ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΦΥΑΔΕΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Προλογικό

Σὲ προηγούμενο τεῦχος ἀναφερθήκαμε στοὺς "Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ" καὶ δείξαμε τὶς πλάνες τους καὶ τὸ χάσμα ποὺ τοὺς χωρίζει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Σὲ τοῦτο τὸ τεῦχος θὰ παρουσιάσουμε σὲ πολὺ γενικὲς γραμμὲς τὶς προτεσταντικὲς αἱρέσεις καὶ παραφυάδες ποὺ δροῦν στὴ χώρα μας καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ παραπλανήσουν τοὺς ὀρθόδοξους Ἕλληνες, διαστρέφοντας τὴν ἀλήθεια τῆς πίστης μας. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ κομιστὲς τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν εἶναι οἱ ψευδοπροφῆτες ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι, ὅπως εἶπεν ὁ Κύριος, "ἔρχονται πρὸς ὑμας ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δὲ εἰσὶ λύκοι ἅρπαγες" (Μάτθ. 7, 15).

1.Ὁ Προτεσταντισμὸς (Διαμαρτυρόμενοι ἢ Εὐαγγελιστὲς)

Ὁ Προτεσταντισμὸς εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς Μεταρρύθμισης ποὺ ἔγινε στοὺς κόλπους τῆς παπικῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸ 16ο αἰώνα καὶ προῆλθε ἀπὸ τὴν ἀγανάκτηση ἱερέων καὶ καθηγητῶν Πανεπιστημίου κατὰ τοῦ Πάπα, ὁ ὁποῖος μέσω τῶν μοναχῶν πουλοῦσε συγχωροχάρτια στοὺς πιστούς. Πρῶτος ἀντέδρασε σ' αὐτὸ τὸ ἐμπόριο ὁ Λούθηρος, ἱερέας καὶ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βυτεμβέργης, καὶ τὸν ἀκολούθησαν ὁ Ζβίγγλιος καὶ ὁ Καλβίνος. Ἡ Μεταρρύθμιση ἀρχικὰ εἶχε ὡς σκοπὸ τὴν ἀνανέωση τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι τὴ δημιουργία νέας Ἐκκλησίας, ἦταν μία ἀντίδραση- διαμαρτυρία κατὰ τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, τοῦ παπικοῦ συγκεντρωτισμοῦ καὶ τῆς καταπιεστικῆς κηδεμονίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας στὸν ἄνθρωπο. Ὅμως ἀντὶ οἱ διαμαρτυρόμενοι γιὰ τὶς ὑπερβάσεις καὶ τὰ λάθη τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας νὰ ἐπιστρέψουν στὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, δημιούργησαν τὴ δική τους "Ἐκκλησία" καὶ ἀπὸ ἀντίδραση πρὸς τὴν παπικὴ προχώρησαν σὲ ἀκρότητες ἀπορρίπτοντας ἢ ἀλλοιώνοντας οὐσιαστικὰ σημεῖα τῆς χριστιανικῆς πίστης. Ἂς δοῦμε μερικὲς ἀπὸ τὶς πλάνες τους:

Α) Ἡ Ἐκκλησία γιὰ τοὺς Προτεστάντες νοεῖται ὡς ἕνας διαρκῶς μεταρρυθμιζόμενος ὀργανισμός. Συνέπεια αὐτοῦ εἶναι ἡ ἐμφάνιση πολλῶν διασπαστικῶν τάσεων στὸ σῶμα τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ἔτσι ὥστε νὰ δημιουργηθοῦν καὶ νὰ ὑπάρχουν σήμερα στοὺς κόλπους τοῦ πολλὲς "Ἐκκλησίες".

Β) Μοναδικὴ πηγὴ τῆς πίστεως γιὰ τοὺς Διαμαρτυρομένους εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ ὁποία ἑρμηνεύεται κατὰ γράμμα καὶ γίνεται τὸ ὕψιστο κριτήριο, ἡ μοναδικὴ αὐθεντία ποὺ μπορεῖ νὰ ἐγγυηθεῖ τὴ βίωση τῆς ἀλήθειας, ὡς ἡ ἔκφραση τοῦ ἴδιου του λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὅμως ἀφενὸς κατὰ τὴν ἑρμηνεία τῆς Γραφῆς οἱ Προτεστάντες φτάνουν σὲ ἀκραία συμπεράσματα καὶ ἀφετέρου ἡ ἱερὰ Παράδοση μειώνεται ἢ καὶ ἀπορρίπτεται.

Γ) Βασικὴ ἀρχὴ τοῦ Προτεσταντισμοῦ εἶναι ἐπίσης ὅτι μόνο ἡ πίστη καὶ ἡ χάρη σώζουν. Ἀπορρίπτεται δηλαδὴ κάθε δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπου ὡς συνεργοῦ τοῦ Θεοῦ στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας, ἀφοῦ, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Προτεσταντῶν, τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα διέφθειρε ριζικὰ τὸν ἄνθρωπο.

