ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ

Μὴ φοβᾶσαι νὰ εἶσαι σταθερὴ μαζί μου. Αὐτὸ θὰ μὲ κάνει νὰ νοιώθω περισσότερη σιγουριά.

Μὴ μὲ κάνεις νὰ νοιώθω μικρότερος ἀπ’ ὅ,τι εἶμαι. Αὐτὸ μὲ σπρώχνει νὰ παριστάνω καμιά φορά τὸν «σπουδαῖο».

Μὴ μὲ ἀγνοεῖς ὅταν σου κάνω ἐρωτήσεις. Γιατί θ’ ἀνακαλύψεις πὼς θ’ ἀρχίσω νὰ παίρνω πληροφορίες ἀπὸ ἄλλες πηγές.

Μὴ μὲ παραχαϊδεύεις! Ξέρω πολὺ καλὰ πὼς δὲν πρέπει νὰ μοῦ δίνεις ὁτιδήποτε σου ζητῶ. Σὲ δοκιμάζω γιὰ νὰ δῶ.

Μὴν ξεχνᾶς πὼς δὲν θὰ μπορέσω ν’ ἀναπτυχθῶ χωρὶς πολλὴ κατανόηση καὶ ἀγάπη. Αὐτὸ ὅμως δὲ χρειάζεται νὰ τὸ πῶ. Ἔτσι δὲν εἶναι;