίνει γιατί τοῦ εἶχαν ἐμπιστοσύνη.

Ἐκμυστηρεύθηκε τό μυστικό της ἡ Ἁγία Ἀργυρή καί κεῖνος σάν πραγματικός πατέρας ἔτρεξε στήν Ἐκκλησία. Ὁ ἱερέας συγκλονίσθηκε καί ἔχυσε πικρά δάκρυα, πῶς θά μποροῦσε νά βοηθήσει τή νέα.

Νά πού φώτισε ὁ Καλός Θεός. Ἔκλεισε σέ μία σταφίδα ὅσο μποροῦσε ἀπό τά Ἄχραντα Μυστήρια καί τόδωσε στό Γέροντα.

Ἐκεῖνος μέ πολύ φόβο καί εὐλάβεια πέρασε τό Λυτρωτικό Δῶρο μπροστά ἀπ' τούς φύλακες καί ἔφθασε στόν προορισμό του.

Ἡ Ἁγία Ἀργυρή συγκινημένη καί καταβεβλημένη δέχθηκε μέ ἱερή χαρά τό τελευταῖο Ἐφόδιο τῆς Ζωῆς της καί παρακάλεσε ταπεινά τόν Κύριο νά τή δεχθεῖ στήν Οὐράνια Βασιλεία του.

Τήν ἄλλη μέρα παρέδωσε τό πνεῦμα της στά χέρια τοῦ Κυρίου καί προστέθηκε στό χορό τῶν Μαρτύρων. Ἦταν 5 Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 1721 μ.Χ. Κηδεύτηκε στόν περίβολο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὁσιομάρτυρος Παρασκευῆς στό Χάσκιοϊ.

Ὁ σεβαστός Γέροντας τῆς ἀπονέμει τίς τελευταῖες τιμές, θέτοντας πάνω στόν τάφο τῆς ἕναν πέτρινο Σταυρό, τό ἔπαθλο τῆς νίκης της, ὁ Ὁποῖος σωζότανε μέχρι τήν ἐποχή τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντίνου.

Οἱ Χριστιανοί τῆς περιοχῆς θέλησαν νά κάνουν ἀνακομιδή λειψάνων τῆς Ἁγίας στίς 30 Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 1725. Κάλεσαν τόν Πατριάρχη Παΐσιο μαζί μέ τήν Ἱερά Σύνοδο νά παρευρεθεῖ στήν ἱερή τελετή. Ὅταν ἄνοιξαν τόν τάφο, ἔμειναν ὅλοι ἔκθαμβοι γιατί τό σῶμα τῆς παρέμεινε ἀκέραιο καί σκόρπιζε γύρω μία εὐχάριστη εὐωδία. Ὁ Πατριάρχης ὤρισε νά τεθεῖ τό Λείψανο σέ πολυτελῆ λάρνακα μέσα στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἄγ. Γεωργίου στήν Κωνσταντινούπολη καί νά γιορτάζεται ἐπίσημα ἀπό ὅλο τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανικό κόσμο σάν Ἁγία, στίς 30 Ἀπριλίου.

Ἀπολυτίκιον (ὡς πρός τό ταχύ προκατάλαβε)

Τυράννους κατήσχυνας ἐν τοῖς βασάνοις σεμνή, δειχθεῖσα πολυάθλε, ὥσπερ ἀδάμας στερρός, Χριστοῦ μάρτυς ἔνδοξε, ἔδειξας ἐναθλοῦσα πρός Χριστόν τόν Σωτήρα, ἔρωτα τέ καί ζῆλον καί ἀκόρεστον πόθον, δί' ὁ σέ Ἀργυρή, αὐτός ἀξίως ἐδόξασε.