Δ) Ἀπὸ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ὁ Προτεσταντισμὸς δέχεται μόνο τὸ Βάπτισμα καὶ τὴ Θ. Εὐχαριστία, ἐνῶ δὲ δέχεται ὡς μυστήρια τὸ γάμο, τὸ εὐχέλαιο, τὸ χρίσμα, τὴν ἐξομολόγηση καὶ τὴν ἱεροσύνη. Ἀλλὰ καὶ ὡς πρὸς τὸ Βάπτισμα καὶ τὴ Θ. Εὐχαριστία, οἱ Προτεστάντες διαφοροποιοῦνται ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία. Γιὰ τὸ Βάπτισμα τὸ μόνο οὐσιῶδες γιὰ τοὺς Προτεστάντες εἶναι ὅτι γίνεται "δὶ' ὕδατος εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος" ἐνῶ κάποιες προτεσταντικὲς ὁμάδες μιλοῦν γιὰ "βάπτισμα τοῦ ἁγίου Πνεύματος", ἕνα εἶδος πρόσθετου "μυστηρίου".

Ὡς πρὸς τὴ Θ. Εὐχαριστία δὲ δέχονται τὴ μεταβολὴ μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ οὔτε πιστεύουν πὼς εἶναι θυσία, ἀλλὰ ἑρμηνεύουν ἐντελῶς συμβολικὰ τὰ λόγια του Κυρίου ὅτι "τοῦτο ἐστι τὸ Σῶμα μου καὶ τοῦτο ἐστι τὸ Αἷμα μου". Ἀντίθετα στὴν Ὀρθοδοξία πιστεύουμε ὅτι ἡ Θ. Εὐχαριστία εἶναι κοινωνία τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου. Γι' αὐτὸ κάθε φορᾶ ποὺ ἕνας ὀρθόδοξος χριστιανὸς πλησιάζει τὸ Ποτήριο τῆς Εὐχαριστίας εἶναι σὲ θέση νὰ πεῖ: "Τοῦ δείπνου Σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνὸν μὲ παράλαβε".

Ε) Οἱ Προτεστάντες ἀρνοῦνται τὴν τιμὴ στὴν Παναγία, διότι, ὅπως ὑποστηρίζουν, τιμώντας τὴν Παναγία ὑποτιμοῦν τὸ Χριστό, ποὺ εἶναι ὁ μοναδικὸς μεσίτης ἀνάμεσα στὸ Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο, ἐνῶ ἡ Παναγία, λένε, δὲ μπορεῖ νὰ δέχεται τὶς αἰτήσεις τῶν πιστῶν, γιατί δὲν εἶναι πανταχοῦ παροῦσα. Ἐπίσης οἱ Εὐαγγελιστὲς δὲ δέχονται τὴν ἀειπαρθενία τῆς Θεοτόκου. Γιὰ τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς Ἁγίους πιστεύουν ὅτι δὲ μποροῦν νὰ πρεσβεύουν στὸ Θεὸ ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι οἱ Ἅγιοι δὲν ἔχουν θαυματουργικὴ δύναμη, ἀφοῦ μπορεῖ νὰ ζοῦν βέβαια στὸν οὐρανό, δὲν ἔχουν ὅμως θαυματουργικὲς ἰδιότητες. Ἀπέναντι σ' ὅλες αὐτὲς τὶς κακοδοξίες ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἀντιτάσσει τὴν ἴδια τὴ Γραφὴ καὶ τὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων της, ἀπ’ ὅπου καταδεικνύεται τὸ ἀειπάρθενό της Παναγίας .Κατὰ τὴν ὀρθόδοξη Παράδοση τόσο ἡ Παναγία ὅσο καὶ οἱ Ἅγιοι ἔχουν εἰσέλθει στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἡ Παναγία παρίσταται "ἐκ δεξιῶν" του Υἱοῦ της καὶ πρεσβεύει ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων ἐνῶ οἱ Ἅγιοι "συμβασιλεύουσι τῷ Σωτηρι εἰς τοὺς αἰώνας", παραμένουν Ἅγιοι "εἰς τὸ διηνεκές", εἶναι τόπος κατοικίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὸ θεῖο φῶς καὶ καταλαμπρύνονται ἀπὸ τὴ δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἔτσι οἱ Ἅγιοι παρίστανται μὲ παρρησία ἐνώπιόν του Θεοῦ καί, ἐπειδὴ ἀναδείχθηκαν ἀγαθοί, πράοι, ἁγνοί, καθαροὶ καὶ ζηλωτὲς τοῦ Χριστοῦ, μποροῦν νὰ πρεσβεύουν γιὰ τοὺς ἀνθρώπους.

ΣΤ) Ἡ νηστεία γιὰ τοὺς Προτεστάντες δὲν ἐξυπηρετεῖ τίποτε καὶ γι' αὐτὸ δὲν τὴν τηροῦν. Αὐτὸ βέβαια σαφέστατα εἶναι ἀντίθετο πρὸς τὴ παράδειγμα τοῦ ἴδιου του Χριστοῦ, ποὺ ,ὅπως ἡ Καινὴ Διαθήκη ἀναφέρει, νήστεψε σαράντα μέρες στὴν ἔρημο.

