Ι.Μ. ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΡΕΝΤΙΝΑΣ (Ν. ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ)

Μέσα σε δασώδη πλαγιά της οροσειράς της Πίνδου, σε απόσταση 7 χιλιομέτρων από το χωριό Ρεντίνα, είναι κτισμένη η Ι. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Κατά την περιγραφή του Θεσσαλιώτιδος Ιεζεκιήλ, η Μονή αποτελείται από «μέγα τετράπλευρο (υψηλό περίβολο) στο μέσο του οποίου υπάρχει περικαλλής Ναός, που έχει στα δεξιά του Νάρθηκα, δύο παρεκκλήσια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και Αγίου Νικολάου και του Τιμίου Προδρόμου, ενώ αριθμούσε περισσότερα από 50 κελλιά». Σήμερα, από τις τέσσερις πτέρυγες κελλιών, σώζονται μόνο η ανατολική και η δυτική.Το Καθολικό είναι περικαλλής Ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, αθωνικού τύπου, με τρούλο. Κτίσθηκε το 1579 και ανακαινίσθηκε το 1640. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο, χρυσοποίκιλτο, υψηλής τέχνης. Οι τοιχογραφίες του κυρίως Ναού χρονολογούνται το 1662, ενώ του Νάρθηκα το 1676. Ιστορήθηκαν «δια χειρός Ιωάννου αγιογράφου επί Ηγουμένου Θεωνά Ιερομονάχου».Ανάμεσα στα κελλιά και παραπλεύρως του ηγουμενείου υπάρχει καμαροσκέπαστο παρεκκλήσιο του Τιμίου Σταυρού, αγιογραφημένο, με επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο, ενώ κάτω από αυτό υπάρχει θολωτή κρύπτη, όπου φυλάσσονταν τα τιμαλφή και τα κειμήλια της Μονής. Κατά την παράδοση, στην κρύπτη λειτουργούσε κρυφό σχολείο.Κατά την Τουρκοκρατία, η Μονή είχε μεγάλη φήμη και πλούτο. Είχε ακόμη και μετόχιο στη Μόσχα, που της προσέδωσε την επωνυμία «το Ρωσικόν». Την εποχή εκείνη αριθμούσε περισσότερους από 50 μοναχούς και διέθετε πλήθος πολύτιμων αμφίων και ιερών σκευών. Δυστυχώς όμως, επειδή παρέμενε κλειστή για πολλά χρόνια, εκλάπη όλος ο πλούτος της.Στο χώρό της, εκτός από κρυφό σχολείο, λειτουργούσε επίσης νοσοκομείο για τους απόρους των γειτονικών χωριών, ενώ στα μέσα του 18ου αιώνος Σχολή Ελληνικών γραμμάτων, που διατηρούσε σημαντική βιβλιοθήκη. Κατά την Επανάσταση του 1821 υπήρξε ορμητήριο εθνικών αγώνων και κινημάτων, με αποτέλεσμα να υποστεί από τους Τούρκους σημαντικές καταστροφές.Το 1927 επανιδρύθηκε από το Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Ιεζεκιήλ, ενώ μέχρι τότε υπήρξε μετόχιο της Μονής Κορώνης.Η Μονή πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και στις 22 Μαρτίου, του Αγίου Βασιλείου Πρεσβυτέρου Αγκύρας, η Τιμία Κάρα του οποίου θησαυρίζεται στη Μονή. Εκεί σήμερα εγκαταβιώνει διμελής γυναικεία αδελφότητα, η οποία, με την αρωγή κλήρου και λαού, επιμελείται την ανακαίνισή της.