Ζ) Ἀρνητικὴ εἶναι καὶ ἡ στάση τοὺς ἀπέναντι στὶς εἰκόνες καὶ τὰ ἱερὰ λείψανα. Θεωροῦν ὅτι ἡ τιμὴ στὶς εἰκόνες δὲν ἀποτελεῖ τιμὴ πρὸς τὸ Θεό, ἀλλ' ὅτι ἡ ἀποδίδεται στὴν ὕλη, δηλαδὴ στὸ ξύλο καὶ στὰ χρώματα. Αὐτὸ ἔρχεται σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὴ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, κατὰ τὴν ὁποία "ἡ τιμὴ τῆς εἰκόνος ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει" (Δαμασκηνός).Εἰκονίζοντας τὸ Χριστὸ ἡ Ἐκκλησία διακηρύσσει ὅτι ἡ Ἐνανθρώπηση, ἡ Σάρκωση τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀναμφισβήτητη ἀλήθεια. Σύμφωνα μὲ τὸ "Συνοδικό" της Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, "ἐν ταῖς εἰκόσιν ὀρωμεν τὰ ὑπὲρ ἠμων τοῦ Δεσπότου πάθη, τὸν σταυρόν, τὸν τάφον, τὸν Ἅδην νεκρούμενον καὶ σκυλευόμενον…"Οἱ εἰκόνες τῶν Ἁγίων ἐξάλλου φανερώνουν ὅτι οἱ 'Ἅγιοι βίωσαν τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ἔχουν τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ γι' αὐτὸ εἶναι παρόντες στὶς εἰκόνες τους καὶ θαυματουργοῦν. Ὅσον ἀφορᾶ τὴν τιμὴ στὰ λείψανα τῶν ἁγίων, ἡ Ἐκκλησία μᾶς πιστεύει ὅτι ἡ ἁγιότητα καὶ ἡ θέωση δὲν ἀναφέρονται μόνο στὴν ψυχὴ ἀλλὰ καὶ στὸ σῶμα. Ἑπομένως ἡ χάρη ποὺ ἐνοικεῖ στοὺς ἁγίους ἐπεκτείνεται καὶ στὰ ἱερὰ λείψανά τους, τὰ ὁποία γι' αὐτὸ τὸ λόγο εἶναι θαυματουργά.

Η) Ἀπορρίπτουν ἐπίσης οἱ Προτεστάντες τὰ μνημόσυνα, διότι, καθὼς πιστεύουν, ἡ δικαίωση ἢ ὄχι τῶν ἀνθρώπων μετὰ τὸ θάνατο δίνεται κατὰ χάρη στὸν ἄνθρωπο, ἀνάλογα μὲ τὴν πίστη του. Γι' αὐτὸ καὶ ἡ προσευχὴ τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἐπηρεάζει τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ βέβαια εἶναι ἀντίθετο πρὸς τὴν ἱερὰ Παράδοση ,ἀπὸ τὴν ὁποία εἶναι ἀποκομμένοι οἱ Προτεστάντες. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ ξεκινοῦν καὶ οἱ περισσότερες ἀπὸ τὶς πλάνες τους. Γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους ἡ ἱερὰ Παράδοση εἶναι συνέχεια τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι ἡ ἁλυσίδα ποὺ μᾶς κρατάει ἑνωμένους μὲ τὴν πρώτη Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Ἐξάλλου ποῦ θὰ εὕρισκαν τὸ εὐαγγέλιο οἱ ἴδιοι οἱ Προτεστάντες, ἂν δὲν μᾶς τὸ παρέδιδε ἡ πρώτη Ἐκκλησία καὶ δὲν τὸ διέσωζαν οἱ Πατέρες."Μείνετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις", λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Β'Τίμ. 2,15).

Ἀπὸ ὅλα τὰ προηγούμενα εἶναι σαφὲς ὅτι:

1) Ὁ ὅρος "Ἐκκλησία" μόνο καταχρηστικὰ χρησιμοποιεῖται στὸν Προτεσταντισμό, ἀφοῦ ὑπάρχουν δεκάδες "Ἐκκλησίες", δὲν ὑπάρχει ὅμως ἀληθινὴ Ἐκκλησία.

2) Βασικὰ σημεῖα τῆς διδασκαλίας τοὺς ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν πίστη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (τιμὴ πρὸς τὴν Παναγία,τοὺς ἁγίους, τοὺς ἀγγέλους τὶς εἰκόνες κ.λ.π.). Ὑπ' αὐτὴ τὴν ἔννοια οἱ Προτεστάντες ἀκολουθοῦν τὴν αἵρεση τοῦ Νεστορίου καὶ τῶν εἰκονομάχων, τοὺς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἔχει καταδικάσει σὲ οἰκουμενικὲς Συνόδους

3) Ἀπορρίπτοντας τὰ μυστήρια ἢ διαστρέφοντας τὸ νόημά τους ὁ Προτεσταντισμὸς στερεῖ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἁγιαστικὴ χάρη τοῦ Πνεύματος, δηλαδὴ τὴ δυνατότητα τῆς σωτηρίας.

Θὰ ἀναφερθοῦμε τώρα σὲ δύο προτεσταντικὲς παραφυάδες ποὺ δροῦν στὴ χώρα μας καὶ στὴν πόλη μας, τὸ Ἡράκλειο: τοὺς Ἀντβεντιστὲς καὶ τοὺς Πεντηκοστιανούς.

 Α. Ἀντβεντιστὲς

Πρόκειται γιὰ μία ὁμάδα προτεσταντικὴ μὲ χιλιαστικὲς ἰδέες, ποὺ ἱδρύθηκε τὸν περασμένο αἰώνα στὴν Ἀμερική. Τὸ ὄνομά τους τὸ πῆραν ἀπὸ τὴ λατινικὴ λέξη adventus, ποὺ σημαίνει ἔλευση, ἐπιστροφή, γιατί πιστεύουν πὼς ὁ Χριστὸς θὰ ἔλθει σύντομα. Διακρίνονται σὲ ἁπλοὺς ἀντβεντιστὲς καὶ "ἀντβεντιστὲς τῆς ἕβδομης ἡμέρας", οἱ ὁποῖοι ὀνομάζονται καὶ Σαββατιστές, ἐπειδὴ τηροῦν τὸ Σάββατο ἀντὶ γιὰ τὴν Κυριακή. Οἱ κακοδοξίες τοὺς εἶναι οἱ παρακάτω: α) Δὲν καθορίζουν ἂν ἡ πηγὴ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ Πατὴρ ἢ ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱὸς β) Πιστεύουν ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία εἶναι κοντὰ γ)Τονίζουν ἰδιαίτερα τὴν τήρηση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου, ὅπως οἱ Ἑβραῖοι δ) Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καταστρέφεται μαζὶ μὲ τὸ σῶμα, δὲν εἶναι δηλαδὴ ἀθάνατη ἐ) Κάνουν λόγο γιὰ χιλιετῆ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ στ) Δὲν πιστεύουν ὅτι ὁ Χριστὸς κατέβηκε στὸν Ἅδη καὶ κήρυξε τὴ μετάνοια στὶς ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων ζ) Ἀπὸ τὰ μυστήρια οἱ ἀντβεντιστὲς δέχονται τὸ Βάπτισμα καὶ τὴ Θ. Εὐχαριστία.

 Β. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ

Ἡ "Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς" ἢ "Πεντηκοστιανῆ Κίνηση" εἶναι αὐτὴ ποὺ κυρίως ἔχει ἁπλώσει τὰ πλοκάμια της στὴ χώρα μας μὲ τὶς διάφορες ἐπιμέρους ὁμάδες καὶ "ἐκκλησίες" της. Ἡ "Πεντηκοστιανὴ Κίνηση", ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ ἐμφανίστηκε στὸ Λονδίνο τὸ 1822, ὀνομάστηκε ἔτσι γιατί συνδέει τὸν ἑαυτό της μὲ τὴν Πεντηκοστή, ὅταν δηλαδὴ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κατῆλθε στοὺς μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Μιλοῦν γιὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἔχουν εἰδικὰ αὐτοί, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ πρῶτο ποὺ μνημονεύουν εἶναι αὐτὸ τῆς γλωσσολαλιᾶς. Ἡ "Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς" δὲν παρουσιάζει ἑνιαία διδασκαλία, διότι μεταξὺ τῶν διαφόρων ὁμάδων τῆς ὑπάρχουν πολλὲς καὶ μεγάλες διαφορές.

Τὰ βασικὰ σημεῖα τῆς διδασκαλίας τοὺς συνοψίζονται στὰ παρακάτω:

Ά) Μόνη πηγὴ πίστης εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ ὁποία ἑρμηνεύεται κατὰ γράμμα. Β) Στὸ κέντρο τοῦ ἐνδιαφέροντος βρίσκεται ἡ ἐμπειρία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στὸ "βάπτισμα μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα", ὅπως τὸ ὀνομάζουν, ὁ ἄνθρωπος, λένε, γίνεται ὄργανο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἐκδηλώνει τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ εἶναι ἡ γλωσσολαλιά, ἡ προφητεία, θεραπεῖες ἀσθενῶν καὶ ἄλλα ὑπερφυσικὰ φαινόμενα. Γ) Τὸ Βάπτισμα μὲ νερὸ δὲν ἀποτελεῖ σωτηρία' ἡ σωτηρία προηγεῖται τοῦ Βαπτίσματος. Στὶς περισσότερες πεντηκοστιανὲς κοινότητες ὁ νηπιοβαπτισμὸς ἀπορρίπτεται. Δ) Κύριο μέλημα τῶν πεντηκοστιανῶν εἶναι ἡ συγκρότηση τῆς "ἀληθινῆς Ἐκκλησίας". Ὅλες οἱ ἄλλες χριστιανικὲς Ἐκκλησίες ἢ ὁμολογίες ἀπορρίπτονται καὶ ταυτίζονται μὲ τὴν " πόρνη Βαβυλώνα", ἀπὸ τὴν ὁποία πρέπει νὰ φύγουν "τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ". Ε) Τὸ ἐνθουσιαστικὸ στοιχεῖο κυριαρχεῖ ἀπόλυτα στοὺς Πεντηκοστιανοὺς ἐνῶ ἀπὸ τὰ βασικὰ χαρακτηριστικά της αἱρέσεως εἶναι ἡ γλωσσολαλιά, τὰ ὁράματα, οἱ ἐκστάσεις, ἡ ἀποφυγὴ χρησιμοποιήσεως τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης καθὼς καὶ ἡ ἀπόρριψη κάθε κοσμικοῦ στοιχείου. Γι' αὐτὸ καὶ ἔχουν πολὺ μικρὴ ἐκτίμηση στὴ μόρφωση. ΣΤ) Τὸ ἕνα δέκατο ἀπὸ τὰ εἰσοδήματά τους τὰ προσφέρουν στὴν κοινότητα γιὰ ἔκδοση βιβλίων, φυλλαδίων, ἱεραποστολὴ καὶ διάφορες ἄλλες ἐκδηλώσεις.

Οἱ σπουδαιότερες πεντηκοστιανὲς "Ἐκκλησίες" ποὺ δροῦν στὴν Ἑλλάδα εἶναι: α) Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς β) Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ γ) Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Πεντηκοστῆς δ) Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Προφητείας ἐ) Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τοῦ πλήρους Εὐαγγελίου στ) Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ζ) Ἐλευθέρα Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς ἡ) Ζωντανὴ Μαρτυρία θ) Μάχαιρα τοῦ Πνεύματος ἰ) Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία Ἀποστολικῆς πίστεως ια)Ἀντιτριαδικὲς πεντηκοστιανὲς Ὁμάδες κ.α.

Ἰδιαίτερη ἀναφορὰ πρέπει νὰ γίνει στὶς ἀντιτριαδικὲς ὁμάδες τῶν Πεντηκοστιανῶν, τὶς ὁμάδες δηλαδὴ ποὺ τάσσονται ἐναντίον τοῦ δόγματος τῆς Ἁγίας Τριάδος, διότι καὶ οἱ πιὸ ἐπικίνδυνες εἶναι καὶ μεγάλη δραστηριότητα ἀναπτύσσουν στὴ χώρα μας καὶ εἰδικὰ στὴν Κρήτη καὶ τὴν πόλη μας, τὸ Ἡράκλειο. Ἡ ὁμάδα ποὺ δρᾶ στὴν πόλη μᾶς εἶναι ἡ "Κοινωνία τῶν Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ", ὅπως ὀνομάζεται (ἄλλα ὀνόματά της εἶναι "Κοινωνία Μαθητῶν Σωτῆρος Χριστοῦ, Ἀναγεννημένοι Χριστιανοί, Ἐκκλησία Ἀναγεννημένων Χριστιανῶν, Ἀνανεωμένοι Χριστιανοί). Ἡ ὁμάδα αὐτή, ποὺ ἀποτελεῖ παράρτημα τῆς ἀμερικανικῆς κίνησης Jesus only, ὀργανώθηκε ἀπὸ τὸ Θέμη Κουλούρη, ὁ ὁποῖος ἐμφανίστηκε στὸ Ἡράκλειο τὸ 1981 σταλμένος ἀπὸ τὴν ἀμερικανικὴ πεντηκοστιανὴ ὀργάνωση Jesus only, καὶ ἵδρυσε τὸ σωματεῖο μὲ τὸ ὄνομα "Κοινωνία τῶν Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ". Ἡ διδασκαλία τῆς αἱρετικῆς αὐτῆς ὁμάδας εἶναι σαφῶς ἀντιτριαδική. Ἀπορρίπτεται ὁ νηπιοβαπτισμὸς , ἡ ἱεροσύνη, ἡ τιμὴ καὶ ἡ ἀειπαρθενία τῆς Θεοτόκου, ἡ τιμὴ πρὸς τοὺς Ἁγίους καὶ τὶς εἰκόνες ἐνῶ ὁ "Δεῖπνος τοῦ Κυρίου" ἀποτελεῖ ἁπλὴ "ἀνάμνηση" καὶ ὄχι κοινωνία τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου. Πιστεύουν ἀκόμη στὰ "σημεῖα" ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ "βάπτισμα" μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα (γλωσσολαλιά, προφητεία, θεραπεῖες). Ἐλάχιστη προσφορὰ τῶν μελῶν στὴν ὁμάδα εἶναι ἡ "δεκάτη", δηλαδὴ τὸ ἕνα δέκατο τῶν ἐσόδων τους. Κανονικὰ ὅμως ὅλα τὰ ὑπάρχοντα (μισθοί, ἀγροτικὰ προϊόντα, εἰσοδήματα, ταλέντα καὶ ἱκανότητες) ἀνήκουν στὸ Θεό, δηλαδὴ στὴν ὁμάδα.

Γ. Κριτικὴ

Ὅλα τὰ προηγούμενα δείχνουν καθαρὰ πόσο πολὺ βυθισμένη στὸ ψεῦδος τῆς αἱρέσεως εἶναι οἱ Πεντηκοστιανοὶ καὶ γενικὰ οἱ Προτεστάντες. Συνοψίζουμε:

Δὲν ἔχουν βάπτισμα (διότι δὲν ἔχουν ἱερεῖς), δὲν ἔχουν ἐξομολόγηση. Ἡ Θεία Εὐχαριστία ποὺ τελοῦν εἶναι μάταιη, ἀφοῦ δὲν πιστεύουν ὅτι ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος εἶναι σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Δὲν ἔχουν τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος, γι' αὐτὸ δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅμως οἱ αἱρετικοὶ Πεντηκοστιανοὶ θέλουν νὰ φέρουν ἐπάνω τους τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὸ δικό τους ἀνόητο τρόπο: κυλίονται στὸ ἔδαφος καὶ βγάζουν ἄναρθρες καὶ ἀνόητες κραυγὲς σὰν νευρασθενεῖς. Ἄλλα μυστήρια δὲν ἔχουν καὶ κυρίως δὲν ἔχουν τὸ μυστήριο τῆς Ἱεροσύνης. Γι' αὐτὸ καὶ κατηγοροῦν μὲ λύσσα καὶ δολιότητα τοὺς ὀρθόδοξους ἱερεῖς, πλάθοντας πολλὲς φορὲς φανταστικὲς συκοφαντίες ἐναντίον τους καὶ παραμορφώνοντας τὰ γεγονότα.

Καὶ δύο λόγια γιὰ τὶς ἐμπειρίες τῶν Πεντηκοστιανῶν καὶ τὴ γλωσσολαλιά. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ βρισκόμενοι σὲ μία αἴθουσα προσεύχονται σκυφτοὶ καὶ ξαφνικὰ σηκώνουν τὰ κεφάλια, ὑψώνουν τὰ χέρια καὶ μὲ ἔξαψη φωνάζουν διάφορες φράσεις ὅπως "Ἀλληλούια", "Αἰνεῖτε τὸν Κύριον". Τὰ πρόσωπά τους εἶναι ἐκστασιασμένα. Ὅταν σταματήσουν οἱ φωνές, κάποιος ἀρχίζει νὰ μιλάει μία γλώσσα ποὺ κανεὶς δὲν καταλαβαίνει. Οἱ ἐκστασιακὲς αὐτὲς ἐκδηλώσεις ποὺ καλοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐξέλθει ἀπὸ τὸν ἑαυτὸ τοῦ εἶναι κατὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη ἐκδήλωση κακοῦ πνεύματος. Ἐξάλλου οἱ ἐμπειρίες καὶ οἱ ἐκδηλώσεις αὐτὲς εἶναι ἀποτέλεσμα ὑποβολῆς καὶ συγκεκριμένης ψυχολογικῆς τεχνικῆς, μὲ τὴν ὁποία ἀσκεῖται ψυχολογικὴ πίεση στὰ μέλη αὐτῶν τῶν ὁμάδων κατὰ τὴν ὥρα τῶν συναθροίσεών τους. Ὅσον ἀφορᾶ τὴ γλωσσολαλιά, ὅτι δηλαδὴ κάποιος ἄνθρωπος κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς μιλάει μία γλώσσα ποὺ κανεὶς δὲν καταλαβαίνει, τὴν ὁποία οἱ Πεντηκοστιανοὶ θεωροῦν χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θὰ πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ αὐτὸ ποὺ ἀναφέρεται στὴν Καινὴ Διαθήκη γιὰ τοὺς Ἀποστόλους. Οἱ Ἀπόστολοι κατὰ τὴν Πεντηκοστὴ μίλησαν διάφορες γλῶσσες καὶ ὁ κάθε ἀκροατὴς ἄκουγε τὸ λόγο τους στὴ δική του διάλεκτο, ὅλοι δηλαδὴ τοὺς καταλάβαιναν. Ἀντίθετα, οἱ "γλῶσσες" ποὺ μιλοῦν οἱ Πεντηκοστιανοὶ εἶναι ἄναρθρες καὶ ἀκατανόητες κραυγές. Τέλος, τὰ μέλη τῆς ὀργάνωσης προσφέροντας τὰ εἰσοδήματά τους στοὺς ἀρχηγοὺς τῆς ὀργάνωσης πέφτουν ἀσφαλῶς θύματα ἐκμετάλλευσης.

2. Χριστιανικὴ Ὀργάνωση Εἰρήνης ( Χ. Ο. Ε.)

Ἡ αὐτοαποκαλούμενη "Χριστιανικὴ Ὀργάνωση Εἰρήνης" ἱδρύθηκε τὸ 1959 ἀπὸ τὸ Στυλιανὸ Γιαννετάκη μὲ τὴ βοήθεια τοῦ γαμβροῦ τοῦ Ν. Μουτσάκη καὶ τοῦ κουμπάρου τοῦ Α. Χασιώτη. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς Χ.Ο.Ε. ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ Σ. Γιαννετάκης μὲ ἀποκάλυψη καὶ ἰδιαίτερη κλήση τοῦ Χριστοῦ ἀνέλαβε τὴν ἵδρυση ὀργανώσεως καὶ ἔγινε κήρυκας τοῦ θείου λόγου, παρόλο ποὺ οἱ γραμματικές του γνώσεις εἶναι περιορισμένες. Ἡ ἀνεπάρκειά του αὐτή, ὑποστηρίζουν οἱ ὀπαδοί του, ἀναπληρώνεται ἀπὸ τὴν ἄμεση καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τί εἶναι ὅμως ἡ Χ.Ο.Ε; Σύμφωνα μὲ ὅσα οἱ ἀνήκοντες στὴν Ὀργάνωση αὐτὴ ὑποστηρίζουν, ἡ Χ.Ο.Ε. εἶναι ἐθνικοθρησκευτικὸ σωματεῖο ποὺ διέπεται ἀπὸ πίστη στὴν πατρίδα καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Οἱ βασικές τους ἀρχὲς διατυπώνονται ἀπὸ τοὺς ἴδιους ὡς ἑξῆς: "1.Συμμετοχὴ εἰς τὴν Μυστηριακὴν Ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας μᾶς 2.Γραφικὴ κατάρτισις διὰ τῆς μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἐν συνδυασμῶ πρὸς τὴν Ὑμνολογίαν τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὴν μελέτην τῶν Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, καὶ 3.Μελέτη καὶ ἐπίκλησις, διὰ τὸν φωτισμόν μας, τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας".

Ἂν κανεὶς μείνει στὰ παραπάνω, ἀσφαλῶς θὰ νομίσει ὅτι ἡ Χ.Ο.Ε. δὲν παρουσιάζει τίποτε τὸ ἀξιόμεμπτο. Ὡστόσο ὅσα πιστεύουν καὶ διδάσκουν εἶναι γεμάτα κακοδοξίες, γι' αὐτὸ καὶ κάθε ὀρθόδοξος χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι προσεκτικὸς ἀπέναντι σ' αὐτὴ τὴν Ὀργάνωση. Ἂς δοῦμε μερικὲς ἀπὸ τὶς κακοδοξίες τους:

1.      Η Χ.Ο.Ε. θεωρεῖ ὅτι εἶναι ἡ γέφυρα ποὺ ὁρίστηκε ἀπὸ τὸ Θεό, γιὰ νὰ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴν Ἐκκλησία. Ἔτσι ὅμως παρουσιάζει τὴν Ἐκκλησία ἀνίκανη νὰ προσελκύει τοὺς ἀνθρώπους στοὺς κόλπους της.

2.      Οἱ ἱδρυτὲς τῆς Ὀργάνωσης θεωροῦν τοὺς ἑαυτοὺς τοὺς χαρισματούχους, ὅτι δηλαδὴ κατευθύνονται κατ' εὐθείαν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅτι εἶναι θεόπνευστοι, ὅτι ἔχουν τὸ χάρισμα τῶν ἰάσεων καὶ ὅτι μεταδίδουν στοὺς ἄλλους τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς, ὅπως οἱ Πεντηκοστιανοί.

3.      Οἱ πιστοί της Ὀργανώσεως εἶναι οἱ 144.000 ποὺ ἀναφέρει ἡ Ἀποκάλυψη, τοὺς ὁποίους θὰ χρησιμοποιήσει ὁ Θεός, γιὰ νὰ πραγματοποιήσει τὰ σχέδιά του. Οἱ ἀρχηγοί, μέχρι νὰ συμπληρωθεῖ ὁ ἀριθμὸς 144.000, θὰ διατηρηθοῦν στὴ ζωή, γιατί ἔχουν λάβει ἀπὸ τὸ Θεὸ τὸ χάρισμα τῆς ἀφθαρσίας.

4.      Πιστεύουν ὅτι πλησιάζει τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ θὰ ὑπάρξει χιλιετὴς βασιλεία τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ, ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ ὡς τὸ 2.000 μ. Χ. Στὴν κακοδοξία τοὺς αὐτὴ εἶναι ὅμοιοι μὲ τοὺς χιλιαστές.

5.      Ἀναφέρουν τὸ ὄνομα τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ αὐτὸ εἶναι Γουλιέλμος Β'. Οἱ δύο προφῆτες, ποὺ θὰ παρουσιαστοῦν τὸν καιρὸ τοῦ Ἀντιχρίστου, θὰ εἶναι ὁ Σ. Γιαννετάκης καὶ ὁ Ν. Μουτσάκης.

6.      Στὶς συγκεντρώσεις καὶ τοὺς "κύκλους" τοὺς ἀσχολοῦνται μὲ διάφορα θέματα, ἑρμηνεύονται ἀπὸ ὁρισμένους (ὄχι θεολόγους) ἁγιογραφικὰ χωρία καὶ ἀκολουθεῖ ὁμαδικὴ προσευχή, κατὰ τὴν ὁποία ζητοῦν ἀπὸ τὸ Θεὸ διάφορα χαρίσματα (προφητικό, διδακτικό), Τὸν εὐχαριστοῦν γιὰ τοὺς δύο "προφῆτες" Γιαννετάκη καὶ Μουτσάκη καὶ προπάντων προσεύχονται καὶ παρακαλοῦν γιὰ τὴν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φιλαδελφείας, ἡ ὁποία, λένε, θὰ ἀντικαταστήσει τὴν Ἐκκλησία τῶν Σάρδεων, δηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

7.      Ἄλλες κακοδοξίες τοὺς εἶναι καὶ οἱ παρακάτω: Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν κατάλαβαν τὸ νόημα τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ Ἀπόστολοι ἔγραψαν τὴν Καινὴ Διαθήκη, ὅμως δὲν τὴν κατενόησαν. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης καὶ πολλοὶ ἀσκητὲς ποὺ κατάλαβαν τὸ Εὐαγγέλιο δὲν πέθαναν, ἀλλὰ ζοῦν ἀνάμεσά μας. Ὁ διάβολος δὲν ὑπάρχει. Ὑπάρχουν μόνο ἄσχημες σκέψεις. Ἅγιοι δὲν ὑπάρχουν. Αὐτοὺς τοὺς δημιούργησαν οἱ ἄνθρωποι. Τὰ μέλη τῆς Χ.Ο.Ε., ὅταν ἀσθενοῦν, δὲν πρέπει νὰ ζητοῦν τὴ βοήθεια τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, παρὰ μόνο σὲ ἔσχατη ἀνάγκη κ.α.

Γιὰ νὰ παραπλανήσουν τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς καὶ νὰ ἀποφύγουν τὶς κατηγορίες, τὰ μέλη τῆς Χ.Ο.Ε. ἐκκλησιάζονται τακτικὰ καὶ παίρνουν ἀντίδωρο ἐπιδεικτικά. Ἐπίσης, γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσουν, κοινωνοῦν ὀγδόντα φορὲς τὸ χρόνο. Ἀκόμη ἐξομολογοῦνται σὲ πρῶτο στάδιο, ἀργότερα ὅμως "ἐξομολογοῦνται" μὲ τὴν προσευχή, διότι θεωροῦν τὴν ἐξομολόγηση ἁπλὸ τύπο καὶ ὄχι οὐσιαστικὸ Μυστήριο.

Ἐπιλογικὸ

Ὅλες οἱ παραπάνω αἱρέσεις δροῦν στὴν πατρίδα μας καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ ἀπομακρύνουν τὸν ὀρθόδοξο λαό μας ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν παράδοσή του. Ὅμως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι αὐτὴ ποὺ ἵδρυσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ὁποία διατηρεῖ ἀνόθευτη τὴ διδασκαλία του καὶ σώζει τὸν ἄνθρωπο. Γι' αὐτὸ ὅλες οἱ αἱρέσεις ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλη παραθρησκευτικὴ ὀργάνωση, ἀπ' αὐτὲς ποὺ ξεφυτρώνουν κάθε τόσο σὰν τὰ μανιτάρια στὴ χώρα μας, ἀποτελοῦν μία πραγματικὴ ἀπειλὴ γιὰ τὴν ψυχή μας, τὴν παράδοσή μας ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἴδια τὴ ζωὴ μᾶς μερικὲς φορές, ὅπως ἔχουν δείξει οἱ περιπτώσεις τῶν σατανιστῶν. Ὅλοι αὐτοὶ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τοὺς ψευδοπροφῆτες, γιὰ τοὺς ὁποίους μίλησε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Γιατί δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ψευδοπροφήτης καθένας ποὺ ἐμφανίζεται ξαφνικὰ ἀπὸ τὸ πουθενὰ νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι κατέχει τὴν "ἀλήθεια". Ἡ Ἀλήθεια σώζεται ἀκέραια μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Πατέρων καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων, αὐτῶν δηλαδὴ ποὺ ἔκαναν πράξη μὲ τὴ ζωὴ τοὺς τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ μιμήθηκαν τὸ Χριστό. Χρειάζεται, ἑπομένως, κάθε ὀρθόδοξος χριστιανὸς νὰ μένει κοντὰ στὴν πίστη τῶν πατέρων του, νὰ ζεῖ συνειδητὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μένει μακριὰ ἀπὸ κάθε ἔντυπο καὶ περιοδικὸ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κάθε πρόσωπο μέσω τῶν ὁποίων οἱ ποικιλώνυμες αἱρέσεις προσπαθοῦν νὰ τὸν προσηλυτίσουν."Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν" (Μάτθ. 7,15).